صفحه‌ای تازه حاوی «آنجلا دیویس، رهبر پیشین حزب کمونیست ایالات‌متحده آمریکا، کنشگر حقوق مدنی و شخصیت دانشگاهی است. او را “شناخته‌شده‌ترین چهرهٔ چپ در ایالات‌متحده” خوانده‌اند. در طی پنج دههٔ گذشته، او با جنبش‌های انقلابی‌ای همچون “حزب پلنگ‌های سیاه” در...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سبک = | | سبک = | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| تحصیلات = | | تحصیلات = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
دیویس در 26 ژانویه 1944 در بیرمنگام، آلاباما به دنیا آمد. پدرش، بی فرانک دیویس، معلمی بود که بعداً یک پمپ بنزین باز کرد، و مادرش، سالی بل دیویس، معلمی بود که در NAACP فعال بود<ref>[https://www.greelane.com/fa/%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF/angela-davis-biography-3528285 بیوگرافی آنجلادیویس]</ref> | |||
مادر دیویس یک دبیر ملی و از سازمان‌دهندگان اصلی ساترن نگرو کانگرس (مجلس جنوبی سیاهان) بود، سازمانی که به شدت تحت تأثیر حزب کمونیست بود. به این ترتیب، دیویس به هنگام بزرگ شدن با سازمان‌دهندگان و متفکران کمونیستی احاطه شده بود که در رشد فکری او به شدت تأثیرگذار بودند.<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AC%D9%84%D8%A7_%D8%AF%DB%8C%D9%88%DB%8C%D8%B3 ویکی پدیا]</ref> | |||
دیویس ابتدا در یک محله جدا شده در بیرمنگام زندگی می کرد، اما در سال 1948 به یک "خانه چوبی بزرگ در خیابان سنتر" در یک منطقه حومه شهر که عمدتاً سفیدپوستان جمعیت آن بود نقل مکان کرد. | |||
دیویس با اتوبوس به مدارس مجزا با جمعیت دانش‌آموزی کاملاً سیاه‌پوست، ابتدا به یک مدرسه ابتدایی، مدرسه کری ای. تاگل، و بعداً به پارکر انکس، مدرسه دیگری در چند بلوک دورتر که الحاقیه دبیرستان پارکر بود، رفت. به گفته دیویس، مدارس درهم و برهم و خراب بودند، اما از مدرسه ابتدایی، دانش‌آموزان می‌توانستند مدرسه‌ای تماماً سفید رنگ را در آن نزدیکی ببینند، ساختمانی آجری زیبا که اطراف آن را چمنزار سرسبز و سبز احاطه کرده بود.<ref>[https://www.greelane.com/fa/%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF/angela-davis-biography-3528285 بیوگرافی آنجلا دیویس]</ref> | |||
او سپس به دبیرستان الیزابت آروین در نیویورک راه یافت. در این مدرسه دیویس با سوسیالیزم و کمونیزم آشنا شده و به یک گروه کمونیستی جوان، به نام ادوَنس پیوست. او همچنین با فرزندان برخی از رهبران حزب کمونیست آمریکا، از جمله دوست تمام عمرش، یعنی بتینا آپتکر، آشنا شد.<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AC%D9%84%D8%A7_%D8%AF%DB%8C%D9%88%DB%8C%D8%B3 ویکی پدیا]</ref> | |||
