سفر زیارتی: تفاوت میان نسخه‌ها

سفر زیارتی به‌عنوان پدیده‌ای دینی-فرهنگی، در ادیان ابراهیمی همانند اسلام، مسیحیت، یهودیت و ادیان غیرابراهیمی مانند زرتشت، هندوئیسم و بودیسم توسط زنان و مردان انجام می‌شود. دیدگاه‌های نظری زیارت را هم به مثابه فرآیند فردی تحول معنوی، هم نظام جمعی مناسک‌محور و هم شبکه‌ای از نمادهای واسط درک می‌کنند که در تعامل با یکدیگر، ابعاد مختلف این پدیده را روشن می‌سازند. از منظر جنسیت، این سفرها اغلب بازتاب‌دهندۀ بازتولید هویت‌های جنسیتی، محدودیت‌ها یا فرصت‌های جنسیتی و تجربیات متفاوت زنان و مردان از فضای قدسی هستند.

در تمامی دائرةالمعارف‌های دینی همانند دائرةالمعارف از گنگ تا گریسلند،<ref>Davidson and et. al., Pilgrimage: from the Ganges to Graceland, 2002, p. xvii.</ref> دائرةالمعارف جودائیکا،<ref>Hyman, Pilgrimage, Encyclopaedia Judaica, 2007, p. 154.</ref> دائرةالمعارف نیو کاتولیک،<ref>Polan, pilgrimages New Catholic Encyclopedia, 2003, p. 324.</ref> دائرةالمعارف اسلام،<ref>Meri, Ziyâra , Encyclopedia of Islam, 1986, P. 524.</ref> دائرةالمعارف قرآن،<ref>Hawting, Pilgrimage, Encyclopedia of Quran, 2004, p.91.</ref> دائرةالمعارف دین و اخلاق،<ref>Pinches, Pilgrimage, Encyclopedia of Religion and Ethics, 1917, p. 12.</ref> دائرةالمعارف بودیسم<ref>Trainor, pilgrimage , Encyclopedia of Buddhism, 2004, p.651.</ref> و دائرةالمعارف هندوئیسم<ref>Constance and et. al., Rayan, Pilgrimage , Encyclopedia of Hinduism, 2007, p.328.</ref> که در آنها مدخل زیارت وجود دارد، بر عنصر سفر به‌عنوان یکی از ارکان اصلی زیارت تأکید شده است.<ref>[https://sanad.iau.ir/fa/Journal/jrs/Article/830368 شرفایی و اکبری چناری، «سفر و زیارت در ادیان: مطالعه تطبیقی»، ۱۴۰۲ش، ص۱۲۴.]</ref> زیارت به‌عنوان الگوی ساختاریافتۀ سفر مذهبی شناخته می‌شود که ابژۀ زیارت، نقش محوری در تعریف و کارکرد آن ایفا می‌کند. سفر زیارتی، عزیمتی باطنی یا ظاهری است که به‌طور خاص با انگیزۀ دینی در جهت بازدید از این ابژه و تجربۀ آن انجام می‌پذیرد.<ref>Rinschede, “Forms of Religious Tourism”, 1992, p. 54.</ref> سفرهای زیارتی به مکان‌های مقدس، از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین انواع سفر در تاریخ بشر و بخش جدانشدنی دنیای باستان بوده‌اند که احتمالاً به نخستین روزهای شکل‌گیری ادیان بزرگ جهان باز می‌گردد.<ref>[https://sanad.iau.ir/fa/Journal/jrs/Article/830368 شرفایی و اکبری چناری، «سفر و زیارت در ادیان: مطالعه تطبیقی»، ۱۴۰۲ش، ص۱۱۶.]</ref> این نوع سفر، سفری مشتاقانه، آگاهانه و عاشقانه است که از سرای دل آغاز می‌شود، از راه دل عبور می‌کند و سرانجام نیز در منزل دل به مقصد و مقصود می‌رسد و بار بر زمین می‌نهد.<ref>جوادی عاملی، ادب فنای مقربان، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۷.</ref>