فهیمه شمسینی (بحث | مشارکتها) |
اصلاح لینک های داخلی و رده ها |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
از آنجایی که گروهی از آلعتیک مدتها پیش از تولد رابعه در مرو ساکن بودند، برخی محققان احتمال دادهاند که [[خانواده]] رابعه در اصل غیرعرب و ایرانی بودهاند. <ref>بدوی، ۹-۱۰؛ نوربخش، ۲۴؛ حسینی، ۱۹</ref> همچنین بهسبب درآمیختگی اخبار رابعۀ عدویه و رابعۀ شامیه (د ۲۳۵ ق / ۸۴۹ م)، خادمۀ ابوسلیمان دارانی (د ۲۰۵ق / ۸۲۰م) صوفی شامی، و [[همسر]] احمد ابن ابیالحواری (د ۲۳۰ ق / ۸۴۵ م)، در برخی منابع نام پدرش را اسماعیل گفتهاند و برخی نیز در این زمینه سکوت کردهاند. <ref>صفدی، ۱۴ / ۵۱-۵۲؛ منـوفی، ۱ / ۱۵۳؛ نـوربخش، ۲۶؛ بـدوی، ۱۲، ۵۵</ref> | از آنجایی که گروهی از آلعتیک مدتها پیش از تولد رابعه در مرو ساکن بودند، برخی محققان احتمال دادهاند که [[خانواده]] رابعه در اصل غیرعرب و ایرانی بودهاند. <ref>بدوی، ۹-۱۰؛ نوربخش، ۲۴؛ حسینی، ۱۹</ref> همچنین بهسبب درآمیختگی اخبار رابعۀ عدویه و رابعۀ شامیه (د ۲۳۵ ق / ۸۴۹ م)، خادمۀ ابوسلیمان دارانی (د ۲۰۵ق / ۸۲۰م) صوفی شامی، و [[همسر]] احمد ابن ابیالحواری (د ۲۳۰ ق / ۸۴۵ م)، در برخی منابع نام پدرش را اسماعیل گفتهاند و برخی نیز در این زمینه سکوت کردهاند. <ref>صفدی، ۱۴ / ۵۱-۵۲؛ منـوفی، ۱ / ۱۵۳؛ نـوربخش، ۲۶؛ بـدوی، ۱۲، ۵۵</ref> | ||
وی در | وی در خانوادهای بسیار تهیدست به دنیا آمد و پدر و مادرش در اوان نوجوانی او درگذشتند. در پی خشکسالی بصره، خواهران از هم دور افتادند و رابعه به دست فردی ستمگر ربوده، و به بردگی فروخته شد. اما صاحبش پس از اینکه مدتی رنج و مشقت بر او روا داشت، با شنیدن مناجاتهای شبانه و دیدن کراماتش وی را رها کرد.<ref>عطار، ۷۳-۷۴؛ پند پیران، ۱۴۷؛ نخشبی، ۱۷۹</ref> | ||
بعضی گفتهاند که رابعه زیباروی بود و پس از رهایی، رامشگری را پیشۀ خود ساخت و در پی تحولی درونی توبه کرد، اما این مطلب چندان قابل اعتنا نمینماید.<ref>عطار، ۷۴؛ بدوی، ۱۷- ۱۹</ref> بههـرحال، روایـت کردهاند که رابعه ازآن پس از مردم کناره گرفت و در گوشهای خلوت گزید و گاه در مجالس درس و ذکر بزرگان شرکت میکرد. گفتهاند که وی در طول حیات خود بارها به زیارت کعبه رفت.<ref>عطار، ۷۳-۷۵؛ بدوی، ۴۰؛ نخشبی، ۳۴</ref> | بعضی گفتهاند که رابعه زیباروی بود و پس از رهایی، رامشگری را پیشۀ خود ساخت و در پی تحولی درونی توبه کرد، اما این مطلب چندان قابل اعتنا نمینماید.<ref>عطار، ۷۴؛ بدوی، ۱۷- ۱۹</ref> بههـرحال، روایـت کردهاند که رابعه ازآن پس از مردم کناره گرفت و در گوشهای خلوت گزید و گاه در مجالس درس و ذکر بزرگان شرکت میکرد. گفتهاند که وی در طول حیات خود بارها به زیارت کعبه رفت.<ref>عطار، ۷۳-۷۵؛ بدوی، ۴۰؛ نخشبی، ۳۴</ref> | ||