بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
حضرت مریم، تنها [[زنی]] است که در قرآن به‌نام او ذکر شده است در حالی که از دیگر زنان، فقط با نسبت‌دادن به همسران‌شان و بدون ذکر نام‌شان بیان شده است. بانویی که یک سوره قرآن به‌نام او در مورد زوایای شخصیت و اوصاف او نازل شده است. بانوی مومنی که در طریق بندگی و طاعت، درجات عالی کمالی را کسب نموده. و از دامن پاکش پیامبری به‌نام عیسی متولد و پرورش یافته است. خداوند متعال مریم را، به‌عنوان اسوه‌ای برای بشر معرفی کرده است که از لحاظ عفت و پاکدامنی بی‌نظیر و در تصدیق کلمات پروردگار و کتاب‌هایش همت می‌گماشت. در مورد تکوین و تولد و شخصیت والای حضرت مریم، به‌طور تفصیلی در دو سوره آل‌عمرال و مریم و در دیگر سوره‌ها، جزییاتی اشاره شده است. برخی پژوهشگران، تعداد آیات مربوط به حضرت مریم را حدود 36 آیه ذکر کرده‌اند. شهید مطهری در کتاب نظام حقوق [[زن]] دراسلام در توصیف قرآن از مریم می‌گوید: حضرت مریم به مرتبه‌ای رسیده بود که در محراب عبادت، همواره فرشتگان با او سخن و گفت و شنود می‌کردند. از عالم بالا برایش رزق و روزی می‌رسید. جایگاهش از لحاظ مقامات معنوی آنقدر بالا گرفته بود که پیامبر زمانش نیز در حیرت فرو رفته بود. چه بسا از مقام پیامبر عصر خود پیشی گرفته بود و همین امر، شگفتی بیشتر زکریای نبی را در مورد مریم برانگیخته بود. | حضرت مریم، تنها [[زنی]] است که در قرآن به‌نام او ذکر شده است در حالی که از دیگر زنان، فقط با نسبت‌دادن به همسران‌شان و بدون ذکر نام‌شان بیان شده است. بانویی که یک سوره قرآن به‌نام او در مورد زوایای شخصیت و اوصاف او نازل شده است. بانوی مومنی که در طریق بندگی و طاعت، درجات عالی کمالی را کسب نموده. و از دامن پاکش پیامبری به‌نام عیسی متولد و پرورش یافته است. خداوند متعال مریم را، به‌عنوان اسوه‌ای برای بشر معرفی کرده است که از لحاظ عفت و پاکدامنی بی‌نظیر و در تصدیق کلمات پروردگار و کتاب‌هایش همت می‌گماشت. در مورد تکوین و تولد و شخصیت والای حضرت مریم، به‌طور تفصیلی در دو سوره آل‌عمرال و مریم و در دیگر سوره‌ها، جزییاتی اشاره شده است. برخی پژوهشگران، تعداد آیات مربوط به حضرت مریم را حدود 36 آیه ذکر کرده‌اند. شهید مطهری در کتاب نظام حقوق [[زن]] دراسلام در توصیف قرآن از مریم می‌گوید: حضرت مریم به مرتبه‌ای رسیده بود که در محراب عبادت، همواره فرشتگان با او سخن و گفت و شنود می‌کردند. از عالم بالا برایش رزق و روزی می‌رسید. جایگاهش از لحاظ مقامات معنوی آنقدر بالا گرفته بود که پیامبر زمانش نیز در حیرت فرو رفته بود. چه بسا از مقام پیامبر عصر خود پیشی گرفته بود و همین امر، شگفتی بیشتر زکریای نبی را در مورد مریم برانگیخته بود. | ||
==مفهوم‌شناسی مریم== | ==مفهوم‌شناسی مریم== | ||
