سرکوب میل جنسی: تفاوت میان نسخه‌ها

گروهی از‌اندیشمندان در برابر دیدگاه سرکوب‌گرایانه، هرگونه التذاذ جنسی را برای انسان جایز دانسته و ایجاد حد و مرز در ارضای غریزه جنسی را ظلم در حق انسان می‌­دانند. بعضی از آنها که نظریه «اخلاق نوین جنسی» را مطرح کرده‌­اند، هرگونه محدودیت برای میل جنسی را زمینه‌­ساز بروز آسیب­‌های روانی دانسته و معتقدند که میل جنسی باید بدون ایجاد محدودیت‌­های قانونی، اخلاقی و اجتماعی ارضاء شود. این گروه اخلاق نوین جنسی را بر سه اصل کلی مبتنی کرده­‌اند:  

«زیگموند فروید»<ref>Sigmund Freud.</ref> روان­­پزشک اتریشی منشا همه فعالیت­‌های روانی انسان را میل جنسی معرفی می­‌کند. او معتقد است انگیزش اساسی رفتار انسان، ماهیتی جنسی دارد. در نظریه وی شعاع غریزه جنسی چنان گسترده است که شامل بسیاری از فعالیت‌­های غیرجنسی مانند عشق مادری و محبت فرزندی نیز می­‌شود. او حتی فعالیت­‌های نوزاد برای تغذیه از پستان مادر را نیز رفتار ویژه جنسی تلقی می­‌کند.<ref> ‏ مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، 1384ش، ج19، ص635.</ref><ref> ‫مصباح یزدی، رستگاران، 1388ش، ص78.</ref> از این­‌رو فروید هیچ‌­گونه تحدید و کنترل را در مورد غریزه جنسی نمی­‌پذیرد و پیرامون هر مساله جنسی، آزادی بی‌حد و حصر را تجویز می‌­کند.<ref> ‏ دژکام، روانشناسی اختلال­های جنسی، 1380ش، ص52. مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، 1384ش، ج19، ص635.</ref>

پس از فروید، روان­‌شناسان دیگری مانند «کارل گوستاو یونگ»<ref>Carl Gustav Jung.</ref> و «آلفرد آدلر»، <ref>Alfred Adler.</ref> تمایلات جنسی را بخشی از رفتار بشر دانستند که قابل یادگیری و الگوپذیری است. یونگ بر خلاف فروید، نقش اصلی برای غریزه جنسی قائل نبود و نگرش­‌های افراطی به میل جنسی را نشانه اختلالات روانی می­‌دانست.<ref>‏دژکام، روانشناسی اختلال­های جنسی، 1380ش، ص50-53.</ref> «اریک فروم»<ref>Erich Fromm.</ref> روان­شناس و روان­کاو آلمانی معتقد است ظهور میل جنسی، یکی از مظاهر رشد و تکامل آدمی است که خودش را با علائم خفیف­‌تری در سال­‌های اولیه زندگی نشان می­‌دهد. او نیاز به ارضاء میل جنسی را پیش‌ران هیجانی زیستی و جسمانی می­‌داند که باید ارضاء شود و با نیازهای اجتماعی یا هیجان­‌های اجتماعی از قبیل همبستگی، عشق و نفرت که از ساختارهای اجتماعی بر می­‌خیزد، تفاوت دارد.<ref>‏دژکام، روانشناسی اختلال­‌های جنسی، 1380ش، ص54.</ref> «آبراهام مزلو»<ref>Abraham (Harold) Maslow.</ref> مانند بسیاری از روان­شناسان ارضاء میل جنسی را برای بقاء نسل ضروری می­‌داند. طبق دیدگاه او نیاز به ارضاء میل جنسی هم‌­­ردیف نیازهایی مانند هوا، آب، غذا و خواب در رده نیازهای جسمانی و از جمله نیازهای زیربنایی انسان است. به اعتقاد مزلو، رابطه جنسی همچون عشق جایگاه ویژه­ای در اصول روان­شناختی انسان­‌ها به‌خصوص انسان‌­های با درجات بالای سلامت روانی دارد. به اعتقاد او لذات جنسی در شدیدترین حد خود در افراد خودشکوفا، وجود دارد.<ref>‏دژکام، روانشناسی اختلال‌­های جنسی، 1380ش، ص54-55.</ref>

آموزه‌های اسلام پیرامون مساله میل جنسی، نه نظریه سرکوب­گرایانه را تایید کرده و نه آزادی بی‌حد و حصر را تایید می­‌کند. اسلام می­‌گوید همانطور که محرومیت­‌ها سبب طغیان امیال و غرایز است، اطاعت محض نیز سبب سرکشی و شورش غرایز می­‌شود. امام علی، هر کوتاهی در امیال را زیان‌بار و هر افراطی را در آن فاسد کننده دانسته است‏.<ref>‏شریف‌الرضی، نهج البلاغة (للصبحی صالح)،  1414ق، ص487.</ref>

قرآن، مسیر صحیح ارضای میل جنسی را ازدواج می‌­داند و این راه برای همه انسان‌­ها، چه مرد باشند چه زن، آزاد باشند یا بنده، پیر باشند یا جوان، باز است؛ <ref>سوره نور، آیه 30-31.</ref> اما قرآن به کسانی که به هر دلیلی نتوانستند از طریق مشروع، میل جنسی خویش را پاسخ دهند، دستور می­‌دهد که عفت و پاکدامنی پیشه کنند و آنها حق ندارند میل جنسی را از راه‌های دیگر ارضاء کنند.<ref>. سوره نور، آیه 33.</ref>

بسیاری از مفسران سبب نزول آیات 87 و 88 سوره مائده را تصمیم برخی اصحاب رسول خدا بر زندگی زاهدانه و دروی از لذات دنیوی بیان کرده­‌اند. از جمله این اصحاب عثمان‌بن‌مظعون بود که تصمیم بر ترک ارضاء میل جنسی و سرکوبی آن گرفت که با مخالفت شدید پیامبر اکرم و نزول آیات مزبور مواجه شد.<ref> ‏ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، 1372ش، ج3، ص364.‌ زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التاویل، 1407ق، ج1، ص671.‌ سیوطی، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، 1404ق، ج2، ص309.‌ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 1390 ق، ج6، ص112.</ref> از امام باقر نیز نقل شده است که اگر در ترک ازدواج، فضیلت و کمالی بود قطعا حضرت زهرا به این فضیلت سزاوارتر بود و کسی در فضیلت و کمال بر او پیشی نمی­‌گیرد.<ref>‏ ابن­بابویه، الامالی، 1376ش، ص370.</ref>