فحشای جنسی: تفاوت میان نسخه‌ها

«فحشاء» رفتار یا گفتاری گفته است که زشتی آن بسیار بزرگ و آشکار باشد.<ref>. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، 1412ق، ج1، ص626.</ref><ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، 1368ش، ج9، ص35.</ref> «فحشای جنسی» به تن‌‏فروشی و روسپی‏‌گری اطلاق می‌‏شود؛ «روسپی» به‌‏معنای گرفتن پول برای در اختیار نهادن تن به‌‏منظور ایجاد ارتباط جنسی است و کنایه از زنان هرزه و روسیاهی بوده که به تمسخر و طعنه، آنان را «روسپید» می‌گفتند؛ <ref>. صفاری‏نیا، آسیب‏شناسی اجتماعی، 1399ش، ص106.</ref> فحشای جنسی در مقابل [[رابطه جنسی سالم]]، نوعی معاملۀ بی‌‏بندوبارانۀ جنسی توسط مرد یا زن برای کسب درآمد است.<ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص335-336.</ref>

اگرچه ادیان ابراهیمی، فحشا را تحریم کرده و مجازات‌هایی برای آن وضع کرده‌اند؛ اما فحشای جنسی در جوامع مختلف، کم‌وبیش وجود داشته است. در بسیاری از منابع مکتوب به وجود فحشا میان بابلیان، هندیان، رومیان، یونانیان و اروپای قرون وسطی اشاره شده است؛ بر اساس متن عهد عتیق، قبطی‌ها، زن خود را به مهمان، پیش‏کش می‏‌کردند و استقبال زن از مهمان، یک نوع خدمت اجتماعی محسوب می‌‏شد.<ref>. مدنی‏ قهفرخی، بررسی‏ آسیب‏های اجتماعی روسپیگری، 1392ش، ص35.</ref> در هند باستان گاهی زنان، دختران خود را برای روسپی‌گری در معبد وقف می‏‌کردند و در یونان باستان نیز فحشا به‏‌رسمیت شناخته شده و از آن مالیات می‏‌ستاندند.<ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص326.</ref> فحشای جنسی در فرهنگ جاهلیِ عرب، یکی از انواع ازدواج بوده و زنان روسپی معمولاً پرچمی بالای خانه خود می‏‌زدند تا با آن شناخته شوند.<ref>. مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1377ش، ج19، ص301.</ref>

شریعت اسلامی، علاوه بر تحریم و نهی از هرگونه فحشا، <ref>. سوره بقره، آیه 168.</ref><ref> سوره انعام، آیه 151.</ref><ref> سوره شوری، آیه 37.</ref> فحشای جنسی را نیز تحت عنوان «زنا» تحریم کرده و ضمن نکوهش این عمل، برای مرتکبین آن، مجازات سختی تعیین کرده است.<ref>. سوره نساء، آیه 15-16.</ref><ref> سوره نور، آیه 2.</ref> از آن‌جا که فحشای جنسی همواره به‌صورت غیررسمی در جوامع وجود داشته است، جامعه‏‌شناسان کارکردگرا آن را به‌مثابه نهاد، پاسخ‌گوی یک نیاز در نظام اجتماعی، به‌ویژه برای افراد ناتوان از همسرگزینی، جهانگردان، مسافران و افرادی که قادر به ازدواج دائم نیستند، می‌‏دانند.<ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص343.</ref> اسلام با توجه به واقعیت‌های جامعه، «متعه» را به‌عنوان سازوکار مشروع برای پاسخ‌گویی به این نیاز تعریف کرده و با توجه به ضوابط و احکام ویژه‌ای که برای آن تعیین شده، از آسیب‌‏ها و پیامدهای ناگوار فحشا نیز جلوگیری می‌کند.<ref>. مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1377ش، ج19، ص64.</ref>

متعه/ ازدواج موقت در اسلام جایز است؛ زن در متعه، همانند ازدواج دائم، مهریه دریافت کرده و بدن و جذابیت جنسی خود را در اختیار مرد می‏‌گذارد؛ اما این‌گونۀ ازدواج از جهات مختلفی با فحشای جنسی تفاوت دارد:  

