رابعه گیلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

ام سلمه مشهور به رابعه گیلانی فرزند حاجی میرزا محمد رشتی، از بزرگان و عرفای گیلان در دوره سلطنت محمدشاه قاجار (1264-1250ق) بود. با حاج امیراسماعیل رشتی از رجال معروف آن ولایت ازدواج کرد. هنگامی که مرشد کامل، حاج محمدجعفر کبودرآهنگی به گیلان سفر کرد و در آن دیار به وعظ و ارشاد و هدایت مردم پرداخت، ام سلمه در مجالس او حاضر شد و به جرگه مریدان او پیوست. پس از آن عمر خود را به سیر و سلوک عرفانی و تزکیه نفس گذرانید. سپس به محضر عارف ربانی، حاج آقا رضا همدانی ملقب به کوثر علیشاه رفته و از مریدان خاص وی گردید. علاوه بر عرفان، در خوشنویسی نیز مهارت یافت.

وقتی آوازه فضائل و کمالات ام سلمه خانم به محمدشاه (که گرایش های صوفیانه داشت) رسید، به او لقب «رابعه ثانی» داد و او را مأمور وعظ و ارشاد مردم کرمان کرد. در کرمان، مرقدی مشتمل بر گنبد، صحن و تعدادی حجره بر سر مقبره جمعی از مشایخ و عرفا بنا کرد و دوهزار تومان به مصرف آن رساند؛ که یکهزار تومان آن را محمدشاه تقبل کرد. این مرقد بعدها به مزار میرزا حسین خان شهرت یافت.

ام سلمه، املاک زیادی از جمله آبادی و روستا، تیمچه، باغ و ... صدقه داده و وقف امور خیریه کرده و تولیت آن ها را به حاج آقا رضا همدانی سپرد. پس از احداث آن مرقد به قم رفت و مدت بیست سال در آن جا مجاور شد و در همان جا درگذشت. <ref>تذکرۀالخواتین / 128.</ref>  <ref>خیران حسان 140/1.</ref>    <ref>دایرۀ المعارف زن ایرانی، ذیل ام سلمه؛ ریاحین الشریعه 136-135/4.</ref>    <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، انتشارات مدحت، 1385، ص126.</ref>

ام سلمه در سال ۱۲۸۰ قمری در قم از دنیا رفت و در همانجا به خاک سپرده شد. <ref>[https://gilzad.ir/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D9%87-%D8%AB%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D9%87-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C/< گیل زاد]</ref>

ام سلمه زنی نکوسیرت و خیّر بود و موقوفات چندی از خود برجای گذاشت، از آن جمله :