خویشاوندی: تفاوت میان نسخه‌ها
Wiki-fazel (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
|||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==معنای اصطلاحی خویشاوندی در فقه== | ==معنای اصطلاحی خویشاوندی در فقه== | ||
خویشاوندى در فقه به نسبت خانوادگی پدید آمده از راه نسب، سبب یا شیرخوردن اطلاق می‌شود. این عنوان در فقه اسلامی در باب‌هایى هم‌چون [[نکاح]] و [[ارث]] به‌کار رفته است.<ref>هاشمی شاهرودی، | خویشاوندى در فقه به نسبت خانوادگی پدید آمده از راه نسب، سبب یا شیرخوردن اطلاق می‌شود. این عنوان در فقه اسلامی در باب‌هایى هم‌چون [[نکاح]] و [[ارث]] به‌کار رفته است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538؛ | ||
[https://lib.eshia.ir/10061/13/213/ مرکز فرهنگ و معارف قرآن،فرهنگ قرآن، ج13، ص 43؛] | [https://lib.eshia.ir/10061/13/213/ مرکز فرهنگ و معارف قرآن،فرهنگ قرآن، ج13، ص 43؛] | ||
[https://lib.eshia.ir/10244/80/11/ موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، نشریه معرفت، ج80، ص11]</ref> خویشاوندی در قرآن به ارحام تعبیر شده است. مقصود از رحم؛ محل رشد جنین و جمع آن ارحام است. رحم به معناى گفته شده در قرآن همیشه جمع آمده است. <ref>سوره لقمان، آیه 34</ref> به قوم و خویش از آن جهت، رحم و ارحام گفته شده که آنها از یک رحم خارج شدهاند. یعنى ریشهی همه یک رحم است.<ref>راغب اصفهانی، | [https://lib.eshia.ir/10244/80/11/ موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، نشریه معرفت، 1383ش، ج80، ص11]</ref> خویشاوندی در قرآن به ارحام تعبیر شده است. مقصود از رحم؛ محل رشد جنین و جمع آن ارحام است. رحم به معناى گفته شده در قرآن همیشه جمع آمده است. <ref>سوره لقمان، آیه 34</ref> به قوم و خویش از آن جهت، رحم و ارحام گفته شده که آنها از یک رحم خارج شدهاند. یعنى ریشهی همه یک رحم است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، 1404ق، ص347</ref> ذو رحم یعنى صاحب قرابت و ذوى الارحام یعنى صاحبان قرابت.<ref>قرشى، قاموس قرآن ، 1371ش، ج3، ص68</ref> در متون دینی مشتقات دو واژه‌ی رَحِم و قرابت، مانند «ارحام»، «اولوالارحام»، «اولوالقربی»، «ذوی‌القربی»، «اقربون» حاکی از مفهوم خویشاوندی هستند.<ref>بستان، خانواده در اسلام، 1390ش، ص140</ref> | ||
بر این اساس اسلام ارتباط با اقوام خویشان را به عنوان [[صله رحم|صله رحم]] یاد کرده که زیباترین شکل پیوند و ارتباطات انسانى است، ارتباطی که تأمین‌کننده و تکمیل‌کننده بعد عاطفى انسان است. <ref> | بر این اساس اسلام ارتباط با اقوام خویشان را به عنوان [[صله رحم|صله رحم]] یاد کرده که زیباترین شکل پیوند و ارتباطات انسانى است، ارتباطی که تأمین‌کننده و تکمیل‌کننده بعد عاطفى انسان است. <ref> | ||
[https://lib.eshia.ir/10258/81/6/ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص 6]</ref> | [https://lib.eshia.ir/10258/81/6/ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص 6]</ref> | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
* نسب | * نسب | ||
خویشاوندان نسبى کسانی هستند که از طریق تولد با یکدیگر نسبت خانوادگى پیدا می‌کنند. ولادتی که ناشى از نکاح صحیح، ملک یمین و یا آمیزش به شبهه باشد. <ref>امامى، حقوق مدنى، بیتا، ج4، ص2892</ref> | خویشاوندان نسبى کسانی هستند که از طریق تولد با یکدیگر نسبت خانوادگى پیدا می‌کنند. ولادتی که ناشى از نکاح صحیح، ملک یمین و یا آمیزش به شبهه باشد. <ref>امامى، حقوق مدنى، بیتا، ج4، ص2892</ref> | ||
نسب قانونى و شرعی عبارت است از خویشاوندى طفل به پدر و | نسب قانونى و شرعی عبارت است از خویشاوندى طفل به پدر و مادرى که در حین انعقاد نطفه بین آنان [[نکاح]] صحیح اعم از دائم و موقت موجود بوده است و یا خویشاوندى مذکور را قانون محترم شناخته باشد، مانند نسب حاصل از وطى به شبهه. <ref>طاهرى، حقوق مدنى، 1418ق، ج5، ص274؛ مروج، اصطلاحات فقهى، 1379ش، ص539</ref> | ||
* سبب | * سبب | ||
قرابت سببى که آن را قرابت با مصاهره یعنی دامادی نیز مى‌گویند، گونهای از خویشاوندى است که در اثر [[ازدواج]]، بین هر یک از زوجین با خویشاوندان دیگرى ایجاد مى‌گردد.<ref>محقق | قرابت سببى که آن را قرابت با مصاهره یعنی دامادی نیز مى‌گویند، گونهای از خویشاوندى است که در اثر [[ازدواج]]، بین هر یک از زوجین با خویشاوندان دیگرى ایجاد مى‌گردد.<ref>محقق داماد یزدی، بررسى فقهى حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، 1379ش، ص86؛ جلالی‌زاده، مبادى و اصطلاحات علم فقه، 1387ش، ص220</ref>مانند [[زن]]، شوهر، مادر و پدر، هر کدام از آن دو نسبت به دیگرى.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538</ref> | ||