دیویس دو سال در دانشگاه پاریس-سوربن تحصیل کرد. او همچنین به مدت دو سال در آلمان در دانشگاه فرانکفورت در رشته فلسفه تحصیل کرد. دیویس به ایالات متحده بازگشت و در سال 1968 مدرک کارشناسی ارشد را از دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو دریافت کرد. او به آلمان بازگشت و در سال 1969 دکترای فلسفه را از دانشگاه هومبولت برلین گرفت.[https://www.greelane.com/fa/%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF/angela-davis-biography-3528285 بیوگرافی آنجلا دیویس] | |||
==کنش ها و نگرش ها== | ==کنش ها و نگرش ها== | ||
، دیویس بیشتر وقت خود را با باشگاه چ-لومومبا، شاخه تماما سیاه‌پوست حزب کمونیست، که به نام کمونیست و انقلابی کوبایی ارنستو "چه" گوارا و پاتریس لومومبا، سیاستمدار و رهبر استقلال کنگو نامگذاری شده بود، گذراند. او به رئیس این گروه، فرانکلین الکساندر، کمک کرد تا تظاهرات متعددی را سازماندهی و رهبری کند و نه تنها از برابری نژادی، بلکه از حقوق زنان و همچنین پایان دادن به خشونت پلیس، مسکن بهتر، و «توقف سطح افسردگی بیکاری» حمایت کرد. در جامعه سیاه پوستان، همانطور که الکساندر در سال 1969 اشاره کرد. دیویس گفت که او جذب آرمان های "انقلاب جهانی، مردم جهان سوم، رنگین پوستان" شده بود و این چیزی بود که مرا به حزب کشاند | |||
در دههٔ شصت میلادی به‌خاطر اسلحه‌یی که به او تعلق داشته و در پروندهٔ قتل زندانبانی ظاهر شده بود از سوی اداره آگاهی فدرال ایالات‌متحده بازداشت و به زندان افتاد. | |||
کارزار رهاییِ او از زندان بسیار گسترده و بین‌المللی بود تا جایی که از ۶۰ کشور و چندین شخصیت فرهنگی چون “جان لنون” و “یوکو اونو” در پشتیبانی از او در این کارزار شرکت کردند. او از اتهام آن پرونده تبرئه شد و پس از آزادی از زندان به‌سفرهایی در سراسر دنیا ازجمله به کوبا برای سخنرانی رفت. سفر به کوبا چنان تأثیری بر او باقی گذاشت که اعلام کرد: “تنها در نظام سوسیالیستی است که مبارزه بر ضد نژادپرستی کارساز است.” | کارزار رهاییِ او از زندان بسیار گسترده و بین‌المللی بود تا جایی که از ۶۰ کشور و چندین شخصیت فرهنگی چون “جان لنون” و “یوکو اونو” در پشتیبانی از او در این کارزار شرکت کردند. او از اتهام آن پرونده تبرئه شد و پس از آزادی از زندان به‌سفرهایی در سراسر دنیا ازجمله به کوبا برای سخنرانی رفت. سفر به کوبا چنان تأثیری بر او باقی گذاشت که اعلام کرد: “تنها در نظام سوسیالیستی است که مبارزه بر ضد نژادپرستی کارساز است.” | ||
آنجلا دیویس، رهبر پیشین حزب کمونیست ایالات‌متحده آمریکا، کنشگر حقوق مدنی و شخصیت دانشگاهی است. او را “شناخته‌شده‌ترین چهرهٔ چپ در ایالات‌متحده” خوانده‌اند. در طی پنج دههٔ گذشته، او با جنبش‌های انقلابی‌ای همچون “حزب پلنگ‌های سیاه” در سال‌های ۱۹۶۰ همراه بوده است. او همچنین از بنیان‌گذاران سازمان “مقاومت در برابر بحران” است که برای مقابله با نظام زندان‌ها در ایالات‌متحده بنا شده است. او ائتلافی را نیز از کنشگران به‌منظور مبارزه برای برابری حقوق زن و مرد (فمینیست‌های) سیاه‌پوست را پایه‌گذاری کرده است. | آنجلا دیویس، رهبر پیشین حزب کمونیست ایالات‌متحده آمریکا، کنشگر