شیرین عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

همسر شيرين عبادی ضمن تأييد صفت "مادر فولاد زره" و "فاطی اره" که خانم [[شادی صدر]] به شيرين عبادی داده بود اضافه می‌کند: با صداقت می‌گويم من هيچ نسبت و ارادتی به جمهوری اسلامی نداشتم، اما همين که می‌بينم هيولاهايی همچون شيرين عبادی دشمن آن هستند، به اين نتيجه می‌رسم که اين حكومت نبايد حکومت بدی باشد!

مطابق آمار رسمی، میزان بیکاری در میان [[زنان]] ایرانی، سه برابر [[مردان]] گزارش می‌شود. در ایران، [[زنان]] از دستیابی به مشاغل مهم سیاسی و اجتماعی محروم مانده‌اند. آنان عملاً امکان دستیابی به پست‌هایی چون ریاست جمهوری، وزارت، استانداری و... را ندارند. در پارلمان هم، تعداد اندک [[زنان]]، همواره موجب می شود که تغییرات اساسی در قوانین امکان پذیر نباشد. تبعیض تحمیلی بر [[زنان]] ایرانی در قوانین موضوعه است، مثلا قانون مجازات اسلامی که در سال ۱۳۷۰ به تصویب رسیده، ارزش جان زن را نیمی از مرد می‌داند، و بنابراین اگر اتومبیلی در خیابان با زن و مردی تصادف کند و آن دو به یک میزان خسارت ببینند، میزان خسارتی که به زن تعلق می‌گیرد نصف آن مبلغی است که به مرد می‌دهند، [[زنان]] در بسیاری از موارد حق ادای شهادت را ندارند. سخن آنان در دادگاه فاقد ارزش است؛ و در سایر موارد که به [[زنان]] ارفاق شده و سخن آنان را می پذیرند نیز، شهادت دو زن برابر با شهادت یک مرد ارزیابی می شود. تحصیل کرده‌ترین [[زنان]] ایرانی هم قانوناً بدون اجازه شوهر حق خروج از کشور را ندارند. [[تعدد زوجات]] نیز در قانون ما به رسمیت شناخته شده است. یک مرد بدون داشتن عذر موجه می‌تواند همسرش را طلاق دهد؛ حال آنکه طلاق برای زن بسیار دشوار و در مواردی غیر ممکن است.<ref>روز - ۳۰ شهریور 84.</ref>

هر [[زن]]ی که از خانه بیرون می‌آید و برای حقوق اجتماعی و سیاسی خودش مبارزه می‌کند، بایستی از حضورش استقبال شود. کسانی که بی تفاوت نسبت به مسایل سیاسی هستند مسلما نسبت به زندگی خودشان هم بی‌تفاوت برخورد می‌کنند. شاید برای برخی از افراد از روی ناآگاهی تفاوتی نکند که شهادت دو زن معادل با شهادت یک مرد است، دیه یک [[زن]]، نصف دیه یک مرد باشد یا مرد بتواند [[چهار همسر]] بگیرد، [[زنان]]ی که آگاه می‌شوند بلافاصله به دنبال مخالفت با این قوانین تبعیض‌آمیز می‌روند.<ref>اظهارات شیرین عبادی درباره مطالبات سیاسی و خواسته‌های زنان شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی - ۱۳۸۹/۱۲/۱۷ .</ref>

شیرین عبادی همچون دیگر عناصر معاند نظام جمهوری اسلامی، بر توهم [[کشتار زندانیان در سال 67]] تأکید می کند: من در این خصوص مایل هستم به تجربه شخصی خودم اشاره کنم. فواد، برادر شوهر من در سال 1360 هنگامی که فقط ۱۷ سال داشت به جرم فروش چند روزنامه مجاهد[!] دستگیر شد. او این روزنامه‌ها را زمانی فروخته بود که می‌شد آنها را روی دکه‌های روزنامه فروشی نیز پیدا کرد. او نه در عملیات تروریستی شرکت کرده بود و نه در آتش زدن اماکن عمومی مشارکت داشت. به همین دلیل مدتی در زندان بدون محاکمه نگه داشته شد. زمانی که آقای رجایی در انفجار هفتم تیر کشته می‌شود - رجایی پسر خاله مادر شوهرم بود- به سراغ فواد می‌روند تا واکنش او را نسبت به این مسئله جویا شوند. فواد در پاسخ به پیام تسلیت بازجو می‌گوید که ما سال‌هاست با ایشان [شهید رجایی رابطه‌ای نداشتیم و هیچ دلیلی ندارد که بخواهید به من تسلیت بگویید. در دادگاه به ۲۰ سال حبس محکومش می‌کنند. فواد ۷ سال به شکل ناحق و ناروا بدون هیچ گناهی در زندان بود تا اینکه سال ۱۳۹۷ می‌رسد. در آن زمان، ملاقات‌ها را یک باره قطع می‌کنند و بعد از سه ماه که خبری از ملاقات نبود، روزی به برادر بزرگترش - [[همسر]] من - زنگ می‌زنند و وقتی او به زندان می‌رود، یک ساک به دست او می‌دهند و می‌گویند که فواد تیرباران شده است. همسر من علت تیرباران او را سؤال می‌کند و می‌گوید که فکر نمی‌کنید اشتباه شده باشد؟ چون حکم او قطعی بود و ۷ سال آن را هم گذرانده بود. به او می‌گویند که فواد با مجاهدینی که به ایران حمله کرده بودند، در ارتباط بوده است. او ۷ سال در زندان بود و زیر نظر زندانبان های سخت‌گیری چون لاجوردی امکانی برای ارتباط با خارج از زندان وجود نداشت.»<ref>شیرین عبادی در مورد اعدام‌های ۹۷: بخشش وقتی است که دموکراسی حاکم شود / جنبش راه سبز - ۱۳۹۰/۰۷/۰۶ .</ref> شیرین عبادی در این روایت راست و دروغ را به هم بافته تا نشان دهد که در سال 67 زندانیان را بدون دلیل و بدون محاکمه منافقین است و بخش دروغش قطع ارتباط او با سازمان در سال‌های زندان خود عبادی در طی سال‌های اخیر مواضع همسو و حمایت گرانه‌ای نسبت به سازمان منافقین داشته است و این نشان می‌دهد که این [[خانواده]] اساساً به نفاق گرایش دارند.

