حضرت هاجر: تفاوت میان نسخه‌ها

هاجر یکی از [[همسران]] حضرت ابراهیم است.<ref>بلعمی، تاریخ‌نامه طبری، 1373ش، ج3، ص503.</ref>  بنا بر نقل مورخان، وی [[زنی]] مصری و [[کنیز]] پادشاه مصر بوده که در حوادثی به ساره [[همسر]] اول ابراهیم بخشیده شده است.<ref>ابن‌کثیر، البدایۀوالنهایۀ، 1407ق، ج1، ص152 ؛ یاقوت حموی، معجم‌البلدان، 1995م، ج5، ص139.</ref>  در مورد ولادت و نام‌گذاری او چیزی در متون تاریخی و لغوی کهن ذکر نشده است. هاجر در ادبیات یهود به معنای نشانه بندگی در شریعت و در فرهنگ اسم‌ها، واژه‌ای عِبری، یعنی فرار و در فرهنگ‌‌نامه قرآن به معنای فضیلت و برتری داشتن بیان شده است.<ref>سایت آبادیس، ذیل واژه هاجر، تاریخ بازدید:22 آبان 1401ش.</ref>  در اصطلاح، هاجر به کسی گفته می‌شود که برای حفظ دین از جایی به جای دیگر منتقل می‌شود.<ref>هاشمی‌رفسنجانی، فرهنگ قرآن، قم، بوستان کتاب، 1384ش.</ref>  بنا بر نقل پژوهشگران، نام هاجر در قرآن صراحتا نیامده، ولی داستان زندگی‌ وی و [[فرزندش]] اسماعیل، در برخی سور قرآن آمده است.<ref>ابراهیم، آیه37 و صافات، آیات 100-110. </ref>  همچنین داستان این [[بانوی]] ممتاز در ادیان بزرگ (اسلام و تورات) ذکر شده است.