| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== دیدگاه== | == دیدگاه== | ||
نظریات او ذیل نگاه تشکیلات دموکراتیک زنان ایران است او به مواردی مثل لغو ممنوعیت کار شب برای زنان، مخالفت با کار نیمه وقت برای مادران، مرخصی قبل و بعد از زایمان زنان کارمند، کار کودکان، مخالفت با ولایت پدر بر کودک، لزوم بر ولایت مادر بر کودک، عدم برابری دستمزد اشاره کرده است.<ref>[https://www.tdzi.org/fa/ | نظریات او ذیل نگاه تشکیلات دموکراتیک زنان ایران است او به مواردی مثل لغو ممنوعیت کار شب برای زنان، مخالفت با کار نیمه وقت برای مادران، مرخصی قبل و بعد از زایمان زنان کارمند، کار کودکان، مخالفت با ولایت پدر بر کودک، لزوم بر ولایت مادر بر کودک، عدم برابری دستمزد اشاره کرده است.<ref>[https://www.tdzi.org/fa/%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86-%D9%88-%D9%85%D8%B1%D8%AF-%DA%86%D9%87-%DA%A9%D8%B1%D8%AF/ «« رژیم برای تامین برابری زن و مرد چه کرده است؟ »، تشکیلات دموکراتیک زنان]</ref> | ||
محمدی در مطلبی در نشریه «دنیا» به مناسبت اعلام سال ۱۹۷۵م / ۱۳۵۴ش به عنوان «سال جهانی زن» از سوی سازمان ملل متحد، دربارهٔ اهمیت مبارزه برای دستیابی به حقوق زنان در جامعهٔ استبدادزدهٔ پادشاهی ایران نوشت: «مبارزه برای حل مسائل اجتماعی مربوط به زنان، بدون تردید از مبارزه در راه دگرگونی‌های بنیادی اجتماعی در حیات خلق‌ها و دولت‌ها جدا نیست. به این جهت، مبارزهٔ زنان ایران برای احراز برابری حقوق، بخشی از مبارزهٔ آنان برای آزادی، استقلال ملی و صلح است. در شرایط مشخص کنونی، مانع عمده در راه مبارزهٔ زنان برای تأمین حقوق خود، سلطهٔ خونین دیکتاتوری شاه است. سلطنت مطلقهٔ شاه، امکان تشکل و مبارزه علنی را از زنان سلب نموده و سازمان درباری اشرف را به منظور انحراف مبارزهٔ زنان از مجرای صحیح و سرگرم ساختن آنان با مسائل فرعی و جنبی به وجود آورده است. به این جهت، مبارزهٔ زنان هم‌دوش با مردان علیه رژیم دیکتاتوری شاه اهمیت ویژه‌ای کسب می‌کند. اما این بدان معنا نیست که تا سرنگونی رژیم استبدادی شاه، باید مبارزه برای خواست‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان را به دست فراموشی سپرد. زنان ضمن مبارزه دوش به دوش با برادران و شوهران خود برای شکستن سد اساسی و گشودن راه به سوی تأمین آزادی‌های سیاسی، می‌توانند و باید با استفاده از سازمان‌های موجود: زنان، کارگران، دهقانان، دانشجویان، کارمندان و غیره، علی‌رغم رهبری ارتجاعی و ساواکی آن‌ها، مطالبات زنان کارگر، دهقان و روشنفکر را مطرح کنند و زنان را گرد جاذب‌ترین شعار هر لحظه، تجهیز نمایند. در شرایطی که رژیم برای فریب افکار عمومی و احوالی که گرانی و کمبود مواد غذایی، کمبود مسکن، گرانی اجارهٔ خانه، کمبود مدرسه، گرانی مایحتاج زندگی، کمر خانواده‌ها را شکسته است، میلیاردها دلار درآمد مردم به دست شاه صرف خرید جنگ‌افزار می‌شود، ولی مردم نان و پوشاک و مدرسه و پزشک ندارند، انتخاب شعار مناسب لحظه و گِرد آوردن زنان به دُور آن، علی‌رغم ترور حاکم، کاملاً میسر است.»<ref>[http://tarikhirani.ir/fa/news/8330/%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D9%84%DA%A9%D9%87-%D9%88-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%B2%D8%A8-%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87 «درگذشت ملکه و یهودای حزب توده»، وب‌سایت تاریخ ایرانی]</ref> | محمدی در مطلبی در نشریه «دنیا» به مناسبت اعلام سال ۱۹۷۵م / ۱۳۵۴ش به عنوان «سال جهانی زن» از سوی سازمان ملل متحد، دربارهٔ اهمیت مبارزه برای دستیابی به حقوق زنان در جامعهٔ استبدادزدهٔ پادشاهی ایران نوشت: «مبارزه برای حل مسائل اجتماعی مربوط به زنان، بدون تردید از مبارزه در راه دگرگونی‌های بنیادی اجتماعی در حیات خلق‌ها و دولت‌ها جدا نیست. به این جهت، مبارزهٔ زنان ایران برای احراز برابری حقوق، بخشی از مبارزهٔ آنان برای آزادی، استقلال ملی و صلح است. در شرایط مشخص کنونی، مانع عمده در راه مبارزهٔ زنان برای تأمین حقوق خود، سلطهٔ خونین دیکتاتوری شاه است. سلطنت مطلقهٔ شاه، امکان تشکل و مبارزه علنی را از زنان سلب نموده و سازمان درباری اشرف را به منظور انحراف مبارزهٔ زنان از مجرای صحیح و سرگرم ساختن آنان با مسائل فرعی و جنبی به وجود آورده است. به این جهت، مبارزهٔ زنان هم‌دوش با مردان علیه رژیم دیکتاتوری شاه اهمیت ویژه‌ای کسب می‌کند. اما این بدان معنا نیست که تا سرنگونی رژیم استبدادی شاه، باید مبارزه برای خواست‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان را به دست فراموشی سپرد. زنان ضمن مبارزه دوش به دوش با برادران و شوهران خود برای شکستن سد اساسی و گشودن راه به سوی تأمین آزادی‌های سیاسی، می‌توانند و باید با استفاده از سازمان‌های موجود: زنان، کارگران، دهقانان، دانشجویان، کارمندان و غیره، علی‌رغم رهبری ارتجاعی و ساواکی آن‌ها، مطالبات زنان کارگر، دهقان و روشنفکر را مطرح کنند و زنان را گرد جاذب‌ترین شعار هر لحظه، تجهیز نمایند. در شرایطی که رژیم برای فریب افکار عمومی و احوالی که گرانی و کمبود مواد غذایی، کمبود مسکن، گرانی اجارهٔ خانه، کمبود مدرسه، گرانی مایحتاج زندگی، کمر خانواده‌ها را شکسته است، میلیاردها دلار درآمد مردم به دست شاه صرف خرید جنگ‌افزار می‌شود، ولی مردم نان و پوشاک و مدرسه و پزشک ندارند، انتخاب شعار مناسب لحظه و گِرد آوردن زنان به دُور آن، علی‌رغم ترور حاکم، کاملاً میسر است.»<ref>[http://tarikhirani.ir/fa/news/8330/%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D9%84%DA%A9%D9%87-%D9%88-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%B2%D8%A8-%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87 «درگذشت ملکه و یهودای حزب توده»، وب‌سایت تاریخ ایرانی]</ref> | ||
