| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
گناه به‌معنای نافرمانی<ref>[https://vajehyab.com/amid/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 عمید، فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژۀ گناه.]</ref>و جرم<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 دهخدا، لغتنامه، ذیل واژۀ گناه.]</ref> است. گناه | گناه به‌معنای نافرمانی<ref>[https://vajehyab.com/amid/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 عمید، فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژۀ گناه.]</ref> و جرم<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 دهخدا، لغتنامه، ذیل واژۀ گناه.]</ref> است. گناه اولیه، گناه نخستین، آموزه‌ای مسیحی است که به اولین نافرمانی آدم و [[حوا در ادیان ابراهیمی|حوا]] پس از خلقت اشاره دارد. این آموزه که در عهد عتیق با جزئیات ذکر شده، سالها بعد توسط پولس برجسته شد و از زمان آگوستین به بعد از آموزههای اصلی مسیحیت به حساب آمد. <ref>غلامی، زن و خانواده در ادیان با رویکرد تطبیقی، 1399ش، ص146.</ref> | ||
==نقش حوا در گناه اولیه== | ==نقش حوا در گناه اولیه== | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
==نظر اسلام در مورد نافرمانی آدم و حوا== | ==نظر اسلام در مورد نافرمانی آدم و حوا== | ||
از منظر قرآن، پس از اینکه آدم و حوا از میوه ممنوعه خوردند، از جایگاه ارجمند خویش، هبوط کردند.<ref>سوره بقره، آیات 35-36.</ref> بر اساس آموزههای قرآن، انسان از ابتدا برای زندگی در زمین خلق شده بود<ref>سوره بقره، آیه 30.</ref> و مفسران قرآن از شواهد قرآنی این‌گونه برداشت کرده‌اند که آن نهی، از نوع ارشادی بوده و مخالفت با آن گناه محسوب نمی‌شود. نهی ارشادی به کارهایی تعلق | از منظر قرآن، پس از اینکه آدم و حوا از میوه ممنوعه خوردند، از جایگاه ارجمند خویش، هبوط کردند.<ref>سوره بقره، آیات 35-36.</ref> بر اساس آموزههای قرآن، انسان از ابتدا برای زندگی در زمین خلق شده بود<ref>سوره بقره، آیه 30.</ref> و مفسران قرآن از شواهد قرآنی این‌گونه برداشت کرده‌اند که آن نهی، از نوع ارشادی بوده و مخالفت با آن گناه محسوب نمی‌شود. نهی ارشادی به کارهایی تعلق میگیرد که فقط دارای آسیب و عواقب طبیعی است و عقاب جداگانه ندارد.<ref>[https://ensani.ir/fa/article/156835/%D8%A7%D9%85%D8%B1-%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D9%88%D9%84%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D9%87#:~:text=%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%D8 فرحزادی، «امر ارشادی و مولوی در اصول شیعه»، 1379ش، ص65.]</ref> از این منظر، در خوردن میوه ممنوعه، نافرمانی از نهی مولوی خداوند صورت نگرفته است تا نسل آدم در گناه آن گناه شریک باشد.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، 1378ش، ج1، بخش 2، ص201.</ref> | ||
همچنین بر خلاف آموزههای عهد عتیق که زن را عامل فریب مرد به‌حساب آورده، <ref>کتاب مقدس، سفر پیدایش، باب 3، آیه 6-12.</ref> قرآن، در اشاره به ماجرای نافرمانی و هبوط، ضمیر تثنیه به‌کار برده که آدم و حوا را به‌صورت یکسان، مورد خطاب قرار می‌دهد؛ از این منظر، شیطان هر دوی آنها را با هم فریب داد و حوا شروع‌کنندۀ این نافرمانی و عامل گمراهی آدم نبوده است.<ref>سوره بقره، آیه 36.</ref> | همچنین بر خلاف آموزههای عهد عتیق که زن را عامل فریب مرد به‌حساب آورده، <ref>کتاب مقدس، سفر پیدایش، باب 3، آیه 6-12.</ref> قرآن، در اشاره به ماجرای نافرمانی و هبوط، ضمیر تثنیه به‌کار برده که آدم و حوا را به‌صورت یکسان، مورد خطاب قرار می‌دهد؛ از این منظر، شیطان هر دوی آنها را با هم فریب داد و حوا شروع‌کنندۀ این نافرمانی و عامل گمراهی آدم نبوده است.<ref>سوره بقره، آیه 36.</ref> | ||
