| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
در پایان خانم توحیدی اظهار می‌کند که اصلاح دینی، تنها یکی از اجزاء تشکیل‌دهنده و لازم برای اتخاذ استراتژی‌های موثر به منظور ایجاد تغییر اجتماعی و حقوق برابر در کشورهای اکثریت مسلمان است. توانمند‌سازی زنان از طریق آموزش، اشتغال، رفع خشونت و ارتقاء بهداشت و سلامت جسمی و روانی و کنترل باروری و در مجموع استراتژی همه جانبه توام با آگاهی [[جنسیت]]ی در برنامه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی است که می‌تواند به تغییرات وسیع منتهی شود. در این میان به ویژه ایجاد سازمان‌های نیرومند جامعه مدنی و مهم‌تر از همه وجود و حضور جنبش وسیع اجتماعی [[زنان]]( که بر محور مبانی جهان شمول حقوق بشر و میثاق‌های بین المللی چون کنوانسیون رفع تبعیض تلاش می‌کند)از الزامات حیاتی برای پیشبرد دموکراتیزاسیون و سکولاریزاسیون به طور کلی و دستیابی به حقوق برابر به طور خاص می‌باشد.<ref> توحیدی، «فراتر از فمینیسم اسلامی»، وب سایت مدرسه فمنیستی</ref> | در پایان خانم توحیدی اظهار می‌کند که اصلاح دینی، تنها یکی از اجزاء تشکیل‌دهنده و لازم برای اتخاذ استراتژی‌های موثر به منظور ایجاد تغییر اجتماعی و حقوق برابر در کشورهای اکثریت مسلمان است. توانمند‌سازی زنان از طریق آموزش، اشتغال، رفع خشونت و ارتقاء بهداشت و سلامت جسمی و روانی و کنترل باروری و در مجموع استراتژی همه جانبه توام با آگاهی [[جنسیت]]ی در برنامه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی است که می‌تواند به تغییرات وسیع منتهی شود. در این میان به ویژه ایجاد سازمان‌های نیرومند جامعه مدنی و مهم‌تر از همه وجود و حضور جنبش وسیع اجتماعی [[زنان]]( که بر محور مبانی جهان شمول حقوق بشر و میثاق‌های بین المللی چون کنوانسیون رفع تبعیض تلاش می‌کند)از الزامات حیاتی برای پیشبرد دموکراتیزاسیون و سکولاریزاسیون به طور کلی و دستیابی به حقوق برابر به طور خاص می‌باشد.<ref> توحیدی، «فراتر از فمینیسم اسلامی»، وب سایت مدرسه فمنیستی</ref> | ||
== | ==نیره توحیدی در نگاه منتقدان== | ||
عدالت در ادبیات دینی قرار گرفتن هر چیزی در جای خودش است از آنجا که در عالم هستی هر چیزی در جای خودش قرار دارد خداوند برای حفظ این استقرار و هدایت انسان‌ها در چارچوبی عادلانه، نظام تشریع را وضع نمود تا جریان استقرار در بستر متناسب و هماهنگ با تکوین حرکت نماید. عرف زدگی در نظام تشریعی عادلانه هستی اختلال ایجاد می‌کند و به نحوی عدالت تفسیربردار و دچار نسبی‌گرایی می‌شود و تزاحم و نسبی‌گرایی تفسیری منجر به تزاحم و نسبی‌گرایی رفتاری در عرصه‌های مختلف اجتماعی می‌شود و این پراکندگی و تنوع و تشتت منجر به دوری جامعه از استقرار عدالت می‌گردد. لذا نمی‌توان با برساخته دانستند قوانین اسلامی به سمت عقلانیت و عرفی‌گرایی رفت.<ref>حسین | عدالت در ادبیات دینی قرار گرفتن هر چیزی در جای خودش است از آنجا که در عالم هستی هر چیزی در جای خودش قرار دارد خداوند برای حفظ این استقرار و هدایت انسان‌ها در چارچوبی عادلانه، نظام تشریع را وضع نمود تا جریان استقرار در بستر متناسب و هماهنگ با تکوین حرکت نماید. عرف زدگی در نظام تشریعی عادلانه هستی اختلال ایجاد می‌کند و به نحوی عدالت تفسیربردار و دچار نسبی‌گرایی می‌شود و تزاحم و نسبی‌گرایی تفسیری منجر به تزاحم و نسبی‌گرایی رفتاری در عرصه‌های مختلف اجتماعی می‌شود و این پراکندگی و تنوع و تشتت منجر به دوری جامعه از استقرار عدالت می‌گردد. لذا نمی‌توان با برساخته دانستند قوانین اسلامی به سمت عقلانیت و عرفی‌گرایی رفت.<ref>حسین زاده و عباسیان، «نقد و بررسی مبانی فکری و شاخصه‌های فمنیست اسلامی»، ص15</ref> | ||
اسلام اصولا با مساوات موافق نیست بلکه بر مساوات و عدالت تاکید می‌کند. و تکلیف هر کس را با توجه به ظرفیت‌های و کار ویژه‌های تعریف شده متناسب با ساختار وجودی خود او و تکلیف خواسته شده بر اساس طاقت نفس است و لزوماً هیچ برتری در ماموریت‌های [[مرد]] بر [[زن]] و یا بر عکس نیست. لذا هر کس بر اساس طبیعت و خلقت به کار ویژه‌های خود بپردازد، دارای ارزش است. | اسلام اصولا با مساوات موافق نیست بلکه بر مساوات و عدالت تاکید می‌کند. و تکلیف هر کس را با توجه به ظرفیت‌های و کار ویژه‌های تعریف شده متناسب با ساختار وجودی خود او و تکلیف خواسته شده بر اساس طاقت نفس است و لزوماً هیچ برتری در ماموریت‌های [[مرد]] بر [[زن]] و یا بر عکس نیست. لذا هر کس بر اساس طبیعت و خلقت به کار ویژه‌های خود بپردازد، دارای ارزش است. | ||
