| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
مراد از وجوب طواف نساء بر نابالغ، ثبوت آن بر عهده او است؛ به گونهاى كه اگر آن را ترك كند، پس از [[بلوغ]]، [[زن]] يا [[مرد]] بر او حرام خواهد بود تا آن‌كه خود يا نايبش آن را به جا آورد. حاجى يا عمره‌گزار كه با احرام، [[زن]] بر او حرام شده بود، با به جا آوردن طواف نساء [[زن]] بر او حلال مىشود.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، 1426ق، ج5، ص231</ref> | مراد از وجوب طواف نساء بر نابالغ، ثبوت آن بر عهده او است؛ به گونهاى كه اگر آن را ترك كند، پس از [[بلوغ]]، [[زن]] يا [[مرد]] بر او حرام خواهد بود تا آن‌كه خود يا نايبش آن را به جا آورد. حاجى يا عمره‌گزار كه با احرام، [[زن]] بر او حرام شده بود، با به جا آوردن طواف نساء [[زن]] بر او حلال مىشود.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، 1426ق، ج5، ص231</ref> | ||
فتوای همه مراجع تقلید شیعه از جمله حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه این است که چنان چه طواف نساء را فراموش کند یا به درستی انجام ندهد، اگر در بین راه یا بعد از بازگشت به وطن، به یادش بیاید، باید در صورت امکان برگردد و آن‌را انجام دهد و اگر خودش تمکّن برای بازگشت ندارد، فرد دیگرى را نایب بگیرد که آن را برایش انجام دهد تا زن بر او حلال باشد.<ref>خمینی، توضیح | فتوای همه مراجع تقلید شیعه از جمله حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه این است که چنان چه طواف نساء را فراموش کند یا به درستی انجام ندهد، اگر در بین راه یا بعد از بازگشت به وطن، به یادش بیاید، باید در صورت امکان برگردد و آن‌را انجام دهد و اگر خودش تمکّن برای بازگشت ندارد، فرد دیگرى را نایب بگیرد که آن را برایش انجام دهد تا زن بر او حلال باشد.<ref>خمینی، توضیح المسائل، گردآورنده سید محمدحسین بنی‌هاشمی خمینی، 1424ق، ج 2، ص193</ref> | ||
طواف نساء از ارکان حج نمی باشد تا با عدم انجام آن تمام اعمال حج از بین برود، بلکه جزء واجبات غیر رکنی حج است که می‌توان آن را بعد از اعمال حج، حتی با فاصله زمانی انجام داد و آن عمل را جبران نمود.<ref>موسوی شاهرودی، جامع الفتاوی (مناسک حج)، 1384ش، ص 212</ref> | طواف نساء از ارکان حج نمی باشد تا با عدم انجام آن تمام اعمال حج از بین برود، بلکه جزء واجبات غیر رکنی حج است که می‌توان آن را بعد از اعمال حج، حتی با فاصله زمانی انجام داد و آن عمل را جبران نمود.<ref>موسوی شاهرودی، جامع الفتاوی (مناسک حج)، 1384ش، ص 212</ref> | ||
