پاکدامنی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
* رجبی نیا، داود، اسلام و زیباییهای زندگی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی رحمة الله علیه، قم، چاپ اول، 1391 صص386-381. | * رجبی نیا، داود، اسلام و زیباییهای زندگی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی رحمة الله علیه، قم، چاپ اول، 1391 صص386-381. | ||
[[رده: | [[رده:ویکیجنسیت]] | ||
[[رده: مسائل اقتضائی]] | [[رده: مسائل اقتضائی]] | ||
[[رده: حجاب و عفاف]] | [[رده: حجاب و عفاف]] | ||
[[رده: 1- واژگان کلیدی]] | [[رده: 1- واژگان کلیدی]] |
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۸
عفت و پاکدامنی، از ویژگیهای اولیه انسان است که اسلام با توجه به کرامت و جایگاه انسان، آن را روش زندگی مسلمانان قرار داده است. عفت و پاکدامنی، نظریهای منطقی و استوار در روابط جنسی است. اگرچه این ویژگی ریشه در ساحت معرفتی و عاطفی دارد، ظهورش در میدان رفتاری است ...
مفهوم پاکدامنی
عفت و پاکدامنی، از ویژگیهای اولیه انسان است که اسلام با توجه به کرامت و جایگاه انسان، آن را روش زندگی مسلمانان قرار داده است. عفت و پاکدامنی، نظریهای منطقی و استوار در روابط جنسی است. اگرچه این ویژگی ریشه در ساحت معرفتی و عاطفی دارد، ظهورش در میدان رفتاری است ...براین اساس، از زیباییهای ارتباطی انسان با خویشتن میتوان از پاکی و پاکدامنی نام برد که از دل زیبایی خودبازداری به دست میآید. در آموزههای رسیده از اهل بیت، خودبازداری، داروی بیماری دلها و پاککننده آلودگی جانها دانسته شده است.[۱]
معنای لغوی پاکدامنی
واژه: پاکدامنی ؛ نقش دستوری: اسم ؛ آواشناسی: pAkdAmani ؛ الگوی تکیه: WWWS ؛ شمارگان هجا: 4 پاکدامنی. [ م َ ] (حامص مرکب ) عفت . (مهذب الاسماء). عِفاف. پاکی [۲]
معنای اصطلاحی پاکدامنی
در اصطلاح پاکدامنی حالت روانى خاصى است كه موجب متانت و وقار در رفتار و حركات و سكنات انسان مىشود. در نتیجه هر چه این حالت در انسان قوىتر باشد، شخصیت آدمى وزینتر و رفتارش سنجیدهتر خواهد بود و از آنچه با آراستگى شخصیت منافات دارد، بیشتر اجتناب مىكند. [۳].
مترادف
پارسایی، پاكی، پرهیزكاری، طهارت، عصمت، عفاف، عفت، ناموس
متضاد
آلودهدامنی، بیناموسی
پانویس
منابع
- فرهنگ لغت دهخدا
- فرهنگ لغت معین
- رجبی نیا، داود، اسلام و زیباییهای زندگی، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی رحمة الله علیه، قم، چاپ اول، 1391 صص386-381.