پیکر ساعت‌‌شنی

پیکر ساعت‌شنی؛ شاخصی در تعریف زیبایی و تناسب اندام زنانه.

پیکر ساعت‌شنی از استاندارهای جدید زیبایی در تعریف اندام متناسب برای زنان است. دست یافتن به این اندام در سایه جراحی‌های مختلف بر روی بدن امکان‌پذیر است. این جراحی می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری را برای فرد به همراه داشته باشد.

تعریف

در تعریف فرم بدن ساعت‌شنی، بر عرض متناسب شانه و باسن و باریکی کمر و پاها در یک راستا با نیم‌تنه، تأکید می‌شود. امروزه حالت ساعت‌شنی، فرم مطلوب بدن برای بسیاری از زنان دانسته می‌شود و آنها با پوشیدن لباس‌های تنگ در قسمت کمر و سینه، فرم و انحنای اندام را برجسته‌تر نمایش می‌دهند.

پیشینه

زیبایی در دوران‌های مختلف معیارهای متفاوتی داشته است، اما معیارهای زیبایی همواره متأثر از نگاه جنسیتی بوده است. از آن‌جا که زنان همواره با این معیارها سنجیده می‌شدند آنها در تطبیق اندام خود با این معیارها تلاش می‌کردند. در یونان باستان چشمان بزرگ، دهان کوچک، پیشانی ‌بلند؛ در ژاپن باستان پوست بسیار سفید، لب پایینی بزرگ‌تر، صورت تاتو شده، موهای مشکی بسیار بلند؛ در چین صورت گرد، پیشانی ‌بلند، ابروان پهن و چشمان بادامی معیار زیبایی برای زنان بود.

در ایران نیز معیار زیبایی متفاوت بود مثلاً در دوران باستان داشتن بدن توپر و قوی جزو مزیت‌های زنان زیبا به‌حساب می‌آمد. همچنین در دوران سامانیان، غزنویان و سلجوقیان داشتن اندام چاق‌ و توپر جزو معیارها برای زیبایی زنان بود. حکاکی‌ها و تصاویر باقی‌مانده از دوران باستان تا دوران قاجار از وجود این شاخص زیبایی حکایت می‌کند. در دوران قاجار این معیار به چاق‌بودن کامل، تغییر کرد.

با گسترش جریان‌های فمینیستی و سرمایه‌داری، معیارهای زیبایی تغییرات قابل‌توجهی داشت. در دهه 1920م بدن بسیار لاغر، موهای کوتاه ولی مجعد، معیار اصلی برای زیبایی زنان بود. در دهه 1930 تا 1940 میلادی موهای بلند و اندام توپر دوباره به معیارهای زیبایی تبدیل شد و در دهه 1950م آرایش افراطی چشم‌ها ملاک زیبایی بود.

در قرن 21 میلادی، معیار جدید زیبایی با گسترش جراحی‌های زیبایی، تناسب‌اندام و تمایل به دستیابی به بهترین ظاهر، خود را نشان داد. معیار زیبایی اندام در این دوران با چرخشی آشکار نسبت به گذشته، به داشتن اندام قلمی و لاغر، تغییر کرد. این شاخص در هیچ دوره تاریخی، ملاک زیبایی نبوده است.

جراحی

اندام ساعت‌شنی امروزه به‌عنوان استانداری برای زیبایی ‌اندام زنانه تبلیغ می‌شود. رسیدن به این اندام ایده‌آال نیازمند صرف وقت فراوان است. برای دسترسی آسان و صرف زمان کمتر، و رسیدن به نتیجه مطلوب، جراحی انتخاب بسیاری از زنان است. به همین جهت جراحان پلاستیک عمل «پیکرتراشی» (بادی کانتورینگ) را در جهت رسیدن به اندام ساعت شنی انجام می‌دهند.

برای ایجاد پیکر ساعت‌شنی لازم است اقداماتی از قبیل جراحی‌ها و تزریقات با توجه به شرایط فرد انجام شود. این اقدامت بسته به میزان چربی و بافتی که از بدن خارج می‌شود، متفاوت است؛ مثلاً لیپوماتیک شکم و پهلو (خارج کردن و ساکشن چربی‌های بدن) برای افرادی است که چربی کمتری در ناحیه پهلو دارند، اما افرادی که دارای حجم بسیار زیاد شکم بوده و شکم آنها دارای حالت افتاده باشد عمل ابدومینوپلاستی انجام می‌شود؛ در این جراحی، عضلات شکم به یکدیگر متصل شده و فرم شکم بازسازی می‌شود. این اقدامات برای افرادی است که اندامی چاق دارند. اما افرادی که لاغر هستند و می‌خواهند به اندام ساعت‌شنی برسند باید در نواحی موردنظر چربی تزریق کنند. در این روش ابتدا با استفاده از روش لیپوساکشن چربی از شکم، پشت و ران تخلیه و سپس به نواحی مختلف تزریق می‌شود.

عوارض

جراحی ساعت‌شنی عوارض خطرناک زیادی را به دنبال دارد. برخی خطرات و عوارض ناشی از جراحی ساعت‌شنی عبارت است از: سروما، ترومبو آمبولی، آمبولی چربی، کم‌خونی، عفونت، هماتوم، پارگی پوست، فیبروز (ضخیم‌شدن یا زخم‌شدن بافت)، ظاهر نامناسب، عدم تقارن و بهبودی ضعیف یا کند.

منابع

• «اندام ساعت‌شنی»، وب‌سایت سیتی راز، تاریخ بازدید: 17 اردیبهشت 1402ش.
• سلیمان‌زاده، پژوا، «نکات طلایی در رابطه با پیکرتراشی ساعت‌شنی»، وب‌سایت دکتر سلیمان‌زاده، تاریخ بازدید: 17 اردیبهشت 1402ش.
• «عمل زیبایی پیکرتراشی ساعت‌شنی»، وب‌سایت ایران کاسمتیک، تاریخ درج مطلب: 23 خرداد 1401ش.
• «معیارهای زیبایی در ایران و جهان در طول تاریخ»، پایگاه خبری بهترین‌ها، تاریخ درج مطلب: ۲۲ خرداد ۱۴۰۱ش.
• «معیارهای زیبایی در ایران و جهان در طول تاریخ»، وب‌سایت اطلس طلایی، تاریخ درج مطلب: 3 مهر 1400ش.