Wiki-fazel (بحث | مشارکت‌ها) |
|||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| عنوان = رابعه عدویه | | عنوان = رابعه عدویه | ||
| عنوان اصلی = | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر = | | تصویر =معاذه_عدویه.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح_تصویر = | | توضیح_تصویر = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
معاذه عدویه (متوفی 101/83ق) ، دختر عبدالله عدوی از اهالی بصره و همسر صلۀ بن اثیم/اشیم بود. کنیه او ام الصهبا بود. | معاذه عدویه (متوفی 101/83ق) ، دختر عبدالله عدوی از اهالی بصره و همسر صلۀ بن اثیم/اشیم بود. کنیه او ام الصهبا بود. | ||
بنا به گفته جامی، معاذه از نزدیکان رابعه عدویه بوده و با وی همنشینی داشته است. | بنا به گفته جامی، معاذه از نزدیکان رابعه عدویه بوده و با وی همنشینی داشته است. | ||
معاذه، محدث نیز بوده و از عایشه، هشام بن عامر، ام عمر و بنت عبدالله بن زبیر حدیث روایت کرده است. حسن بصری، ابوقلابه، یزید الرشک، عاصم الاحول، و دیگران نیز از ایشان، نقل حدیث | معاذه، محدث نیز بوده و از عایشه، هشام بن عامر، ام عمر و بنت عبدالله بن زبیر حدیث روایت کرده است. حسن بصری، ابوقلابه، یزید الرشک، عاصم الاحول، و دیگران نیز از ایشان، نقل حدیث کرده‌اند.<ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، 1385ش، ص243.</ref> | ||
نقل است که معاذه عدویه چهل سال روی خود را به آسمان بلند نکرد و هرگز در روز چیزی نخورد و در شب، خواب نرفت. وقتی از به او گفتند: بر نفس خود ضرر بسیاری می‌رسانی. گفت: هیچ ضرر نمی‌رسانم؛ خواب شب را به روز انداخته‌ام و خوردن روز را به شب. <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، 1385ش، ص243</ref> | |||
نقل است که معاذه عدویه | ==نام‌های دیگر== | ||
* ام الصهبا.<ref>[https://alefbalib.com/Metadata/654000/%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B0%D9%87-%D8%B9%D8%AF%D9%88%DB%8C%D9%87 «معاذه عدویه»، کتابخانه مجازی الفبا]</ref> | |||
* معاذة بنت عبدالله عدوی بصری.<ref>«معاذه عدویه»، کتابخانه مجازی الفبا</ref> | |||
==سخنان و نقل‌ها== | |||
* نقل است چون روز می‌شد، می‌گفت: امروز آن روزی است که خواهم مرد و نمی‌خوابید تا شب شود. و چون شب می‌آمد، می‌گفت: این آن شبی است که خواهم مرد و نمی‌خوابید تا صبح شود. چون سرما می‌آمد، لباس نازک می‌پوشید تا سرما، مانع خواب او شود. | |||
* روایت کرده‌اند: [[زن|ز]]<nowiki/>نی که خدمت معاذه را می‌کرد، می‌گفت: معاذه، شب را تا صبح نماز می‌خواند. هر زمان که خواب بر او غالب می‌شد، در حیاط خانه می‌آمد و می‌گفت: ای نفس! خواب تو در پیش است. اگر بمیری خواب تو در قبر، بسیار طولانی خواهد بود، یا بر حسرت یا بر شادمانی. و این کار را ادامه می‌داد تا صبح شود. | |||
* آسیه دختر عمرو عدویه گوید: معاذه، شبان روز، ششصد رکعت نماز می‌خواند و قسمتی از شب را که بیدار بود قرآن می‌خواند و می‌گفت: عجب دارم از چشمی که می‌خوابد، در حالی که خواب طولانی تاریکی قبر را می‌داند. | |||
آورده‌اند که یکی از [[زنان]] بنی عدی که معاذه او را شیر داده بود، گوید: معاذه مرا گفت: ای دخترم، از دیدار خدا در ترس و امید باش و من دیدم آنهایی را که به خدا امیدوارند که در روز ملاقاتش غرق در پذیرایی و حسن منزلت الهی می‌باشند و دیدم کسی که از او می‌ترسد، آرزو دارد که در امان او باشد، روزی که مردم در حضور حق می‌ایستند. پس بگریست، چندان که گریه بر او غالب شد. | |||
