طلاق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خطاب به اولیا و بزرگترهای زنان به جلوگیری نکردن از آشتی با [[همسر]] سابق سفارش شده است.<ref>سوره البقره، آیه232</ref> این آیه دلالت بر این دارد که اولیا و بزرگترهای [[زن]] [[مطلقه]]، نباید مانع صلح و آشتی زن با [[همسر]] سابق شوند. اگر زن راضی به [[ازدواج]] با همسر سابقش بود، بزرگان زن نباید بخاطر خشم، لجاجت و غرض‌ورزی ممانعت از آشتی و صلح کنند. زیرا در آخر آیه این صلح را وسیله طهارت و پاکیزگی دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج2، ص237.</ref> اضافه «أزواجهن» بجای«أزواجا» نشان دهنده همان [[شوهران]] سابق است. زیرا از عادات غلط جاهلیت عرب این بود که [[زنان]] را به مصلحت سران قبیله یا [[خانواده]] از همسر جدا کرده و به هر کس می‌خواستند تزویج می‌کردند و زنان حقی در انتخاب همسر نداشتند.<ref> طالقانی، پرتوی از قرآن، ج2، ص149.</ref>

*آلوسی، شهاب الدین، روح المعانیفی تفسیر القرآن العظیم و سبع المثانی، لبنان- بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، 1415ق.

*ذهنی تهرانی، محمدجواد، عناوین الاحکام، قم، وجدانی، 1373ش.

*راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات الفاظ القرآن، بیروت، دارالقلم، چاپ اول، 1412ق.

*رضا، محمدرشید، تفسیر القرآن الحکیم الشهیر بتفسیر المنار، لبنان - بیروت، دارالمعرفة، چاپ اول، 1404ق.

*زمخشری، محمودبن عمر، الکشاف عن حقائق التنزیل، لبنان- بیروت، دارالکتب العربی، چاپ سوم، 1407ق.

*شهید ثانی، زین الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، بیروت، دارالعالم اسلامی، بی‌تا.

*طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، لبنان- بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، 1390ق.

*طیب، عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، اسلام، 1390ش.

*طالقانی، محمود، پرتوی از قرآن، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ چهارم، 1362ش.

*طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.

*قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، چاپ اول، 1388ش.

*قرشی بنابی، علی‌اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، 1375ش.

*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1379ش.