بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
با وجود تبلیغات گسترده و مطالبات اجتماعی و قانونی برای افزایش مشارکت سیاسی زنان، میزان اشتغال زنان در مناصب سیاسی برتر مانند وزارت، چشمگیر نیست و با وجود برطرف شدن موانع قانونی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در بسیاری از کشورها همچنان حضور سیاسی زنان، کم‌رنگ است. | با وجود تبلیغات گسترده و مطالبات اجتماعی و قانونی برای افزایش مشارکت سیاسی زنان، میزان اشتغال زنان در مناصب سیاسی برتر مانند وزارت، چشمگیر نیست و با وجود برطرف شدن موانع قانونی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در بسیاری از کشورها همچنان حضور سیاسی زنان، کم‌رنگ است. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
وزارت از ریشه «وزر»، به‌معنای ملجأ و پناهگاه یا بار سنگین<ref>ماوردی، احکام السلطانیه، 2003م، ص35.</ref> در ادبیات سیاسی معاصر به ایفای نقش ریاستی و مدیریتی کلان در یک حوزۀ مشخص گفته می‌شود. اشتغال زن در منصب وزارت نیز به‌معنای بر عهده گرفتن مدیریت کلان حوزۀ معینی از فعالیت‌های حاکمیتی است.<ref>جمال، زن در اندیشه اسلامی، 1382ش، ص508. </ref> | وزارت از ریشه «وزر»، به‌معنای ملجأ و پناهگاه یا بار سنگین<ref>ماوردی، احکام السلطانیه، 2003م، ص35.</ref> در ادبیات سیاسی معاصر به ایفای نقش ریاستی و مدیریتی کلان در یک حوزۀ مشخص گفته می‌شود. [[اشتغال زنان|اشتغال زن]] در منصب وزارت نیز به‌معنای بر عهده گرفتن مدیریت کلان حوزۀ معینی از فعالیت‌های حاکمیتی است.<ref>جمال، زن در اندیشه اسلامی، 1382ش، ص508. </ref> | ||
==تاریخچه وزارت در جوامع مسلمان== | ==تاریخچه وزارت در جوامع مسلمان== | ||
در برخی حکومت‌های اسلامی، شخص دوم حکومت پس از خلیفه یا سلطان را وزیر می‌نامیدند. قدرت و حدود اختیارات وزیر با اقتدار حاکم، نسبت عکس داشت. هرگاه خلیفه مقتدر بود، وزیر نقش کم‌رنگ‌تری در اداره امور داشت، اما هنگامی که خلیفه ضعیف بود، وزیر از قدرت و اختیارات بیشتری برخوردار بود. بعد از آن‌که وظایف حاکمان به‌دلیل پیچیده‌تر شدن ساختار اجتماعی کشورهای اسلامی، گسترش یافت، تعداد وزیران نیز افزایش یافت و برای هر نقش عمده، یک وزیر معرفی شد. مانند وزارت دفاع، کشاورزی و خارجه و در رأس وزیران شخصی به‌نام حاجب قرار داشت که نقش نخست‌وزیر امروزی را داشت.<ref>جمال، زن در اندیشه اسلامی، 1382ش، ص508. </ref> | در برخی حکومت‌های اسلامی، شخص دوم حکومت پس از خلیفه یا سلطان را وزیر می‌نامیدند. قدرت و حدود اختیارات وزیر با اقتدار حاکم، نسبت عکس داشت. هرگاه خلیفه مقتدر بود، وزیر نقش کم‌رنگ‌تری در اداره امور داشت، اما هنگامی که خلیفه ضعیف بود، وزیر از قدرت و اختیارات بیشتری برخوردار بود. بعد از آن‌که وظایف حاکمان به‌دلیل پیچیده‌تر شدن ساختار اجتماعی کشورهای اسلامی، گسترش یافت، تعداد وزیران نیز افزایش یافت و برای هر نقش عمده، یک وزیر معرفی شد. مانند وزارت دفاع، کشاورزی و خارجه و در رأس وزیران شخصی به‌نام حاجب قرار داشت که نقش نخست‌وزیر امروزی را داشت.<ref>جمال، زن در اندیشه اسلامی، 1382ش، ص508. </ref> | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده: ویکی‌جنسیت]] | [[رده: ویکی‌جنسیت]] | ||
[[رده: | [[رده:مشاغل]] | ||
[[رده:ساختار اجتماعی]] | |||
[[رده:ساختار فرهنگی]] | |||
[[رده:آموزش و پرورش]] | |||
[[رده:آموزش ابتدایی]] | |||
[[رده:آموزش متوسطه]] | |||
[[رده:آموزش عالی]] | |||
