| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
====سرپرستی مدارس الزهراء==== | ====سرپرستی مدارس الزهراء==== | ||
خانم صدراز پایه‌گذاران مدارس دخترانه الزهرا در بغداد، نجف، کاظمین، بصره، دیوانیه و حله بود.در این مدرسه‌ها افزون بر درس‌های رسمی، دروس اعتقادی هم تدریس می‌شد تا دختران را با تربیت اسلامی آشنا سازند. از دبیران علمی که از دید اعتقادی هم برخودار بودند، استفاده می‌گردید و آن‌ها آموزش‌های مورد نیاز برای پیشرفت سطح علمی و اعتقادی را می‌گذراندند.<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%B5%D8%AF%D8%B1 ویکی پدیا]</ref> | خانم صدراز پایه‌گذاران مدارس دخترانه الزهرا در بغداد، نجف، کاظمین، بصره، دیوانیه و حله بود.در این مدرسه‌ها افزون بر درس‌های رسمی، دروس اعتقادی هم تدریس می‌شد تا دختران را با تربیت اسلامی آشنا سازند. از دبیران علمی که از دید اعتقادی هم برخودار بودند، استفاده می‌گردید و آن‌ها آموزش‌های مورد نیاز برای پیشرفت سطح علمی و اعتقادی را می‌گذراندند.<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%B5%D8%AF%D8%B1 ویکی پدیا صفحه ((بنت الهدی صدر))]</ref> | ||
در سال ۱۹۶۷ م. بنت‌الهدی، سرپرست مجموعه مدارس الزهراء در نجف و کاظمین شد. او در این زمان سرپرست یک مدرسه دینی دیگر در نجف هم بود. از این‌رو هفته‌اش را تقسیم کرده بود، نیمی از هفته را در نجف بود و نیم دیگر در کاظمین. او بعد از ساعت اداری مدرسه، به معلم‌ها آموزش‌های تربیتی می‌داد و بعدازظهرها را به پاسخگویی به سؤالات دانشجویان می‌گذراند. در ۱۹۷۲ م. بخشنامه‌ای مبنی بر لزوم الحاق این مدارس به وزارت تعلیم و تربیت عراق از سوی دولت صادر شد. با صدور این بخشنامه بنت‌الهدی از مسئولیت این مدارس کناره‌گرفت و دعوت رسمی دولت طی نامه‌ای از او بر ادامه همکاری در این مدارس نیز سودی نداشت.<ref>الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق، ص۷۸</ref> او در پاسخ به سوال از علت ترک همکاری در این مدرسه‌ها می‌گفت: | در سال ۱۹۶۷ م. بنت‌الهدی، سرپرست مجموعه مدارس الزهراء در نجف و کاظمین شد. او در این زمان سرپرست یک مدرسه دینی دیگر در نجف هم بود. از این‌رو هفته‌اش را تقسیم کرده بود، نیمی از هفته را در نجف بود و نیم دیگر در کاظمین. او بعد از ساعت اداری مدرسه، به معلم‌ها آموزش‌های تربیتی می‌داد و بعدازظهرها را به پاسخگویی به سؤالات دانشجویان می‌گذراند. در ۱۹۷۲ م. بخشنامه‌ای مبنی بر لزوم الحاق این مدارس به وزارت تعلیم و تربیت عراق از سوی دولت صادر شد. با صدور این بخشنامه بنت‌الهدی از مسئولیت این مدارس کناره‌گرفت و دعوت رسمی دولت طی نامه‌ای از او بر ادامه همکاری در این مدارس نیز سودی نداشت.<ref>صدر، بنت‌الهدی، الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق، ص۷۸</ref> او در پاسخ به سوال از علت ترک همکاری در این مدرسه‌ها می‌گفت: | ||
لم یکن الهدف من وجودی فی المدرسه الا نوال مرضاة الله و لما انتفعت الغایة من المدرسة بتأمیمها فما هو جدوی وجودی بعد ذلک؟! | لم یکن الهدف من وجودی فی المدرسه الا نوال مرضاة الله و لما انتفعت الغایة من المدرسة بتأمیمها فما هو جدوی وجودی بعد ذلک؟! | ||
من به هدف تحصیل رضای خدا در این مدرسه‌ها کار می‌کردم. با ملی شدن (تحت نظارت دولت بعث در آمدن) این مدارس، ماندن من در این‌جا چه توجیهی خواهد داشت؟ <ref> | من به هدف تحصیل رضای خدا در این مدرسه‌ها کار می‌کردم. با ملی شدن (تحت نظارت دولت بعث در آمدن) این مدارس، ماندن من در این‌جا چه توجیهی خواهد داشت؟ <ref>صدر، بنت‌الهدی، الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق، ص۷۸-۷۹ به نقل از ملحق صحیفه الجهاد الصادر بتاریخ ۲۰ جمادی الثانیه ۱۴۰۳ ق. نیسان ۱۹۸۳ م.</ref> | ||
====داستان نویسی و شعر==== | ====داستان نویسی و شعر==== | ||
بنت‌الهدی به قصد این‌که دایره مخاطبان بیشتری برای سخنانش داشته باشد رو به نوشتن آورد؛ [[زنان]] بسیاری از کشورهای عربی و اسلامی می‌توانستند از طریق خواندن کتاب‌های او به‌اندیشه‌های اسلامی دست پیدا کنند.<ref>الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق، ص۷۹ به نقل از مقدمة قصة «صراع من واقع الحیاة»</ref> | بنت‌الهدی به قصد این‌که دایره مخاطبان بیشتری برای سخنانش داشته باشد رو به نوشتن آورد؛ [[زنان]] بسیاری از کشورهای عربی و اسلامی می‌توانستند از طریق خواندن کتاب‌های او به‌اندیشه‌های اسلامی دست پیدا کنند.<ref>الحسون، اعلام النساء المؤمنات، ۱۴۱۱ق، ص۷۹ به نقل از مقدمة قصة «صراع من واقع الحیاة»</ref> | ||
