طلاق

طلاق در لغت به معنای ترك كردن، حلّ قيد ‏ و رها کردن است.

طلاق در فقه

در فقه، به معنای باز کردن گره ای است که با ازدواج بسته می شود. و یا برهم زدن رابطه زناشويى در ازدواج دائم می باشد.

طلاق در جامعه‌شناسی

اسلام به موازات تأکیدات فراوانی که بر تقدس پیوند ازدواج دارد، طلاق را فی نفسه امری ناپسند و دارای کراهت بسیار شدید می داند و تمام کوشش خود را در جهت پرهیز دادن افراد از توسل به طلاق به کار می بندد، ولی در مواردی که مصالح مهم تر ایجاب کند، طلاق را به عنوان امری بهنجار پذیرفته است. در توضیح این مطلب باید گفت: یک دسته از روایات اسلامی، طلاق را پدیده ای بسیار مبغوض معرفی کرده اند؛ برای نمونه، در احادیث تعبیرهایی از این دست وارد شده است که«در نزد خدای عز و جل هیچ چیز ناپسندتر از خانواده ای مسلمان نیست که با طلاق از هم پاشیده شود.»

منابع

• لغتنامه ی دهخدا
• مجمع البحرين
• جهامى، جيرار، موسوعة مصطلحات ابن رشد،‏ بيروت، مكتبة لبنان ناشرون، 1421 ه. ق.‏
• عاملى، حرّ، محمد بن حسن‌، وسائل الشيعة قم مؤسسه آل البيت عليهم السلام‌1409 ه‍ ق‌
• هاشمى شاهرودى، محمود فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام‏ قم‏ موسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت عليهم السلام،1426 ه. ق‏