حمید گلزار (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
حمید گلزار (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
#مدیریت خدمتکاران. | #مدیریت خدمتکاران. | ||
#فرمانبری و پارسایی. | #فرمانبری و پارسایی. | ||
#هدر ندادن درآمد شوهر. شروط مربوط به مردان عبارتند | #هدر ندادن درآمد شوهر. | ||
#درستکاری و وفاداری در تدبیر منزل. | |||
#رعایت احترام، ادب و دوستی نسبت به [[زن|زن]] خود. | شروط مربوط به مردان عبارتند از: | ||
#واگذاری خانهداری به زن و توجه به نیازهای او مانند تهیه کردن وسایل خانه توجه کند.<ref>چنین گفت بودا (بر اساس متون بودایی)، 1378ش، ص 231، 232 و 240</ref> | # درستکاری و وفاداری در تدبیر منزل. | ||
# رعایت احترام، ادب و دوستی نسبت به [[زن|زن]] خود. | |||
# واگذاری خانهداری به زن و توجه به نیازهای او مانند تهیه کردن وسایل خانه توجه کند.<ref>چنین گفت بودا (بر اساس متون بودایی)، 1378ش، ص 231، 232 و 240</ref> | |||
از نظر بودا؛ فرزندان هرگز نمیتوانند دین خود نسبت به والدین را ادا کنند. از آنجاییکه مادر بیشترین زحمت را برای فرزندان خود متحمل میشود، احترام او از احترام به هر شخص دیگری حتی مقامهای بالای بودایی واجبتر است. بدرفتاری با پدر و مادر پیامدهای بدی دارد. اگر پسری بخواهد تارک دنیا شود؛ اما پدر و مادرش اجازه ندهند او نباید خانه را ترک کند.<ref>[https://sanad.iau.ir/Journal/earq/Article/1113332/FullText جعفری و دادفر، «زن، خانواده و ازدواج در آیین بودا»، ص78.]</ref> دعوای پسر با مادر نیز به جنگ دو پادشاه و دو کشور تشبیه شده که ویرانی به همراه دارد.<ref>جعفری، دهقانیزاده، زن، ازدواج و خانواده در دین بودایی، 1398ش، ص 32 و 33</ref> | از نظر بودا؛ فرزندان هرگز نمیتوانند دین خود نسبت به والدین را ادا کنند. از آنجاییکه مادر بیشترین زحمت را برای فرزندان خود متحمل میشود، احترام او از احترام به هر شخص دیگری حتی مقامهای بالای بودایی واجبتر است. بدرفتاری با پدر و مادر پیامدهای بدی دارد. اگر پسری بخواهد تارک دنیا شود؛ اما پدر و مادرش اجازه ندهند او نباید خانه را ترک کند.<ref>[https://sanad.iau.ir/Journal/earq/Article/1113332/FullText جعفری و دادفر، «زن، خانواده و ازدواج در آیین بودا»، ص78.]</ref> دعوای پسر با مادر نیز به جنگ دو پادشاه و دو کشور تشبیه شده که ویرانی به همراه دارد.<ref>جعفری، دهقانیزاده، زن، ازدواج و خانواده در دین بودایی، 1398ش، ص 32 و 33</ref> | ||