حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

پژوهشگران مسلمان، حضرت مریم را دختر عمران بن اشهم، از نوادگان حضرت سلیمان ذکر کرده‌اند. <ref>[https://www.gisoom.com/book/1435460 مجلسی، «بحارالانوار»، ج 14، ص 193، 1404ق]</ref> مادرش حنّه نام داشت. <ref>[https://www.gisoom.com/book/11012722 کلینی، «اصول کافی »، ج 1، ص 535، 1393ش]</ref> که دوخواهر بودند. نام خواهرش حنانه، همسر حضرت زکریا بوده که شوهرخاله مریم بوده است. <ref>[https://fa.wikifeqh.ir/%D9%82%D8%B5%D8%B5_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%A1_(%D9%82%D8%B7%D8%A8_%D8%B1%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C) راوندی، « قصص الانبیاء (قطب راوندی)»، ص 214، 1409ق]</ref> زمانی که حنّه از باردارشدن خود توسط همسرش باخبر شد، تصمیم گرفت آن فرزند در شکم را، نذر معبد کند، تا در آنجا خدمت‌گذار معبد و مکان مقدس باشد. <ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1_%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D8%B4%DB%8C_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) عیاشی، «تفسیر عیاشی»، ج 1، ص 170، 1381ق]</ref>  پس از تولد نوزاد، مادرش او را بر اساس نذری که کرده بود. وی را به معبد برد تا او را به خادمی آنجا بسپارد. در تفسیر این حادثه آمده است که علمای یهود در مورد سرپرستی مریم، با یکدیگر به اختلاف رسیدند. سپس تصمیم گرفتند که قرعه بیندازند تا قرعه به‌نام هرکه افتاد، او کفالت مریم را برعهده گیرد. بنا بر قرعه سرپرستی مریم را حضرت زکریا، شوهر خالۀ او بر عهده گرفت.<ref>آل عمران، آیات 35-37.</ref>

از دیگر صفات حضرت مریم صفت «قانت» بودن وی است. همانطور که آیه کریمه اشاره دارد: کسی که از مطیعان پروردگارش بود.<ref>تحریم، آیه12.</ref>  مجلسی، عبارت «قانتین» را تعبیر به «داعین» یعنی دعوت‌کنندگان می‌کند. <ref>[https://www.gisoom.com/book/1435460 مجلسی، «بحارالانوار»، ج 14، ص 57، 1404ق]</ref>

یکی دیگر از ویژگی‌های حضرت مریم، صدیقه بودن اوست. که خداوند برای حضرت مریم در قرآن قائل شده است. آنجا که آیه کریمۀ می‌فرماید: «و مادرش زن بسیار راستگویی بود.»<ref>مائده، آیۀ75.</ref>  مفسران معتقدند کلمه صدیقه، مبالغه در تصدیق است به این معنا که نه تنها  مصدقه، صادق و صدیق است. بلکه صدّیق نیز است. <ref>[https://bookroom.ir/book/655 جوادی آملی، «زن در آیینه جلال و جمال»، ص 130، 1383ش]</ref>

بر پایۀ برخی آیات قرآن که بیانگر گفتگوی فرشتگان با مریم و دریافت وحی به مریم و نیز مریم آنها را مشاهده و آنها نیز در مرآی مریم قرار می‌گرفتند.<ref> آل عمران، آیات42-45.</ref>  برخی مفسران  تعبیر بر نبی‌بودن حضرت مریم دانسته‌اند. <ref>[https://www.ghbook.ir/index.php طبرسی، « تفسير مجمع البيان »، ج 2، ص 457، 1395ش]</ref>؛ <ref>[https://lib.eshia.ir/41732/1/698 زمخشری، «الكشاف عن حقائق»، ص56،]</ref> جوادی آملی معتقد است. حضرت مریم دارای مقام نبوت انبایی بوده، یعنی آگاهی انسان از حوادث جهان و آیندۀ آن و اطلاع از آیندۀ خود و دیگران از راه وحی کسب می‌شود که مریم عذراء  به این مقام دست یافته بود.