حقوق مدنی و شخصیت دانشگاهی است. او را “شناخته‌شده‌ترین چهرهٔ چپ در ایالات‌متحده” خوانده‌اند. در طی پنج دههٔ گذشته، او با جنبش‌های انقلابی‌ای همچون “حزب پلنگ‌های سیاه” در سال‌های ۱۹۶۰ همراه بوده است. او همچنین از بنیان‌گذاران سازمان “مقاومت در برابر بحران” است که برای مقابله با نظام زندان‌ها در ایالات‌متحده بنا شده است. او ائتلافی را نیز از کنشگران به‌منظور مبارزه برای برابری حقوق زن و مرد (فمینیست‌های) سیاه‌پوست را پایه‌گذاری کرده است.<ref>[https://www.tdzi.org/fa/%d8%a2%d9%86%d8%ac%d9%84%d8%a7-%d8%af%db%8c%d9%88%db%8c%d8%b3-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae-%d8%a8%d8%a7%db%8c%d8%af-%d8%a8%d9%87%e2%80%8c%db%8c%d8%a7%d8%af-%d8%a8%d8%b3%d9%be%d8%a7%d8%b1%d8%af/ تشکیلات دموکراتیک زنان]</ref> | ||
دیویس از سال ۱۹۶۹ شروع به بیان نظراتش در معرض عموم کرد. او اعتراض و مخالفت خود را با جنگ ویتنام، نژادپرستی، تبعیض جنسیتی و صنعت زندان ابراز کرده و از حقوق همجنس‌گرایان و دیگر جنبش‌های اجتماعی حمایت کرد.<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/آنجلا_دیویس ویکی پدیا]</ref> | |||
در سال ۱۹۷۹ دیویس جایزهٔ صلح لنین را از اتحاد شوروی دریافت کرد | در سال ۱۹۷۹ دیویس جایزهٔ صلح لنین را از اتحاد شوروی دریافت کرد | ||
او نویسندهٔ سیاسی‌ای پرکار است و از سراسر دنیا از او برای سخنرانی دعوت می‌شود. محور دانش‌پژوهی‌های او، مسئلهٔ زنان، کارگران و رنگین‌پوستان است. او هم‌اکنون به‌تدریس تاریخ خودآگاهی و پژوهش‌های فمینیستی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در شهر “سنتاکروز” اشتغال دارد. او خود را فمینیست هم‌اندیش با نظریهٔ نقطهٔ تلاقی [نظریه موافق ستم مضاعف بر زنان سیاه پوست. که این زنان نه فقط از ستم جنسی بلکه ستم نژادی هم رنج می برند که در نتیجه ضرورت برخورد به معضلی بسیار بغرنج تر از ستم جنسی را مورد توجه قرار می دهد] می‌داند، هوادار براندازی زندان‌ها و حکم اعدام است، او خواستار جایگزینی شیوه‌های آموزشی و روشنگرانه در برابر شیوه‌های کیفری و تنبیهی است و در این راستا بسیار فعال است. رونالد ریگان، هنگامی که استاندار کالیفرنیا بود، او را به‌سبب فعالیت در حزب کمونیست ایالات‌متحده از تدریس در دانشگاه کالیفرنیا محروم کرد. | او نویسندهٔ سیاسی‌ای پرکار است و از سراسر دنیا از او برای سخنرانی دعوت می‌شود. محور دانش‌پژوهی‌های او، مسئلهٔ زنان، کارگران و رنگین‌پوستان است. او هم‌اکنون به‌تدریس تاریخ خودآگاهی و پژوهش‌های فمینیستی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در شهر “سنتاکروز” اشتغال دارد. او خود را فمینیست هم‌اندیش با نظریهٔ نقطهٔ تلاقی [نظریه موافق ستم مضاعف بر زنان سیاه پوست. که این زنان نه فقط از ستم جنسی بلکه ستم نژادی هم رنج می برند که در نتیجه ضرورت برخورد به معضلی بسیار بغرنج تر از ستم جنسی را مورد توجه قرار می دهد] می‌داند، هوادار براندازی زندان‌ها و حکم اعدام است، او خواستار جایگزینی شیوه‌های آموزشی و روشنگرانه در برابر شیوه‌های کیفری و تنبیهی است و در این راستا بسیار فعال است. رونالد ریگان، هنگامی که استاندار کالیفرنیا بود، او را به‌سبب فعالیت در حزب کمونیست ایالات‌متحده از تدریس در دانشگاه کالیفرنیا محروم کرد.آنجلا دیویس کتاب “زنان، نژاد و طبقه” را در سال ۱۳۶۲ تألیف کرد. | ||
