الهام مخبری

با تدوین سند توسعه پایدار ملل متحد در سال ۲۰۰۰، کشورها متعهد به انجام دو اقدام اساسی در ارتباط با زنان شدند. مورد نخست، تعهد به انجام برنامه ریزی ها و تدوین سیاست هایی در راستای توانمند سازی زنان و تحقق مشارکت هرچه بیشتر آنان در سطوح بنیادی جامعه و مورد دوم، ایجاد و پیشبرد ساز و کارهایی برای ظرفیت سازی و افزایش این ظرفیت در راستای برنامه ریزی ها و مدیریت مؤثرتر در جهت امور زیست محیطی. در این مقاله قرار است ارتباط میان زنان و توانمند سازی آنان و نقش آنان در توسعه پایدار زیست محیطی مورد بررسی قرار گیرد. به عبارتی دیگر، این مقاله در مقام بیان این مسأله است که وجود اشکال تبعیض میان زنان و مردان، به خصوص در سطوح نقش های اجتماعی و مدیریتی و محروم ماندن آنان از سطوح مختلف آموزش و اشتغال، به شکل بسزایی در معضلات زیست محیطی و دامن زدن به آنان نقش خواهد داشت. در پایان این نتیجه حاصل شد که توسعه پایدار در زمینه مسائل و امور زیست محیطی میسر نخواهد بود، مگر با افزایش ظرفیت ها و آگاهی های زنان در ارتباط با امور زیست محیطی، تسهیل مشارکت و همکاری بیشتر آنان در ایفای نقش های اجتماعی و افزایش توانمندیها و ظرفیت های مدیریتی آنان در سطوحی برابر با مردان.