واژه مریم در منابع لغوی با توجه به بررسی‌های صورت گرفته واژۀ‌ای عجمی و سامی است. برخی لغت شناسان معاصر واژه مریم را سریانی و یونانی و به معنای بلندمرتبه ذکر کرده‌اند.<ref>بستانی، | واژه مریم در منابع لغوی با توجه به بررسی‌های صورت گرفته واژۀ‌ای عجمی و سامی است. برخی لغت شناسان معاصر واژه مریم را سریانی و یونانی و به معنای بلندمرتبه ذکر کرده‌اند. <ref>[https://noorlib.ir/book/info/20979 بستانی، «محیط المحیط»، ص 848، 1993م]</ref>، <ref>[https://www.gisoom.com/book/122522 مصطفوی، «التحقیق»، ص 87-91، 1375ش]</ref> اما برخی از مفسران مسلمان، معتقدند که وجه‌تسمیه مریم به معنای عابده و خادمه است.<ref>[https://www.gisoom.com/book/1186464 فخر رازی، «تفسیر کبیر مفاتیح‌الغیب»، ج 4، ص 204، 1425ق]</ref> ، <ref>[https://noorlib.ir/book/info/1909 طباطبایی، «المیزان في تفسیر القرآن»، ج 3، ص 409، 1353ش]</ref> | ||
==تولد مریم== | ==تولد مریم== | ||
پژوهشگران مسلمان، حضرت مریم را دختر عمران بن اشهم، از نوادگان حضرت سلیمان ذکر کرده‌اند.<ref>مجلسی؛ بحارالانوار، 1404ق، ج14، ص193.</ref> مادرش حنّه نام داشت.<ref>کلینی، اصول کافی، 1365ش، ج1، ص535.</ref> که دوخواهر بودند. نام خواهرش حنانه، همسر حضرت زکریا بوده که شوهرخاله مریم بوده است.<ref>راوندی، القصص راوندی، 1409ق، ص214.</ref> زمانی که حنّه از باردارشدن خود توسط همسرش باخبر شد، تصمیم گرفت آن فرزند در شکم را، نذر معبد کند، تا در آنجا خدمت‌گذار معبد و مکان مقدس باشد.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ج1، ص170.</ref> پس از تولد نوزاد، مادرش او را بر اساس نذری که کرده بود. وی را به معبد برد تا او را به خادمی آنجا بسپارد. در تفسیر این حادثه آمده است که علمای یهود در مورد سرپرستی مریم، با یکدیگر به اختلاف رسیدند. سپس تصمیم گرفتند که قرعه بیندازند تا قرعه به‌نام هرکه افتاد، او کفالت مریم را برعهده گیرد. بنا بر قرعه سرپرستی مریم را حضرت زکریا، شوهر خالۀ او بر عهده گرفت.<ref>آل عمران، آیات 35-37.</ref> | پژوهشگران مسلمان، حضرت مریم را دختر عمران بن اشهم، از نوادگان حضرت سلیمان ذکر کرده‌اند.<ref>مجلسی؛ بحارالانوار، 1404ق، ج14، ص193.</ref> مادرش حنّه نام داشت.<ref>کلینی، اصول کافی، 1365ش، ج1، ص535.</ref> که دوخواهر بودند. نام خواهرش حنانه، همسر حضرت زکریا بوده که شوهرخاله مریم بوده است.<ref>راوندی، القصص راوندی، 1409ق، ص214.</ref> زمانی که حنّه از باردارشدن خود توسط همسرش باخبر شد، تصمیم گرفت آن فرزند در شکم را، نذر معبد کند، تا در آنجا خدمت‌گذار معبد و مکان مقدس باشد.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ج1، ص170.</ref> پس از تولد نوزاد، مادرش او را بر اساس نذری که کرده بود. وی را به معبد برد تا او را به خادمی آنجا بسپارد. در تفسیر این حادثه آمده است که علمای یهود در مورد سرپرستی مریم، با یکدیگر به اختلاف رسیدند. سپس تصمیم گرفتند که قرعه بیندازند تا قرعه به‌نام هرکه افتاد، او کفالت مریم را برعهده گیرد. بنا بر قرعه سرپرستی مریم را حضرت زکریا، شوهر خالۀ او بر عهده گرفت.<ref>آل عمران، آیات 35-37.</ref> | ||
