بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
=عوامل سرشتی و طبیعتی= | =عوامل سرشتی و طبیعتی= | ||
يكي از مهمترين | يكي از مهمترين حكمت هايي كه مي توان براي ممنوعيت تعدد شوهر نام برد اقتضاي طبيعي و طبع زن و غيرت و طبيعت مرد است كه از چنين امري رويگردان است.پيشرفت علم و صنعت نه تنها منكر اين حقيقت نيست بلكه پژوهش هاي تجربي در حوزه علم روانشناسي ان را ثابت كرده است.<ref>زمينه روانشناسي هيلگارد. ج1.فصل 10 ص 692</ref> حس حسادت جنسی مربوط به زنان، و حس غیرت جنسی مربوط به مردان است. امام صادق (علیه السلام) دراین باره می فرمایند: «غیرت مربوط به مردان است و حسد مربوط به زنان. خداوند، به دلیل غیرت مردان، بر زنان حرام کرده، مگر یک شوهر را؛ ولی مردان را به چهار زن اجازه داده است».<ref>محمدبن الحسن الحرالعاملی، وسایل الشیعه، ج 20، ص 152</ref> | ||
غيرت مرد نسبت به همسر و مادر بر اساس خلقت و طبيعت او و مطابق با مصلحت انسان است. اين مساله امري اعتباري نيست تا بتوان با رشد علم و دانش با آن مخالفت و بر خلاف مقتضاي ان رفتار نمود.اين در حالي است كه از نظر رواني تفاوتي اساسي بين ساختار رواني و گرايشها و عواطف زن و مرد وجود دارد. روانشناسان معتقدند كه زنان به طور طبيعي [[«تك شوهرگرا»]] (Monoandrous) ميباشند و فطرتا از تنوع همسر گريزانند، و خواستار پناه يافتن زير چتر حمايت عاطفي و عملي يك مرد ميباشند و تنوع گرايي در زنان نوعي بيماري است. ولي مردان ذاتا تنوع گرا و [[«چند زنگرا»]] (Polygamous) ميباشند.<ref>مراجعه کنيد به. زمينه روانشناسي هيلگارد. ج1.فصل 10</ref> چنان كه ميدانيد احكام اسلام همه متناسب با نيازهاي واقعي و ويژگيها و خصلتهاي ذاتي انسانها وضع گرديده است. به همين دليل اجازه چند همسري به مردان با روحيه زنان منافاتي ندارد. بلكه حساسيت زنان نسبت به چند همسري شوهرشان بيشتر ناشي از حس تماميت خواهي و [[حسادت]] و... است. يعني اين حساسيت، ذاتي زنان نيست. مردي كه همسر دوم برميگزيند در واقع همسر اولش حساسيت نشان داده و مخالفت ميكند اما همسر دوم كه او هم زن است چنين حساسيتي را ندارد يعني زنان براي جلوگيري از ورود زني ديگر به زندگيشان حساسند اما نسبت به ورود خود در زندگي ديگران حساس نيستند. پس بايد ريشه اين مخالفت را جستجو كرد و آن را كه معمولاً بخل و خودبيني و تماميت خواهي است درمان نمود. | غيرت مرد نسبت به همسر و مادر بر اساس خلقت و طبيعت او و مطابق با مصلحت انسان است. اين مساله امري اعتباري نيست تا بتوان با رشد علم و دانش با آن مخالفت و بر خلاف مقتضاي ان رفتار نمود.اين در حالي است كه از نظر رواني تفاوتي اساسي بين ساختار رواني و گرايشها و عواطف زن و مرد وجود دارد. روانشناسان معتقدند كه زنان به طور طبيعي [[«تك شوهرگرا»]] (Monoandrous) ميباشند و فطرتا از تنوع همسر گريزانند، و خواستار پناه يافتن زير چتر حمايت عاطفي و عملي يك مرد ميباشند و تنوع گرايي در زنان نوعي بيماري است. ولي مردان ذاتا تنوع گرا و [[«چند زنگرا»]] (Polygamous) ميباشند.<ref>مراجعه کنيد به. زمينه روانشناسي هيلگارد. ج1.فصل 10</ref> چنان كه ميدانيد احكام اسلام همه متناسب با نيازهاي واقعي و ويژگيها و خصلتهاي ذاتي انسانها وضع گرديده است. به همين دليل اجازه چند همسري به مردان با روحيه زنان منافاتي ندارد. بلكه حساسيت زنان نسبت به چند همسري شوهرشان بيشتر ناشي از حس تماميت خواهي و [[حسادت]] و... است. يعني اين حساسيت، ذاتي زنان نيست. مردي كه همسر دوم برميگزيند در واقع همسر اولش حساسيت نشان داده و مخالفت ميكند اما همسر دوم كه او هم زن است چنين حساسيتي را ندارد يعني زنان براي جلوگيري از ورود زني ديگر به زندگيشان حساسند اما نسبت به ورود خود در زندگي ديگران حساس نيستند. پس بايد ريشه اين مخالفت را جستجو كرد و آن را كه معمولاً بخل و خودبيني و تماميت خواهي است درمان نمود. | ||