طبق برآورد سازمان اروپاییِ کنترل و پیشگیری جرم، هر ساله 500 هزار زن ‏و کودک اکثراً از اروپای‌شرقی، آفریقا، آمریکای‌جنوبی و جنوب‌شرق آسیا به کشورهای اروپایی جهت استثمار جنسی قاچاق می‌‏شوند. این تجارت سالانه 8 میلیارد دلار سودآوری داشته و سبب افزایش مستمر قاچاق و تقاضای روسپی‏‌گری در اروپا شده است؛ در کشورهای مختلف اروپایی، سوءاستفاده‌‏های جنسی با قانونی‏‌شدن صنعت سکس عادی‏‌سازی شده و روسپی‏‌گری را به کاری شرافتمندانه با درآمدی بالا تبدیل کرده است که برای دولت‌ها نیز عایدی دارد. در آلمان فاحشه‌‏خانه‌‏ها با اهدای پول به مراکز خیریه و برپایی نمایشگاه‌‏های هنر پورنوگرافی، مقبولیت زیادی یافته‌‏اند. هلند نیز 5% اقتصاد خود را از طریق روسپی‏‌گری تامین می‌‏کند و از 1990-2000م، صنعت سکس آن 25% رشد یافته است. در ایالت ویکتوریای استرالیا نیز روسپی‏‌گری قانونی شده و به گسترش صنعت سکس انجامیده است.<ref>. ریموند، «توسعه صنعت سکس در اتحادیه اروپا»،  1384ش، ص80-84.</ref> در مالزی حدود 142هزار زن روسپی وجود دارد که 10هزار نفر از آنان در کوالالامپور هستند. در چین نیز کازینوهای مخصوص فعالیت‌های جنسی وجود دارد که زنان متعددی در آن روسپی‏‌گری می‏‌کنند. در کشور‌ اندونزی طبق برآوردها در سال 1994م، حدود 500هزار روسپی وجود داشته که بیش از 65هزار از آنان با ثبت رسمی و دولتی، در فاحشه‌‏خانه‏‌های متمرکز فعالیت می‌‏کردند. اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی) نیز یکی از مناطق سودآور صنعت فحشا است و در دهه‌های اخیر، تعداد بسیار زیادی از فاحشه‏‌خانه‌‏ها و نمایشگاه‌‏های فحشا در تل‏آویو و حیفا ساخته شده است.<ref>. مدنی ‏قهفرخی، بررسی‏ آسیب‏های اجتماعی روسپیگری، 1392ش، ص75-82.</ref>

زمینه‌های فرهنگی ـ اجتماعی گرایش زنان به فحشا و انحرافات جنسی عبارتند از: نابسامانی خانواده، اعتیاد، خشونت یا فقدان والدین، ترک تحصیل، فقر فرهنگی، مهارت‌نداشتن در ارتباطات اجتماعی، تعرضات جنسی، اعتیاد شوهر، کاهش معنویت و تضعیف اعتقادات و باورهای دینی در جامعه، فقدان بستر مناسب ازدواج و معاشرت با دوستان ناباب، <ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص342.</ref> رواج فرهنگ لذت‏‌جویانه غربی، نبود برنامه‏‌ریزی‏‌های کلان و راهبردی برای رسیدگی به امور جوانان و نهادینه‌‏سازی فرهنگ دینی، نابرابری‏‌های اجتماعی و افراط و تفریط‏‌های مقطعی در برخورد با ناهنجاری‏‌های اجتماعی و اخلاقی.<ref>. شفیعی سروستانی، «نظام اسلامی و ناهنجاری در روابط جنسی»،  1385ش، ص18-22.</ref>

امروزه شبکه‌های اجتماعی در اینترنت و همچنین شبکه‏‌های تلویزیونیِ ماهواره‌ای نیز با نمایش تصاویر مستهجن، نمایش زنان ورزش‌کار برهنه، پخش فیلم‏‌هایی با تم جنسی و ترویج انواع فحشا در قالب داستان و هرزه‌‏نگاری و صحنه‌‏های ارتباط جنسی، یکی از عوامل گسترش فحشا هستند.<ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص34 و 36.</ref><ref> عابدی‏ تهرانی و افشاری، «تاثیر رسانه در گسترش مصادیق بی‏بندوباری و راه‏حل‌های آن»،  1390ش، ص121.</ref> همچنین تصویرپردازی از زنان خانه‌‏دار و عفیف به‏‌عنوان زنان فاقد نشاط و جذابیت و نمایش و تحسین مردان بی‌‏غیرت و بی‏‌تفاوت نسبت به ناموس و عفت و عادی‌‏سازی و قبح‌‏شکنی از انحرافات جنسی، از جمله اقدامات این شبکه‌‏ها برای گسترش فحشا در جامعه است.<ref>. پناهی، «نقش رسانه‏های جمعی در گسترش فحشا و پیامدهای فحشا»،  1385ش، ص8-9.</ref>

اقتصاد، عامل اصلی افزایش فحشای جنسی و بهره‏‌کشی از زنان و کودکان با هدف افزایش سرمایه در نظام‏‌های اقتصادی حاکم بر جهان است. این مسئله سبب شکل‏‌گیری تجارت سکس و قاچاق زنان و کودکان در سطح بین‏‌المللی و ایجاد عرضه و تقاضا بین کشورهای مختلف شده است.<ref>. قنبری و همکاران، «نگاهی به ابعاد اجتماعی و ناهنجاری‌های ناشی از فحشا در نظام کیفری ایران»،  1401ش، ص224.</ref> فحشای جنسی برای زنان تن‌‏فروش نیز جنبه اقتصادی داشته و فقر، علت اصلی آن محسوب می‌‏شود که افزایش نابرابری و نبود شغل مناسب برای زنان نیز می‏‌تواند این مسئله را تشدید کند.<ref>. شعاع‏کاظمی و مؤمنی جاوید، آسیب‌های اجتماعی نوپدید: با تاکید بر تئوری‌های زیربنایی و راهکارهای مقابله‌ای، 1392ش، ص342 و 344.</ref>

#کسی که عفت عمومی را جریحه‌‏دار کند، به حبس یا شلاق محکوم می‏‌شود.<ref>. برهانی، «سیاست کیفری ایران در قبال روسپیگری»،  1388ش، ص29 و 35.</ref>