Shiri (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Shiri (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۲: خط ۲:
==پیشینه==
==پیشینه==
اتحادیه غیبی نسوان در سال1325ه.ق/1907م  در تهران تشکیل شد. و در اوایل سال 1326ه.ق فعالیت خود را علنی کرد.
اتحادیه غیبی نسوان در سال1325ه.ق/1907م  در تهران تشکیل شد. و در اوایل سال 1326ه.ق فعالیت خود را علنی کرد.
تا آنجاییکه یافته ایم تنها تشکل سیاسی زنان،  که در دوره اول مجلس شورای ملی  به فعالیت می پرداخت  اتحادیه غیبی نسوان است. در مورد بنیانگذاران آن اطلاع چندانی در دسترس نیست. این گروه  برای علنی شدن فعالیت هایشان،  ابتدا  نمایندگان را مورد سنجش قرار دادند که آیا از سوی آنان حمایت می شوند یا با آنان مخالفت می شود ،  
تا آنجاییکه یافته ایم تنها تشکل سیاسی زنان،  که در دوره اول مجلس شورای ملی  به فعالیت می پرداخت  اتحادیه غیبی نسوان است. در مورد بنیانگذاران آن اطلاع چندانی در دسترس نیست. این گروه  برای علنی شدن فعالیت هایشان،  ابتدا  نمایندگان را مورد سنجش قرار دادند که آیا از سوی آنان حمایت می شوند یا با آنان مخالفت می شود ،  
برخی نمایندگان مجلس در واکنش به این اقدام،  اجتماع  زنان  را شرعی دانستند و برخی بعید می دانستند زنان عفیفه در این کار وارد شوند و قائل بودند برای جلوگیری از فساد باید جلوی این زنان گرفته شود. برخی هم آن را شرعی دانستند مگر اینکه اقدام فساد انگیزی انجام دهند . سید حسن تقی زاده از موافقان بود  و گفت به موجب قانون اساسی هیچ ایرادی به آن وارد نیست  مادامی که  مخل دین و دنیا باشد .  برخی از نمایندگان بررسی  موضوع را وظیفه روزنامه ها دانستند، نهایتا اکثریت مجلس نظر موافقی نسبت به آن نداشتند.<ref>هدف ها و مبارزه زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا سلطنت پهلوی،ص22-29</ref>
برخی نمایندگان مجلس در واکنش به این اقدام،  اجتماع  زنان  را شرعی دانستند و برخی بعید می دانستند زنان عفیفه در این کار وارد شوند و قائل بودند برای جلوگیری از فساد باید جلوی این زنان گرفته شود. برخی هم آن را شرعی دانستند مگر اینکه اقدام فساد انگیزی انجام دهند . سید حسن تقی زاده از موافقان بود  و گفت به موجب قانون اساسی هیچ ایرادی به آن وارد نیست  مادامی که  مخل دین و دنیا باشد .  برخی از نمایندگان بررسی  موضوع را وظیفه روزنامه ها دانستند، نهایتا اکثریت مجلس نظر موافقی نسبت به آن نداشتند.<ref>هدف ها و مبارزه زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا سلطنت پهلوی،ص22-29</ref>