* نقل است که حماد بن سلمه گوید: ثابت بنانی مرا خبر داد از صله فرزند اشیم که در جنگ بود، به پسرش گفت: ای پسر، پیش برو به جنگ تا تو را در راه خدا به حساب گذارم. پس رفت و جنگ کرد تا کشته شد. پس خودش به میدان رفت و کشته شد. پس زنان به تسلیت نزد زنش معاذه عدویه گرد آمدند. او گفت: آفرین بر شما، اگر آمده‌اید برای چیز دیگری، برگردید. | |||
*روایت کرده‌اند که ام اسود دختر زید عدویه، که معاذه او را شیر داده بود، گوید معاذه مرا گفت: پس از آنکه ابوصهبا کشته شد و پسرش نیز مقتول گردید، به خدا سوگند ای فرزندم علاقه‌ای به ماندن در دنیا ندارم. نه برای لذت عیشی و نه استنشاق نسیمی. اما سوگند به خدا، زندگی را از آن جهت دوست دارم تا به هر وسیله به پروردگار تقرب جویم. باشد که مرا با ابوصهبا و پسرش در بهشت گرد آورد. | |||
نقل است که روح بن سلمه وراق گوید: شنیدم عفیره عابده را می‌گفت: مرا خبر رسید که معاذه عدویه، چون در حال احتضار افتاد، گریست. پس خندید. او را گفتند: چرا گریستی و چرا خندیدی؟ گفت: گریه‌ام برای دور ماندن از روزه و نماز و یاد حق بود، و خنده‌ام از آن بود که ابوصهبا را دیدم داخل خانه که جامه سبز پوشیده بود و پیش گروه زیادی از مردم بود که مانند آنها در دنیا ندیده بودم، پس به او خندیدم و در خود نمی‌بینم پس از این واجبی را به جای آورم. و پیش از وقت نماز بمرد. <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، 1385ش، ص244-245.</ref> | |||
==معاصرین== | ==معاصرین== | ||
* رابعه عدویه | * رابعه عدویه | ||
| خط ۴۸: | خط ۶۳: | ||
==محل دفن== | ==محل دفن== | ||
مکان دفن معاذه عدویه را در مقبره حسن بصری دانسته‌اند. <ref>[https://mdeast.news/2020/11/06/%D9%82%D8%AF%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%85%D9%82%D8%A8%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%AA%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%A8/ «قدیمی ترین مقبره مسلمانان در شرف تخریب»، مدیست نیوز]</ref> | |||
شخصیت‌های مختلفی را آورده‌اند که در این مقبره دفن شده‌اند، از جمله: | |||
* «ام الصهباء معاذه عدویه»، عالم و عابد فقیه مشهور | |||
* «أبو سطام شعبة بن الحجاج بن الورد»، عالم حدیث | |||
* «ابن یحیی مالک بن دینار»، دانشمند بزرگ | |||
* | |||
* | * «ابو محمد سهل بن عبد الله التستری»، عالم تصوف اسلامی | ||
* | * «فرزدق»، شاعر اموی | ||
* | *«خالد بن صفوان»، شاعر دوره عباسی | ||
* | *«بدر شاکر السیاب»، شاعر بزرگ که در سال 1964 وفات کرد | ||
این مکان حاوی آرامگاه شخصیت‌های سیاسی معاصر مانند «محمود باشا آل عبد الواحد شيخ أبي الخصيب» است که از اهالی بصره بود و در دوره عثمانی مسئولیت‌های مهمی در بصره بر عهده داشت.آرامگاه «رابعه عدویه» را نیز در این محل دانسته‌اند<ref>«قدیمی ترین مقبره مسلمانان در شرف تخریب»، مدیست نیوز</ref> | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
* رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، انتشارات مدحت، 1385ش. | |||
*«معاذه عدویه»، کتابخانهمجازی الفبا، تاریخ بازدید:21 اسفند1401ش. | |||
*«قدیمی ترین مقبره مسلمانان در شرف تخریب»، مدیست نیوز، تاریخ درج مطلب 2020/11/06، تاریخ بازدید:21 اسفند1401ش. | |||
[[رده: ویکی‌جنسیت]] | [[رده: ویکی‌جنسیت]] | ||
[[رده: کنشگران]] | [[رده: کنشگران]] | ||