[[جنبش سبز]] باید علاوه بر مسائل مربوط به دموکراسی، به موضوعات مربوط به حقوق [[زنان]] به صورت خاص توجه کرده و به آن بپردازد. ما دیدیم که در انقلاب ۱۳۵۷ ایران چون فقط مسئله سیاسی مطرح بود چگونه پس از انقلاب حقوق [[زنان]] به فراموشی سپرده شد و [[زنان]] چطور حقوق خود را از دست دادند. در این جنبش هم [[زنان]] نقش بسیار مهمی را ایفا کردند، فراموش نکنید که اگر همراهی [[زنان]] در این جنبش نبود این جنبش هرگز نمی توانست این قدر قوی باشد. یادمان باشد که وقتی ندا کشته شد، سهراب کشته شد و جوان‌های ما به آن شیوه، مورد هجوم ماموران حکومتی قرار گرفتند، این کمیته مادران بود که به میدان آمد و نگذاشت خون این بچه ها پایمال شود. فراموش نکنیم که وقتی آقای موسوی در حصر بود و کمتر اجازه خروج از منزل به او می دادند، خانم رهنورد چه طور پا به پای دیگر زنها به میدان آمد و همین طور خانم کروبی. فراموش نکنیم که زحمات [[زنان]]ی که از حقوق بشر دفاع می کردند و به زندان رفتند مانند خانم نسرین ستوده و شیوا نظرآهاری. فراموش نکنیم دانشجویان دختری را که به بند کشیده شدند به خاطر آزادی مانند [[بهاره هدایت]]. اگر این زنها نبودند مسلما این جنبش عقیم می‌ماند.

درخواست از محافل حقوق بشری غرب برای دخالت در امور داخلی ایران، مته کردن ایران به نقض حقوق بشر، طرح شعارهای تند [[فمینیستی]] دعوت از زنان به رفتارهای ساختارشکن، شایعه پردازی درباره مدادهای داخلی ایران با هدف برانگیختن افکار عمومی علیه نظام، برجسته نمایی گزارش های حقوق بشری علیه ایران، انتقاد از دولت های غربی به دلیل ارتباط اقتصادی با ایران و درخواست تحریم و مصادره اموال ایران، درخواست از محافل غربی برای دخالت در امور ایران، دفاع از بهاییان جاسوس، متهم کردن نظام به کشتن افراد عادی، همسویی با تبلغات غرب علیه سوریه به عنوان متحد ایران در منطقه، متهم کردن نظام به اعدام های بی دلیل و کشتارهای عقیدتی، درخواست از محافل حقوق بشری برای اعمال فشار بر ایران، متهم کردن نظام به نادیده گرفتن حقوق زنان، حمایت از رژیم شاه و توهین به شعور سیاسی مردم، انکار بهبود وضعیت اقوام در ایران، دروغ پردازی درباره روابط ایران و سوریه، ادعای قریب الوقوع بودن شورش در ایران علیه نظام، طرح ادعای واهی تهدید به مرگ شدن از سوی نظام، حمایت از مجرمین امنیتی و جاسوسان، متهم کردن نظام به کشتن بی دلیل زندانیان، متهم کردن مسئولین ارشد نظام به صدور دستور کشتار مخالفان، انکار جایگاه برجسته زنان و خانواده در ایران، طرح ادعای نقض مداوم و فزاینده حقوق بشر در ایران، حمایت از عناصر فعال فتنه، ارتباط پشت پرده با ماموران حقوق بشری دستگاه های اطلاعاتی غربی، پیگیری پروژه کشته سازی از ه طبیعی افراد و انتساب آن به نظام، متهم کردن نظام به شک افراد و ایجاد جو اختناق و سانسور، تاکید بر توهم کشتار زندانیان در سال 67، شرکت در کنفرانس بهایی‌ها و تجلیل از عناص بهایی و منافق، درخواست از استکبار جهانی برای تحت فشار قرار دادن ایران و همسویی با اپوزیسیون سلطنت طلب، تبلیغ اتهامات غرب علیه ایران در زمینه حقوق بشر، ارائه برداشت‌های توهین‌آمیز از انقلاب اسلامی، انتساب خودکشی عناصر مسئله دار به نظام، متهم کردن قوه قضائیه به بی‌عدالتی، طرح ادعاهای واهی در خصوص رابطه ایران و سوریه، حمایت از مجرمان امنیتی و جاسوسان، انکار استقلال و عدالت قوه قضائیه، نفى قانون اساسی و جوسازی علیه دستگاه قضائی، ادعای قریب الوقوع بودن شورش گسترده در ایران، همکاری با کشورهای معاند علیه امنیت ملی ایران، دعوت فتنه گران به طرح دیدگاه‌های [[فمینیستی]] و انکار دستاوردهای انقلاب اسلامی برای [[زنان]].