بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<big>'''حضرت مریم'''</big> مادر حضرت عیسی (ع) و یکی از چهار بانوی برجسته دو عالم در منابع دینی. | <big>'''حضرت مریم'''</big>؛ مادر حضرت عیسی (ع)؛ و یکی از چهار بانوی برجسته دو عالم در منابع دینی. | ||
حضرت مریم، تنها زنی است که در قرآن بهنام او ذکر شده است در حالی که از دیگر | حضرت مریم، تنها [[زنی]] است که در قرآن بهنام او ذکر شده است در حالی که از دیگر [[زنان]]، فقط با نسبتدادن به [[همسرانشان]] و بدون ذکر نامشان بیان شده است. [[بانویی]] که یک سوره قرآن بهنام او در مورد زوایای شخصیت و اوصاف او نازل شده است.<ref>سازمان دارالقرآن الکریم، نوزدههمین سورۀ قرآن کریم، 1389ش، ص305.</ref> [[بانوی]] مومنی که در طریق بندگی و طاعت، درجات عالی کمالی را کسب نموده. و از دامن پاکش پیامبری بهنام عیسی متولد و پرورش یافته است. خداوند متعال مریم را، بهعنوان اسوهای برای بشر معرفی کرده است که از لحاظ عفت و پاکدامنی بینظیر و در تصدیق کلمات پروردگار و کتابهایش همت میگماشت.<ref> سوره تحریم، آیۀ12.</ref> در مورد تکوین و تولد و شخصیت والای حضرت مریم، بهطور تفصیلی در دو سوره آلعمرال و مریم و در دیگر سورهها، جزییاتی اشاره شده است. برخی پژوهشگران، تعداد آیات مربوط به حضرت مریم را حدود 36 آیه ذکر کردهاند.<ref>مرادی خلج، «زنان صالح در قرآن»، 1389ش، ص134.</ref> شهید مطهری در کتاب نظام حقوق [[زن]] دراسلام در توصیف قرآن از مریم میگوید: حضرت مریم به مرتبهای رسیده بود که در محراب عبادت، همواره فرشتگان با او سخن و گفت و شنود میکردند. از عالم بالا برایش رزق و روزی میرسید. جایگاهش از لحاظ مقامات معنوی آنقدر بالا گرفته بود که پیامبر زمانش نیز در حیرت فرو رفته بود. چه بسا از مقام پیامبر عصر خود پیشی گرفته بود و همین امر، شگفتی بیشتر زکریای نبی را در مورد مریم برانگیخته بود.<ref>مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1378ش، ص119.</ref> | ||
==مفهومشناسی مریم== | ==مفهومشناسی مریم== | ||
واژه مریم در منابع لغوی با توجه به بررسیهای صورت گرفته واژۀای عجمی و سامی است. برخی لغت شناسان معاصر واژه مریم را سریانی و یونانی و به معنای بلندمرتبه ذکر کردهاند.<ref>بستانی، محیط المحیط، 1993م، ص848 ؛ مصطفوی، التحقیق، 1375ش، ص87-91.</ref> اما برخی از مفسران مسلمان، معتقدند که وجهتسمیه مریم به معنای عابده و خادمه است.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، 1425ق، ج4، ص204 ، طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج3، ص409.</ref> | واژه مریم در منابع لغوی با توجه به بررسیهای صورت گرفته واژۀای عجمی و سامی است. برخی لغت شناسان معاصر واژه مریم را سریانی و یونانی و به معنای بلندمرتبه ذکر کردهاند.<ref>بستانی، محیط المحیط، 1993م، ص848 ؛ مصطفوی، التحقیق، 1375ش، ص87-91.</ref> اما برخی از مفسران مسلمان، معتقدند که وجهتسمیه مریم به معنای عابده و خادمه است.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، 1425ق، ج4، ص204 ، طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج3، ص409.</ref> | ||
==تولد مریم== | ==تولد مریم== | ||
