دوستی (بحث | مشارکت‌ها)
Shiri (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۲۹: خط ۲۹:
معاذه عدویه (متوفی 101/83ق) ، دختر عبدالله عدوی از اهالی بصره و همسر صلۀ بن اثیم/اشیم بود. کنیه او ام الصهبا بود.
معاذه عدویه (متوفی 101/83ق) ، دختر عبدالله عدوی از اهالی بصره و همسر صلۀ بن اثیم/اشیم بود. کنیه او ام الصهبا بود.
بنا به گفته جامی، معاذه از نزدیکان رابعه عدویه بوده و با وی همنشینی داشته است.  
بنا به گفته جامی، معاذه از نزدیکان رابعه عدویه بوده و با وی همنشینی داشته است.  
معاذه، محدث نیز بوده و از عایشه، هشام بن عامر، ام عمر و بنت عبدالله بن زبیر حدیث روایت کرده است. حسن بصری، ابوقلابه، یزید الرشک، عاصم الاحول، و دیگران نیز از ایشان، نقل حدیث کرده‌اند.<ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، انتشارات مدحت، 1385، ص243.</ref>
معاذه، محدث نیز بوده و از عایشه، هشام بن عامر، ام عمر و بنت عبدالله بن زبیر حدیث روایت کرده است. حسن بصری، ابوقلابه، یزید الرشک، عاصم الاحول، و دیگران نیز از ایشان، نقل حدیث کرده‌اند.<ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، 1385ش، ص243.</ref>


 
نقل است که معاذه عدویه چهل سال روی خود را به آسمان بلند نکرد و هرگز در روز چیزی نخورد و در شب، خواب نرفت. وقتی از به او گفتند: بر نفس خود ضرر بسیاری می‌رسانی. گفت: هیچ ضرر نمی‌رسانم؛ خواب شب را به روز انداخته‌ام و خوردن روز را به شب. <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، 1385ش، ص243</ref>
نقل است که معاذه عدویه چهل سال روی خود را به آسمان بلند نکرد و هرگز در روز چیزی نخورد و در شب، خواب نرفت. وقتی از به او گفتند: بر نفس خود ضرر بسیاری می‌رسانی. گفت: هیچ ضرر نمی‌رسانم؛ خواب شب را به روز انداخته‌ام و خوردن روز را به شب. <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، انتشارات مدحت، 1385، ص243</ref>


==نام‌های دیگر==
==نام‌های دیگر==