صدیقه دولت آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۴۶: / خط ۴۶: @@
 دولت آبادی، نقش موثری در جریان کشف حجاب در ایران ایفا کرد و در این راه تدابیر مختلفی را، همچون مجالس سریّ مختلط، روزنامه و تاسیس مدرسه دخترانه، به کار بست. او اولین [[زن]] ایرانی است که بعد از مشروطه بدون چادر از منزل خارج شد. <ref> زن در ایران و جهان، ص 93</ref> اولین زنی بود که با لباس و کلاه اروپایی (بدون روسری و حجاب اسلامی) در کوچه و خیابان ظاهر شد.<ref>زن در ایران و جهان، ص 98 </ref>درست در همان زمان شغل بازرس مدارس دخترانه به او محول شد. <ref>زن در ایران و جهان،  ص 51 و 52</ref> در سال 1314 رضا شاه به وزیر معارف، علی اصغر حکمت، دستور بر پایی جمعیتی از [[زنان]] آزادی خواه تهرانی را صادر کرد. بعدها این جمعیت به نام [[کانون بانوان]] نامیده شد. این کانون به ریاست شمس پهلوی و تحت نظارت وزارت معارف در تاریخ 32 اردیبهشت 1314 برای تحقق کشف حجاب تأسیس گردید. ریاست بعدی آن را بر عهده بانو [[هاجر تربیت]] و سپس [[صدیقه دولت آبادی]] گذاشتند.<ref> تغییر لباس و کشف حجاب به روایت اسناد، مرکز بررسی اسناد تاریخی و وزارت اطلاعات، تهران، 1376، ص 383 و 382</ref>
-بنابراین از سال 1316 ـ پس از صدور فرمان [[کشف حجاب]] ـ سرپرستی [[کانون بانوان]] که متصدی فراهم کردن زمینه‏‌های فرهنگی کشف حجاب بود به امر رضاخان به ایشان سپرده شد. <ref>زن در ایران و جهان ص 51 و 52</ref>  دلیل انتخاب دولت آبادی برای چنین منصبی روشن است. او که یک بانوی غرب‌گرا و تجدد‌طلب بود و مدت‏ها در راه تساوی همه جانبه [[زن]] و [[مرد]] از طرق مختلف خصوصاً نشریه «[[زبان زنان]]» تلاش کرده بود، بهترین نامزد برای پیشبرد فرمان رضا شاه ـکشف حجاب ـ بود. خانم دولت آبادی از آن زمان تا سال 1340 در کانون بانوان فعالیت داشت. وی تمام عمر خود را در راه کشف حجاب از زنان ایرانی سپری کرد و حتی در لحظات آخر زندگی نیز دست از این تلاش بر نداشت و این چند سطر را در وصیت نامه خود جا داد: مرا از محل کانون بانوان به آرامگاه ابدی‌ام ببرید و در مراسم تشییع جنازه‌ام حتی یک زن با حجاب شرکت نکند.<ref> زن در ایران و جهان ص 98و 99</ref> برادرش، یحیی دولت آبادی، نیز در کتاب «حیات یحیی» از کشف حجاب دفاع می‏‌کند و افتخار می‏‌کند که دختران خود را در جشن فارغ التحصیلی بدون پوشش اسلامی شرکت داده است. او در ادامه کشف حجاب را از کارهای سترگ رضاشاه دانسته و می‌‏نویسد: «تصدیق باید کرد که جز با قدرت و اراده محکم شاه پهلوی رفع حجاب، از ایران بسیار مشکل بود». <ref>حیات یحی، ج 2، ص 409</ref>
+بنابراین از سال 1316 ـ پس از صدور فرمان [[کشف حجاب]] ـ سرپرستی [[کانون بانوان]] که متصدی فراهم کردن زمینه‏‌های فرهنگی کشف حجاب بود به امر رضاخان به ایشان سپرده شد. <ref>زن در ایران و جهان ص 51 و 52</ref>  دلیل انتخاب دولت آبادی برای چنین منصبی روشن است. او که یک بانوی غرب‌گرا و تجدد‌طلب بود و مدت‏ها در راه تساوی همه جانبه [[زن]] و [[مرد]] از طرق مختلف خصوصاً نشریه «[[زبان زنان]]» تلاش کرده بود، بهترین نامزد برای پیشبرد فرمان رضا شاه ـکشف حجاب ـ بود. خانم دولت آبادی از آن زمان تا سال 1340 در کانون بانوان فعالیت داشت. وی تمام عمر خود را در راه کشف حجاب از زنان ایرانی سپری کرد و حتی در لحظات آخر زندگی نیز دست از این تلاش بر نداشت و این چند سطر را در وصیت نامه خود جا داد: مرا از محل کانون بانوان به آرامگاه ابدی‌ام ببرید و در مراسم تشییع جنازه‌ام حتی یک زن با حجاب شرکت نکند.<ref> زن در ایران و جهان ص 98و 99</ref> برادرش، یحیی دولت آبادی، نیز در کتاب «حیات یحیی» از [[کشف حجاب]] دفاع می‏‌کند و افتخار می‏‌کند که دختران خود را در جشن فارغ التحصیلی بدون پوشش اسلامی شرکت داده است. او در ادامه کشف حجاب را از کارهای سترگ رضاشاه دانسته و می‌‏نویسد: «تصدیق باید کرد که جز با قدرت و اراده محکم شاه پهلوی رفع حجاب، از ایران بسیار مشکل بود». <ref>حیات یحی، ج 2، ص 409</ref>
 ==یادداشت==