پژوهشگران مسلمان، حضرت مریم را دختر عمران بن اشهم، از نوادگان حضرت سلیمان ذکر کردهاند.<ref>مجلسی؛ بحارالانوار، 1404ق، ج14، ص193.</ref> مادرش حنّه نام داشت.<ref>کلینی، اصول کافی، 1365ش، ج1، ص535.</ref> که | پژوهشگران مسلمان، حضرت مریم را [[دختر]] عمران بن اشهم، از نوادگان حضرت سلیمان ذکر کردهاند.<ref>مجلسی؛ بحارالانوار، 1404ق، ج14، ص193.</ref> [[مادرش]] حنّه نام داشت.<ref>کلینی، اصول کافی، 1365ش، ج1، ص535.</ref> که دو[[خواهر]] بودند. نام [[خواهرش]] حنانه، [[همسر]] حضرت زکریا بوده که [[شوهرخاله]] مریم بوده است.<ref>راوندی، القصص راوندی، 1409ق، ص214.</ref> زمانی که حنّه از [[باردارشدن]] خود توسط [[همسرش]] باخبر شد، تصمیم گرفت آن [[فرزند]] در شکم را، نذر معبد کند، تا در آنجا خدمتگذار معبد و مکان مقدس باشد.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ج1، ص170.</ref> پس از تولد [[نوزاد]]، [[مادرش]] او را بر اساس نذری که کرده بود. وی را به معبد برد تا او را به خادمی آنجا بسپارد. در تفسیر این حادثه آمده است که علمای یهود در مورد [[سرپرستی]] مریم، با یکدیگر به اختلاف رسیدند. سپس تصمیم گرفتند که قرعه بیندازند تا قرعه بهنام هرکه افتاد، او [[کفالت]] مریم را برعهده گیرد. بنا بر قرعه [[سرپرستی]] مریم را حضرت زکریا، [[شوهرخالۀ]] او بر عهده گرفت.<ref>آل عمران، آیات 35-37.</ref> | ||
==جایگاه مریم در قرآن== | ==جایگاه مریم در قرآن== | ||
برخی از اوصاف و ویژگیهای بارز حضرت مریم که در آیات کریمۀ قرآن اشاره شده اشت.عبارتند از: | برخی از اوصاف و ویژگیهای بارز حضرت مریم که در آیات کریمۀ قرآن اشاره شده اشت.عبارتند از: | ||
===عفیف و پاکدامنی=== | ===عفیف و پاکدامنی=== | ||
ویژگی عفت و احصان یکی از صفاتی است که خداوند در مورد حضرت مریم در قرآن ذکر کرده است. «و مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشته است و ما از روح خود در آن دمیدیم».<ref>تحریم، آیه 12.</ref> در جایی دیگر، این پاکدامنی از زبان خود مریم بیان شده، آنجا که آیه کریمۀ میگوید: «چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد در حالی که انسانی با من تماس نداشته است و زن آلودهای نبودهام.»<ref>مریم، آیه 20.</ref> در تفسیر این آیات، حضرت مریم بهعنوان بانوی پاکدامن و برگزیده در میان زنان دیگر شناخته شده و نیز وی را الگوی مومنان معرفی کرده است.<ref>جوادی آملی، زن در آیینۀ جلال و جمال، 1383ش، ص124-126.</ref> | ویژگی عفت و احصان یکی از صفاتی است که خداوند در مورد حضرت مریم در قرآن ذکر کرده است. «و مریم [[دختر]] عمران که دامان خود را پاک نگه داشته است و ما از روح خود در آن دمیدیم».<ref>تحریم، آیه 12.</ref> در جایی دیگر، این پاکدامنی از زبان خود مریم بیان شده، آنجا که آیه کریمۀ میگوید: «چگونه ممکن است [[فرزندی]] برای من باشد در حالی که انسانی با من تماس نداشته است و [[زن]] آلودهای نبودهام.»<ref>مریم، آیه 20.</ref> در تفسیر این آیات، حضرت مریم بهعنوان [[بانوی]] پاکدامن و برگزیده در میان [[زنان]] دیگر شناخته شده و نیز وی را الگوی مومنان معرفی کرده است.<ref>جوادی آملی، زن در آیینۀ جلال و جمال، 1383ش، ص124-126.</ref> | ||
===سیده زنان دو عالم=== | ===سیده زنان دو عالم=== | ||
