نظام حقوق زن در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

تمام عالم هستى از خداى متعال و به سوى او است و او مالك جهان هستى است. او حق ربوبيّت تشريعى و قانون‏گذارى براى بشر دارد .

'''«إِنِ الْحُكْمُ إِلاّ لِلّهِ»''' .

از نظر عقل سليم نيز خالق متعال، بهترين قانون‏گذار است؛ زيرا داناى مطلق است كه به هيچ‏كس و هيچ چيز نياز ندارد و حكيمى است كه از هر عيب، نقص و اشتباه مبرّاست؛ از اين رو قانونش كامل‏ترين و جامع‏ترين برنامه ‏ها است . به همين جهت می توان گفت: روح تعبّد به برهان و استدلال عقلى برمی گردد؛ يعنى، همان جا كه گفته می شود ما سرّ و فلسفه دقيق يك حكم را نمی دانيم، ولى چون خداوند عليم، حكيم، بخشنده و فيض مطلق است؛ به يقين اين حكم به مصلحت انسان و در راستاى خير و منفعت او است، بر اين اساس، يك دليل عقلى اجمالى اقامه شده است كه پايه اثباتىِ آن اصول عقايد است و اين با «فيديسم» و ايمان‏گروى در مسيحيت ـ كه بر عقل و فهم انسان مهر ابطال می زند و به بهانه اينكه اين چيزها فهميدنى نيست، بلكه بايستى نخست ايمان آورد و سپس فهميد ـ فرق دارد . بنابراين هيچ يك از افراد و يا دولت‏ها، در برابر حكم خدا، صلاحيت علمى لازم براى قانون‏گذارى را ندارند.

باور به اين انگاره است كه جهان آفرينش ـ از جمله انسان‏ها ـ سرمنزل مشخصى دارند و رفتار آنان بايد بر مبناى آن اهداف و [[غایت نگری| غايت]] تنظيم شود .

'''«إِنَّ الدّارَ الاْخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ»''' .

چه بسيار رخ می ‏دهد كه مبناى اعتراض به تفاوت حقوق زن و مرد، نگاه محدود و يك سويه به حيات انسانى و غفلت از فرجام و هدف حقيقى زندگى است. چشم‏ها و انديشه ‏هاى سطحی گر، ـ كه از حقيقت جز نامى و از هستى جز پوسته ‏اى سراغ ندارند و در بند اوهام و خيالات مادّه ‏پرستى خويش گرفتار آمده‏ اند ـ چگونه می توانند بيانگر شخصيت زن و [[مسائل زنان]] و راهگشاى آنان باشند؟  

به همين دليل اسلام ـ برخلاف نگرش‏هاى فمينيستى ـ كارهاى ارزشمند زنانه مثل مادرى را، [[كليشه‏]] اى و فاقد اهميت نمی داند؛ بلكه چه بسا كار بزرگى مانند [[مادرى]] را كه درآمدزا و جاه ‏آفرين نيست، منشأ سعادت‏مندى يك جامعه تلقى می کند؛ چنان‏كه رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله فرمود: '''«بهشت (سعادت) زيرپاى مادران است»''' .

[[تفاوت ‏هاى جنسيتى]]، واقعيت‏هايى حكيمانه ‏اند كه دست تدبير الهى، آنها را به عنوان بخشى از '''«نظام احسن»''' وجود قرار داده است ؛ چرا كه اين تفاوت‏ها منشأ كمال، موجب احساس نياز متقابل، زمينه ‏ساز بقاى حيات انسانى و تحكيم پيوندها است. ناديده انگاشتن اين تفاوت‏ها به معناى مبارزه با واقعياتى است كه بود و نبود آنها، به خواست و نوع داورى اين و آن بستگى ندارد. بنابراين، كاملاً منطقى است كه در تنظيم روابط و مناسبات اجتماعى و تقسيم كارها و مسئوليت‏ها، بعضى از تفاوت‏هاى حكيمانه، منشأ برخى اختلافات حقوقى و گوناگونى نقش‏ها شود.

زن همانند مرد، از يك گوهر وجودى آفريده شده و بنده خدا است و شايستگى نيل به مقام شامخ خلافت الهى را دارد.

