علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد
 
علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
<!------------------------------------------------->
<!------------------------------------------------->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
|متن = '''[[عدالت آموزشی]]'''، تناسب در توزیع امکانات و فرصت‌های آموزشی میان دختران و پسران.<br>
|متن = '''[[درس کد]]'''؛ قواعد و قوانین مربوط به لباس در موقعیت‌های اجتماعی.<br>
عدالت آموزشی در حوزه مطالعات جنسیت از اهمیت ویژه‌ای بهره‌مند است و بحث اصلی آن ایده دسترسی عادلانه زنان و مردان به امکانات و فرصت‌های آموزشی است. هدف اصلی عدالت آموزشی بر اساس جنسیت، رفع تبعیض‌ها و موانعی است که ممکن است بر اساس جنسیت افراد وجود داشته باشد و مانع از دستیابی آن‌ها به آموزش با کیفیت شود. از نظر تاریخی اولین تلاش برای تحقق عدالت آموزشی در ایران به دوره مشروطه بر می‌گردد. در ماده نوزدهم متمم قانون اساسی مصوب ۱۳۲۴ق، تحصیل و تاسیس مدارس با مخارج ملی و دولتی اجباری شد و در قانون اساسی ۱۳۲۹ق، نیز بر این مسئله تاکید شد. هرچند نبود منابع کافی در آن زمان مانع تحقق این اصل قانونی شد.


در دوره مشروطه سی دانشجو به اروپا اعزام شدند. در سال ۱۳۱۲ش، تحصیل در دبستان‌های دولتی رایگان اعلام شد،  اما عدالت آموزشی عملا تحقق نیافت، چرا که در سال ۱۳۰۷ش، در کل ایران در دوره متوسطه تنها کمتر از ۱۵۰ نفر فارغ‌التحصیل شده بودند.
درِس کد (Dress code) به مجموعه‌ای از قوانین و استانداردهای پوشش گفته می‌شود که در یک محیط خاص، مانند محل کار، مدرسه، دانشگاه، مراسم‌های رسمی یا رویدادهای اجتماعی، رعایت می‌شود. این قوانین معمولاً تعیین می‌کنند که چه نوع لباس‌هایی مناسب یا نامناسب هستند و هدف آن‌ها حفظ ظاهر حرفه‌ای، احترام به محیط یا ایجاد هماهنگی در جمع است. رویکرد فرهنگی دربارۀ لباس متناسب با موقعیت‌های زمانی و مکانی در هر جامعه یا به‌صورت قانون رسمی معرفی می‌شود و یا در ذهنیت عمومی، نقش بسته است. امروزه کدهای پوششی موجود در بسیاری از جوامع، متاثر از فرهنگ غربی است. درِس کد (Dress code) یا کد پوششی، مجموعه‌ای از قواعد و قوانین نوشته همانند قواعد پوشش مدارس در کشورهای مختلف و قواعد نانوشته همچون قواعد عرفی پوشش‌ درباره لباس است که تعیین‌کنندۀ تناسب پوشش با موقعیت‌ و مراسم‌های مختلف همچون تولد، دورهمی‌های دوستانه و یا حتی رویدادهای نظامی و سیاسی است.


عملا تا اوایل دهه ۱۳۵۰ش، دولت پهلوی هزینه‌های تحصیل رایگان را به‌عهده نمی‌گرفت و در آن زمان تنها با درآمدهای ناشی از لغو قرارداد کنسرسیوم، آموزش رایگان و اجباری برای مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مطرح شد. با این حال در سال تحصیلی ۱۳۴۸-۱۳۴۹ش، تنها ۸ درصد از دانشجویان آموزش عالی از طبقات محروم و روستایی بودند و بقیه آنها قادر به تامین هزینه‌های آموزش نبودند.
رنگ‌ها، نمادها، طراحی‌ها، برش‌ها،‌ اندازه‌ها و نیز اجزای به‌کار رفته در لباس، همگی نمایانگر کدهای پوششی هستند که در فرهنگ و عرف جوامع مختلف، پذیرفته شده‌اند. واژۀ یونیفرم (Uniform) نیز تداعی‌کنندۀ معنای کد پوششی است. این اصطلاح به مجموعۀ خاصی از لباس‌ها اشاره دارد که توسط تمام اعضای سازمان یا گروه، در محل کار پوشیده می‌شود؛ همانند لباس اعضای تیم فوتبال.


بعد از انقلاب نیز در اصل سوم قانون اساسی بر تحصیل رایگان تا پایان دوره متوسطه تاکید شد. همچنین بر اساس قوانین، آموزش عالی نیز رایگان باقی مانده است.
تفاوت یونیفرم‌ها با کدهای پوششی در این است که طراحی و رنگ لباس برای اعضای تمام سازمان در یونیفرم‌ها واحد و یک‌شکل است؛ این درحالی است که کدهای پوششی صرفا ارائه‌کنندۀ الگویی مشابه برای اعضای سازمان هستند و افراد ملزم به پوشیدن رنگ یا طرح خاص نیستند. هدف اصلی یونیفرم‌ها القای حس یکنواختی و ایجاد احساس تعلق است در حالی که کدهای لباس آزادی بیشتری دارند. موافقین کدهای پوششی ایجاد فضای حرفه‌ای و آراسته، افزایش سطح موفقیت کاری، ترویج فضای مشارکتی در هنگام کار را از آثار مثبت کدها می‌دانند؛ اما مخالفین معتقدند کدهای پوششی نژادپرستانه و دارای تبعیض جنسیتی است. مخالفان، قوانین پوشش زنان را بیش از مردان و سخت‌گیرانه‌تر می‌دانند. آنها همچنین استفاده از نشانه‌های مذهب در پوشش مانند حجاب دختران مسلمان در مدارس را نمی‌پذیرند.


}}
}}