رابعه شامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

رابعه دختر اسماعیل از بزرگان [[زنان]] اهل شام و از ثروتمندان بود که تمام ثروت خود را به همسر خود، احمد و همراهان او بخشید. <ref>ابوعبدالرحمن سلمی، ذکرالنسوۀ المتعبدات، انتشارات انجمن حکمت و فلسفه ایران، 1388، ص505</ref>

عبدالرؤف مناوی نویسنده طبقات الاولیا پیرامون [[ازدواج]] او با احمد بن ابی الحوار می‌گوید: رابعه از احمد تقاضای ازدواج کرد. احمد نیندیشید که مقصود رابعه از این کار جلب رضایت خداست. به او گفت: به خدا قسم به علت اشتغال به حال خود، اندیشه زنانم نیست. رابعه گفت: من نیز از حال خودم به تو نمی‌پردازم و شهوتی برای [[مردان]] ندارم. اما ثروت فراوانی از شوهرم مرا به ارث رسیده است. خواستم برای تو و برادران مسلمانم خرج کنم و توسط تو نیکوکاران را بشناسم که این کار مرا در راه حق یاری دهد. احمد گفت: باید از استادم اجازه بگیریم. احمد گوید: به استاد مراجعه کردم که مرا همیشه از ازدواج منع می‌کرد و می گفت هیچ یک از یاران ما ازدواج نکرد، مگر اینکه از ما دور شد. چون استاد سخن رابعه را شنید، گفت: با او ازدواج کن که او ولی خداست و این کلام صدیقان است. احمد با رابعه ازدواج کرد. <ref>ابوعبدالرحمن سلمی، ذکرالنسوۀ المتعبدات، انتشارات انجمن حکمت و فلسفه ایران، 1388، ص505</ref>

اغلب تذکره‌ نویسان، رابعه شامی را با رابعه بصری اشتباه گرفته و سخنان و حالات هر یک را درباره دیگری نقل کرده‌اند. اما مسلم است که رابعه شامی [[همسر]] احمد بن ابی الحواری بوده و هر چه که احمد از رابعه نقل کرده، در رابطه با رابعه همسر خودش بوده است. البته ابن جوزی در صفۀ‌الصفوۀ، نام همسر احمدبن‌ابی الحواری را رایعه ذکر کرده اما در مقایسه با دیگر منابع، به نظر، اشتباه است.<ref>ابوعبدالرحمن سلمی، ذکرالنسوۀ المتعبدات، انتشارات انجمن حکمت و فلسفه ایران، 1388، ص505</ref>

احمد بن ابی الحواری در مورد [[همسر]]ش می‌گوید: وقتی سفره غذا گسترده می‌شد، رابعه به من می‌گفت: آقای من بخور « فانّها ما نضجت الاّ بالتسبیح » این طعام با تسبیح حق پخته شده است. همچنین از همسر وی نقل شده که: رابعه را هفت هزار درهم بود و تمامی آن را در راه من خرج کرد. <ref>حسینی، مریم، نخستین زنان صوفی، نشر علم، 1385، ص260</ref>

* فیتیه <ref>[http://www.mahdighorbani.net/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D9%87-%D9%84%D9%82%D8%A8-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D8%B2%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%B3%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%A7-%D9%88-%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%A7 وبلاگ مهدی قربانی]</ref>  

احمد گوید: رابعه پیوسته مرا می‌گفت: من تو را مانند [[همسر]] دوست ندارم، بلکه مانند برادر دوست دارم. <ref>رادفر، ابوالقاسم، زنان عارف؛ سوختگان عشق و اشتیاق، انتشارات مدحت، 1385، ص96</ref>

آورده‌اند که احمد گوید: درحالیکه رابعه شب زنده‌داری می‌کرد او را گفتم: کسی را که تمام شب بیدار باشد جز تو ندیدم. رابعه گفت: سبحان الله! مثل تو چنین سخن می‌گوید! من وقتی که مرا بخوانند بلند می‌شوم.

اشعار آموزنده‌ای نیز از ایشان ذکر شده، [[همسر]]ش می‌گوید: رابعه حالات متفاوتی داشت. گاهی حب بر او غلبه می‌کرد و گاهی انس و گاهی خوف بر او غالب می‌شد. در برابر هر حال، سخنی به تناسب می‌گفت. در حالت حب از او چنین شنیدم:

*[https://hawzah.net/fa/Book/View/45252/20866/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D9%87-%D8%B4%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%87 خبرگذاری حوزه]