انسانيت «انسان» به روح اوست و «روح» مذكّر و مؤث ندارد. مردانگى يا زنانگى مربوط به بدن و صنف انسان است، و نشانه ارزش و برترى افراد نمى‏ باشد. كسانى كه در بررسى مسائل زنان و ارزيابى ضوابط اعتبارى و امورى چون [[احكام ارث]]، [[ديه]] و [[قصاص]]، آنها را ميزانى براى ارزش‏ گذارى جان و حقيقت انسانى زن و مرد قرار مى‏ دهند، به خطا مى ‏روند!

'''«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً»''' ؛

«هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ» ؛

زن و مرد مكمّل يكديگرند نه رقيب هم؛ و در سايه همكارى مشترك آن دو و تقسيم عادلانه و حكيمانه مسئوليت‏ ها و ايفاى نقش تكميلى نسبت به يكديگر، اين پيكر جان مى‏ گيرد. روح كلّى [[جريانات فمينيستى]]، حمايت از زنان و مبارزه با [[مردسالارى]] نيست؛ بلكه مبارزه با مردان و تحت انقياد درآوردن آنان و ممانعت از ايفاى نقش و كاركردهاى [[مردانگى]] است! كشاندن زنان از خانه به بيرون ـ به بهانه برابرى حق اشتغال ـ و منزوى ساختن مردان و سپردن [[كارهاى خانگى]] و يا كارهاى زنانه به آنان ـ مانند اجتماعى شدن نقش مادر ـ و تأكيد بر حذف نقش ‏هاى كليشه ‏اى ـ نفى اختصاصى بودن بعضى از وظاي فو مشاغل، همه و همه بيانگر نزاع جنسيت يا تشديد آن و كشاندن نقش تكميلى زن و مرد، به تنازع براى بقا و يا ستيز براى به چنگ آوردن موقعيت ‏ها و نقش‏هاى يكديگر است: اين آسيب شديدى به روابط بين زن و مرد وارد كرده و حركتى برخلاف جريان طبيعى حيات بشرى است.

قرآن كريم [[آفرينش زن]] و مرد از يك گوهر و جنس را به منظور آرامش يافتن آنان با يكديگر دانسته و در طرح نظام آفرينش بين آنان [[مودّت]] و رحمت قرار داده است . روشن است كه مودّت، رحمت و آرامش در سايه رفاقت و همكارى ميسّر است؛ نه رقابت و ستيز.

زن و مرد در هر موقعيت اجتماعى و فردى و در هر نقشى كه قرار مى‏ گيرند، بايد «خانواده» را به عنوان يك «اولويت» قرار دهند؛ چرا كه خانواده به عنوان يك نهاد اصيل، مبناى شكل‏ گيرى اجتماع است. از اين رو در بررسى مسائل زنان و ترسيم چهره زن شايسته، به تشكيل و تقويت اين بنيان و تعميق روابط ميان اعضاى آن ـ به ويژه زن و شوهر به عنوان دو ركن اصلى اين نهاد ـ بايد توجّه ويژه‏ اى شود و هر پيشنهاد و برنامه ‏اى كه به تضعيف و سستى اين نهاد بينجامد، حذف گردد. پيامبر اسلام صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله محبوب‏ترين و عزيزترين بنياد اسلامى نزد خداوند را «نهاد خانواده از طريق ازدواج» دانسته ‏اند . بدين ‏ترتيب بخشی از آموزه‏ هاى فمينيستى ـ كه به‏ طور صريح نسبت به نهاد خانواده بى‏ اعتنايى مى‏ كنند ـ و نيز بحران ‏هاى ناشى از آنها و فروپاشى خانواده و گسترش طلاق و... از ديدگاه اسلامى غيرقابل پذيرش است.

5-1. حقوق براى تنظيم روابط انسان‏ها، مقرّراتى را در نظر مى‏ گيرد؛ البته اين مقررات بايد ارزش‏هاى اخلاقى را نيز حفظ كند و طورى نباشد كه شنيع‏ ترين كارها مانند [[همجنس‏ بازى]] و يا ارتباط نامشروع، مصداقى از حقوق بشر به شمار آيد .

امروزه در پرتو گرايش ‏هايى فمينيستى، بى‏ توجّهى به اخلاق چنان رشد كرده است كه «جهانگردى سكس»، به عنوان استراتژى توسعه، به وسيله آژانس‏ هاى بين ‏المللى پيشنهاد شده و براى نخستين ‏بار با حمايت و برنامه‏ ريزى بانك جهانى پول و آژانس توسعه بين‏ المللى آمريكا روبه ‏رو شده است.  

==منبع==