طلاق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خطاب به اولیا و بزرگترهای زنان به جلوگیری نکردن از آشتی با [[همسر]] سابق سفارش شده است.<ref>سوره البقره، آیه232</ref> این آیه دلالت بر این دارد که اولیا و بزرگترهای [[زن]] [[مطلقه]]، نباید مانع صلح و آشتی زن با [[همسر]] سابق شوند. اگر زن راضی به [[ازدواج]] با همسر سابقش بود، بزرگان زن نباید بخاطر خشم، لجاجت و غرض‌ورزی ممانعت از آشتی و صلح کنند. زیرا در آخر آیه این صلح را وسیله طهارت و پاکیزگی دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 1390ق، ج2، ص237.</ref> اضافه «أزواجهن» بجای«أزواجا» نشان دهنده همان [[شوهران]] سابق است. زیرا از عادات غلط جاهلیت عرب این بود که [[زنان]] را به مصلحت سران قبیله یا [[خانواده]] از همسر جدا کرده و به هر کس می‌خواستند تزویج می‌کردند و زنان حقی در انتخاب همسر نداشتند.<ref> طالقانی، پرتوی از قرآن، 1362ش، ج2، ص149.</ref>