| خط ۸: | خط ۸: | ||
املین پنکهرست از طرفداران حق رأی [[زنان]] بود که برای اجتماعات بزرگی از مبارزات [[زنان]] انگلیسی سخن می‌گفت. وی در بین زنانی که برای دستیابی به هدف حق رای [[زنان]] بپا خواستند به عنوان یک [[زن]] ویژه محسوب می‌گردید. نفوذ و دفاع و پشتیبانی همسر او از آزادی [[زنان]]، به تدریج در اندیشه املین اثر کرد. با احساس بی‌علاقگی آزاداندیشان احزاب مستقل کارگری نسبت به حق انتخاب [[زنان]]، از آنها ناامید شد و خودش سازمان یا اتحادیه‌ی اجتماعی و سیاسی [[زنان]] (wspu) را پایه‌گذاری کرد.<ref>[https://www.sarafrazannews.ir/fa/main/detail/10326/%D8%A7%D9%85%D9%84%DB%8C%D9%86-%DA%AF%D9%88%D9%84%D8%AF%D9%86-%D9%BE%D9%86%DA%A9%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA سرافرازان]</ref> | املین پنکهرست از طرفداران حق رأی [[زنان]] بود که برای اجتماعات بزرگی از مبارزات [[زنان]] انگلیسی سخن می‌گفت. وی در بین زنانی که برای دستیابی به هدف حق رای [[زنان]] بپا خواستند به عنوان یک [[زن]] ویژه محسوب می‌گردید. نفوذ و دفاع و پشتیبانی همسر او از آزادی [[زنان]]، به تدریج در اندیشه املین اثر کرد. با احساس بی‌علاقگی آزاداندیشان احزاب مستقل کارگری نسبت به حق انتخاب [[زنان]]، از آنها ناامید شد و خودش سازمان یا اتحادیه‌ی اجتماعی و سیاسی [[زنان]] (wspu) را پایه‌گذاری کرد.<ref>[https://www.sarafrazannews.ir/fa/main/detail/10326/%D8%A7%D9%85%D9%84%DB%8C%D9%86-%DA%AF%D9%88%D9%84%D8%AF%D9%86-%D9%BE%D9%86%DA%A9%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA سرافرازان]</ref> | ||
به دنبال از هم پاشیدن این اتحادیه او تلاش کرد عضو حزب چپ‌گرای مستقل کارگر شود اما به خاطر جنسیتش امکان عضویت در این حزب را پیدا نکرد. | به دنبال از هم پاشیدن این اتحادیه او تلاش کرد عضو حزب چپ‌گرای مستقل کارگر شود اما به خاطر جنسیتش امکان عضویت در این حزب را پیدا نکرد. املین پنکهرست در سال ۱۹۰۳ و پنج سال پس از مرگ همسرش اتحادیه سیاسی اجتماعی [[زنان]] را بنیان گذاشت. این سازمان همه [[زنان]] فعال برای حق رای [[زنان]] بود که وعده می‌داد فقط حرف نزند بلکه واقعاً دست به عمل بزند. اعضای این اتحادیه به خاطر درگیری‌های فیزیکی که به قصد اعتراض انجام می‌دادند خیلی زود شناخته شدند. آنها پنجره‌ها را می‌شکستند و به مأموران پلیس توهین می‌کردند. خود املین پنکهرست، دخترانش و برخی دیگر از اعضای فعال اتحادیه چندین بار با مجازات زندان روبه‌رو شدند و آنجا دست به اعتصاب غذا زدند. بعد از آنکه دختر بزرگ پنکهرست یعنی کریستیبل رهبر اتحادیه شد، اختلاف‌های درونی بالا گرفت. ایجاد آتش‌سوزی به تاکتیک مبارزاتی این گروه تبدیل شد و برخی گروه‌های میانه‌روتر علیه [[خانواده]] پنکهرست به میدان آمدند. با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ املین و کریستیبل خواهان توقف فوری فعالیت‌های شبه‌نظامی اتحادیه سیاسی اجتماعی [[زنان]] و حمایت از حکومت بریتانیا در مقابل خطر آلمان شدند.<ref>همان</ref> | ||
آنها [[زنان]] را تشویق کردند که به کارخانه‌ها و صنایع تولیدی کمک کنند و مردان جوان را به جنگ تشویق کردند. بالاخره در سال ۱۹۱۸ قانونی تصویب شد که بر اساس آن به همه مردان بیش از ۲۱ سال و به همه [[زنان]] بالای ۳۰ سال حق رای می‌داد. از آنجایی که جنگ تازه به پایان رسیده بود و تعداد زیادی از مردان بریتانیایی جان خود را از دست داده بودند، این تفاوت سن رای‌دهندگان به حکومت اطمینان می‌داد که مردان هیچ وقت گروه اقلیت رای‌دهنده نخواهند بود. | آنها [[زنان]] را تشویق کردند که به کارخانه‌ها و صنایع تولیدی کمک کنند و مردان جوان را به جنگ تشویق کردند. بالاخره در سال ۱۹۱۸ قانونی تصویب شد که بر اساس آن به همه مردان بیش از ۲۱ سال و به همه [[زنان]] بالای ۳۰ سال حق رای می‌داد. از آنجایی که جنگ تازه به پایان رسیده بود و تعداد زیادی از مردان بریتانیایی جان خود را از دست داده بودند، این تفاوت سن رای‌دهندگان به حکومت اطمینان می‌داد که مردان هیچ وقت گروه اقلیت رای‌دهنده نخواهند بود. | ||
املین پنکهرست اتحادیه سیاسی اجتماعی [[زنان]] را به حزب [[زنان]] تبدیل کرد که هدف آن کوشش برای ترویج برابری [[زنان]] در عرصه‌های عمومی بود.<ref>[https://en.wikipedia.org/wiki/Emmeline_Pankhurst Emmeline_Pankhurst] | |||
</ref> | </ref> | ||
