Fatemehdadashi (بحث | مشارکت‌ها)
Fatemehdadashi (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۹: خط ۱۹:


==پوشش صورت==
==پوشش صورت==
علت واجب نبودن پوشش دست و صورت (وجه و كفين) به خاطر جلوگيرى از بروز سختى و دشوارى براى زن بوده است. <ref> . ر.ك: شهيد مطهرى، مسئله حجاب، صص 203-209.</ref>
علت واجب نبودن پوشش دست و صورت ('''وجه و كفين''') به خاطر جلوگيرى از بروز سختى و دشوارى براى زن بوده است. <ref> . ر.ك: شهيد مطهرى، مسئله حجاب، صص 203-209.</ref>


همچنين صورت و دست زن در حالى كه ساده و عادى و طبيعى بوده و با هيچ آرايشى همراه نباشد معمولاً جلب توجه نمى ‏كند و تنها در اين صورت است كه شرع مقدّس پوشش آن را واجب نكرده است. اما اگر زنى بخواهد با دست و صورت آرايش شده در محيطى عمومى ظاهر شود، حتما بايد صورت خود را بپوشاند.
همچنين صورت و دست زن در حالى كه ساده و عادى و طبيعى بوده و با هيچ آرايشى همراه نباشد معمولاً جلب توجه نمى ‏كند و تنها در اين صورت است كه شرع مقدّس پوشش آن را واجب نكرده است. اما اگر زنى بخواهد با دست و صورت آرايش شده در محيطى عمومى ظاهر شود، حتما بايد صورت خود را بپوشاند.
علاوه بر اين كه واجب نبودن پوشش قرص صورت و دست (از مچ تا سر انگشتان) بدين معنا نيست كه زن مى ‏تواند صورت خود را به ديگران بنماياند و يا مرد مجاز به نگاه آن باشد. از اين رو همان‏گونه كه در توضيح‏ المسائل مراجع تقليد آمده است، نگاه كردن زن و مرد نامحرم به صورت يكديگر با قصد لذت حرام و گناه است ولى نگاه معمولى و بدون دقّت مانعى ندارد .<ref> . ر.ك: رساله مراجع تقليد، بحث نگاه.</ref>
علاوه بر اين كه واجب نبودن پوشش قرص صورت و دست (از مچ تا سر انگشتان) بدين معنا نيست كه زن مى ‏تواند صورت خود را به ديگران بنماياند و يا مرد مجاز به نگاه آن باشد. از اين رو همان‏گونه كه در توضيح‏ المسائل مراجع تقليد آمده است، نگاه كردن زن و مرد نامحرم به صورت يكديگر با قصد لذت حرام و گناه است ولى نگاه معمولى و بدون دقّت مانعى ندارد .<ref> . ر.ك: رساله مراجع تقليد، بحث نگاه.</ref>


اصل دستور پوشش به عنوان يك راهكار مصونيت بخشى و نه محدوديت زايى، نبايد به گونه‏اى طرح شود كه به انزواى زنان و ركود فعاليت اجتماعى آنان منجر گردد. پوشش به عنوان مانعى در برابر زياده‏طلبى ‏ها و ابتذال اخلاقى قرار داده است و اين مصونيت بخشى گرچه محدوديت زاست اما بايد تا آنجا كه ممكن است، دو هدف مصونيت بخشى و حضور زنان در عرصه فعاليت اجتماعى، با هم جمع شود.
اصل دستور پوشش به عنوان يك راهكار مصونيت بخشى و نه محدوديت زايى، نبايد به گونه‏اى طرح شود كه به انزواى زنان و ركود فعاليت اجتماعى آنان منجر گردد. پوشش به عنوان مانعى در برابر زياده ‏طلبى ‏ها و ابتذال اخلاقى قرار داده است و اين مصونيت بخشى گرچه محدوديت زاست اما بايد تا آنجا كه ممكن است، دو هدف مصونيت بخشى و حضور زنان در عرصه فعاليت اجتماعى، با هم جمع شود.


== پوشش نامناسب==
== پوشش نامناسب==