آنجلا دیویس کتاب “زنان، نژاد و طبقه” را در سال ۱۳۶۲ تألیف کرد. | |||
دیویس استاد بازنشسته گروه تاریخ آگاهی در دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا و مدیر گروه سابق مطالعات فمنیستی همین دانشگاه است. علایق تحقیقاتی او فمینیسم، مطالعات آفریقایی-آمریکایی است <ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AC%D9%84%D8%A7_%D8%AF%DB%8C%D9%88%DB%8C%D8%B3 ویکی پدیا]</ref> | |||
او تصریح می‌کند: “من یک فمینیست نیستم، من یک زن سیاه‌پوست انقلابی هستم.”فمینیسمی که آنجلا دیویس خود را با آن هم‌تراز می‌بیند “فمینیسمی است که طرفدار جنبش براندازی نژادپرستی، سرمایه‌داری و همخوان با نظریهٔ نقطهٔ تلاقی عمل می‌کند. او تأکید می‌کند که فمینیسم تنها به جنسیت و زنان محدود نمی‌شود. | او تصریح می‌کند: “من یک فمینیست نیستم، من یک زن سیاه‌پوست انقلابی هستم.”فمینیسمی که آنجلا دیویس خود را با آن هم‌تراز می‌بیند “فمینیسمی است که طرفدار جنبش براندازی نژادپرستی، سرمایه‌داری و همخوان با نظریهٔ نقطهٔ تلاقی عمل می‌کند. او تأکید می‌کند که فمینیسم تنها به جنسیت و زنان محدود نمی‌شود. | ||
| خط ۵۵: | خط ۶۵: | ||
فلسطین بخش مهمی از عملی ساختن نظریه تلاقی است و می‌گوید: “فلسطین به ما آموخت که ضدِ خشونت باشیم.” او ادامه می‌دهد: “ما باید در برابر اسلام‌هراسی موضع‌گیری کنیم… امروز اسلام‌هراسی خشونت‌بارترین بیان نژادپرستی است و زن‌ها نخستین قربانیان آن‌اند.” او گفت: “ما باید پیوندهای جهانی و تأثیرهای سرمایه‌داری جهانی را دریابیم.” | فلسطین بخش مهمی از عملی ساختن نظریه تلاقی است و می‌گوید: “فلسطین به ما آموخت که ضدِ خشونت باشیم.” او ادامه می‌دهد: “ما باید در برابر اسلام‌هراسی موضع‌گیری کنیم… امروز اسلام‌هراسی خشونت‌بارترین بیان نژادپرستی است و زن‌ها نخستین قربانیان آن‌اند.” او گفت: “ما باید پیوندهای جهانی و تأثیرهای سرمایه‌داری جهانی را دریابیم.” | ||
دیویس در سال ۱۹۹۵ با راهپیمایی یک میلیونی مردان مخالفت کرد و استدلال کرد که حذف زنان از این اتفاق در جهت تقویت شوونیسم مردانه بوده و سازمان‌دهندگان این برنامه، از جمله لویس فراکن، ترجیح می‌دادند که زنان در جامعه نقش‌های فرودست داشته باشند. دیویس همراه با کیمبرلی کرانشاو و دیگران دستور آفریقایی‌آمریکایی ۲۰۰۰ را تشکیل دادند که از متحدان فمنیستهای سیاه بود. <ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/آنجلا_دیویس ویکی پدیا]</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
