مارگوت بدران: تفاوت میان نسخه‌ها

در مجموع ارزیابی و نقد نظرات مارگوت بدران، به عنوان یک فمینیست اسلام‌گرا و پیرو اندیشۀ [[فمینیسم اسلامی]]، را به اختصار چنین می‌توان شرح داد: آنچه وی و فمینیست‌ها تحت عنوان استنباط‌های قرآنی بیان می‌کنند چیزی جز تفسیر به رأی‌های شخصی آنها نیست و هدف اصلی آنها غیرقرآنی نشان دادن دین اسلام می‌باشد. به عقیده او و فمینیست‌ها، دین اسلام و به تبع آن، جامعه اسلامی حقوق [[زنان]] را نادیده گرفته است. اما باید اذعان داشت که اسلام نه تنها حقوق زنان را پایمال نکرده، بلکه نسبت به سایر ادیان و ملل مختلف که بیشتر نگاه ابزاری به زن دارند، بیشترین جایگاه و مقام را برای زن قرار داده و تفاوت در نقش زن و [[مرد]] را نوعی نقش تکمیل‌کننده و نوعی برتری برای زن بر شمرده است.دین اسلام نقش تعیین‌کننده اصلی در سرنوشت خانواده و اجتماع را متوجه زنان کرده است؛ اگر بخواهیم جایگاه و منزلت زن را در اسلام به درستی درک نمائیم، باید بدانیم که در ادیان و اندیشه‌ها و کشورهای دیگر ارج و مقام زن چه بوده است، تا ارج و بهای ارشادات اسلامی را در اوج آن تار اندیشی‌ها به خوبی دریابیم. قوامیت مرد نسبت به زن که از نظر او و فمینیست‌ها تنها در مسائل مالی و آن هم تنها در زمان بارداری و پرورش فرزند است، قوامیت نیست، بلکه از نظر اسلام قوامیت مرد به معنای مسئولیت همه جانبه وی در نظام خانواده می‌باشد.

در باب تفاسیر زنانه از قرآن باور فمینیست‌ها این است که [[زنان]] با آگاهی‌ها و سواد اولیه خود و اجتهاد از قرآن، می‌گویند: که جامعه اسلامی حقوق زنان را نادیده گرفته است، در صورتی که برای دست‌یابی به مفاهیم قرآن و استنباط از نصوص دینی باید با علم کامل و تسلط بر یک سری علوم گفته شده بتوان مدعی مفاهیم قرآن شد. از طرفی دیدگاه‌های مفسران [[مرد]] را، مفسران زن نیز بیان کرده‌اند؛ برای نمونه، بانوی اصفهانی در تفسیر آیه 34 سوره نساء بیان می‌کند که: مردان از لحاظ قوای فیزیکی و جسمی از زنان برترند و زنان به لحاظ برخورد با مسائل زندگی، احساسی و عاطفی می‌باشند و این برتری را به مردان داده است، که آن ادای کلام الهی است نه صرفاً آن را تحمیل عقیده مردسالارانه مفسران مرد بدانیم. <ref>امین، مخزن العرفان در تفسير قرآن، 1389ش، ج4 ،ص63. </ref>

در باب حجاب؛ حدود پوشش در دین اسلام بر گرفته و منطبق با قرآن و سنت پیامبر و سخنان ائمه می‌باشد؛ برای نمونه در آیه« قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّواْ مِنْ أَبْصَرِهِمْ وَ یَحْفَظُواْ فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ‏»<ref> سوره نور، آیه39</ref>، یکی از وجوه مورد نظر در استثنای مربوط، این است: « به جز آنچه که پیداست، که همان چهره‌ها و دست‌ها تا مچ، نه بیش از حد معمول» است. <ref>طبرسی، ترجمه تفسير جوامع الجامع، 1374ش، ص190.</ref> در جای دیگر می‌فرماید: يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا.» هدف از این آیه پوشاندن سر، زیر گلو و دور گردن می‌باشد، که این امر موجب یک نوع دور باش است و چشم طمع را از حریم آنها دور می‌کند.<ref> طباطبایی، الميزان فی تفسير القرآن، 1383ش، ج9، ص369. </ref> اسلام حجاب را برای [[زنان]] نه یک محدودیت بلکه یک نوع احترام و مصونیت می‌داند. [[زنان]] به دلیل ظرافت و زیبایی که خال در آنها پدید آورده است، آسیب‌پذیرترند، لذا حجاب به زن کرامت می‌بخشد و وی را از خطرات و آسیب‌های جامعه مصون می‌دارد.<ref> نوری همدانی، جایگاه بانوان در اسلام، 1382ش، ج1، ص310.</ref>