خویشاوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

اسباب [[قرابت]] و [[خویشاوندی]] سه قسم است:  

  ‌[[قرابت]] [[نسبى]] عبارت از [[خويشاوندى]] است كه در اثر [[تولّد]] يكى از ديگرى و يا دو نفر از يك منشأ بوجود می‌آيد.<ref>امامى، حقوق مدنى ، ج‌4،ص289‌2</ref>

مراد از [[نسب]] ناشى از [[ازدواج]] و يا به تعبير ديگر [[نسب قانونى]] عبارت است از [[خويشاوندى]] [[طفل]] به [[پدر]] و [[مادرى]] كه در حين [[انعقاد نطفه]] بين آنان [[نكاح]] صحيح‌ اعم از دائم و منقطع موجود بوده‌است. <ref>طاهرى، حقوق مدنى ، ج‌5، ص: 274‌</ref>

[[قرابت سببى]] كه آن را [[قرابت]] با [[مصاهره]] نيز مى‌گويند، [[خويشاوندى]] است كه در اثر [[نكاح]] بين هر يك از[[زوجين]] با [[خويشاوندان]] ديگرى ايجاد مى‌گردد. <ref>یزدی، بررسى فقهى حقوق خانواده، نكاح و انحلال آن، ص: 86‌</ref>

مانند [[زن]] و [[شوهر]] و [[مادر]] و [[پدر]]، هر كدام از آن دو نسبت به ديگرى. [[زوجيّت]] همچون [[نسب]]، داراى آثار و احكام بسيارى است، نظير [[ارث]] و [[محرميّت]].  <ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، ج‏3، ص: 538</ref>

  [[قرابت رضاعى]] [[خويشاوندى]] است كه بين دو نفر بر اثر شير خوردن حاصل مى‌شود، [[قرابت رضاعى]] در سنت‌های قديمی عرب وجود داشته و اسلام نيز آن را به رسميّت شناخته است. قانون مدنى ايران هم مقرّرات آن را از فقه اماميّه اقتباس كرده است. در [[قرابت رضاعى]]، [[طفلى]] كه شير [[زن]] ديگرى را خورده [[مرتضع]]، و [[زن]] شير دهنده [[مرضعه]]، و [[شوهر]] [[زن]] [[صاحب اللّبن]] ناميده مى‌شود. یزدی، <ref>بررسى فقهى حقوق خانواده، نكاح و انحلال آن، ص:68</ref>