* رضاع | * رضاع | ||
قرابت رضاعى نوعی از خویشاوندى است که بین دو نفر بر اثر شیرخوردن طفلی از | قرابت رضاعى نوعی از خویشاوندى است که بین دو نفر بر اثر شیرخوردن طفلی از زنی که مادر طبیعی و واقعی او نیست، بهوجود میآید. این ارتباط خانوادگی قبل از ظهور اسلام در رسوم قوم عرب وجود داشته و اسلام نیز آن را با مشخص کردن حدود، شرایط و آثارش امضا کرده است. قانون مدنى ایران هم قواعد آن را از فقه امامیّه گرفته است. در قرابت رضاعى، کودکی که شیر زن دیگرى را خورده مرتضع، و زن شیردهنده مرضعه، و شوهر زن صاحب اللّبن نامیده مى‌شود.<ref>[https://lib.eshia.ir/71421/2/201 محقق داماد یزدی، قواعد فقه، 1406ق، ج 2، ص201]</ref> | ||
خویشاوندان رضاعى کسانى هستند که از طریق شیر خوردن با یکدیگر نسبت پیدا مى‌کنند. | خویشاوندان رضاعى کسانى هستند که از طریق شیر خوردن با یکدیگر نسبت پیدا مى‌کنند. زنى که کودکى را با شرایطی که خواهد آمد شیر داده، مادرِ بچه و شوهر او پدر وى به شمار مى‌آیند؛ همچنین پدر و مادر آن دو، پدربزرگ و مادربزرگ کودک؛ فرزندان آنها، برادران و خواهران وى و برادران و خواهران آن دو، عمو، دایى، خاله، و عمّه‌ی رضاعى بچه محسوب مى‌گردند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538</ref> | ||
شرایط ایجاد خویشاوندی رضاعی: | شرایط ایجاد خویشاوندی رضاعی: | ||
#شیر [[زن]] از حمل مشروع حاصل شده باشد. | #شیر [[زن]] از حمل مشروع حاصل شده باشد. | ||
#شیر مستقیما از پستان مکیده شده باشد. | #شیر مستقیما از پستان مکیده شده باشد. | ||
#نوزاد حداقل یک شبانه روز متوالى و یا پانزده دفعه شیر کامل خورده باشد، بدون اینکه در بین غذاى دیگر یا شیر | #نوزاد حداقل یک شبانه روز متوالى و یا پانزده دفعه شیر کامل خورده باشد، بدون اینکه در بین غذاى دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد. | ||
#شیرخوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد. | #شیرخوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد. | ||
#مقدار شیرى که طفل خورده است از یک [[زن]] و از یک | #مقدار شیرى که طفل خورده است از یک [[زن]] و از یک شوهر باشد. <ref>[https://lib.eshia.ir/11758/1/49 آصف محسنی، قانون احوال شخصیه شیعه، 1388ش، ج1، ص49] | ||
یزدی، بررسى فقهى حقوق | محقق داماد یزدی، بررسى فقهى حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، 1379ش، ص69</ref> | ||
* فرزندخواندگى | * فرزندخواندگى | ||
فرزندخواندگى که می‌توان آنرا قرابت ادعایی نامید؛ <ref>[https://lib.eshia.ir/50081/7/366/ | فرزندخواندگى که می‌توان آنرا قرابت ادعایی نامید؛ <ref>[https://lib.eshia.ir/50081/7/366/ طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان ج 7, ص 366]</ref>نوعی کار حقوقی است که در طی آن خانواده‌ای سرپرستی یک فرزندی را به عهده میگیرند و در نتیجه آن کار، رابطه فرزندى صورى بین بین خانواده و آن فرزند حاصل می‌شود. از دوران قبل از اسلام مرسوم بوده، حتی بر مبنای آن از یکدیگر [[ارث]] میبردند. اکنون نیز بنا به دلایل زیادی هم‌چون ناباروری زوجین یا حس مهرورزی رایج شده است. در زبان عربى به آن فرزند ادعایی، «دعى» گویند. در اسلام فرزندخواندگى نیست و خداوند در قرآن کریم احکام آن را نسخ کرده است. <ref>سوره احزاب، آیه33</ref><ref>[https://lib.eshia.ir/10061/22/121 مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج22، صفحه121]</ref> | ||
== | ==گستره مصداقی مفهوم خویشاوندی== | ||
از نظر | از نظر گستره مصداقی، با توجه به اینکه در منابع دینی حد مشخصی برای خویشاوندی تعیین نشده است، باید به عرف رجوع شود و از آنجا که خویشاوندان در نگاه عرف به خویشاوندان دور و نزدیک تقسیم می‌شوند، می‌توان نتیجه گرفت که نزدیک بودن در صدق مفهوم خویشاوندی دخیل نیست.<ref>بستان، خانواده در اسلام، 1390ش، ص141</ref>شبکه خویشاوندان شامل کلیه افرادى است که از طریق خون، [[ازدواج]] یا شیرخوارگی با‌هم ارتباط دارند. پدر و مادر و هرچه بالا روند؛ فرزندان دخترى و پسرى و هرچه پایین روند؛ برادران و خواهران و فرزندان آنان؛ عمّه، خاله، عمو، دایى و فرزندان ایشان به عنوان خویشاوندان محسوب می‌شوند. افراد یاد شده بهجز فرزندان عمه، خاله، دایى و عمو از محارم میباشند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج3، ص538</ref> | ||
روابط اعضای شبکه خانوادگی، از نظر حقوق، وظایف، تعهدات و هنجارهای رفتاری میان اعضا با قواعدی عرفی یا قانونی اداره | روابط اعضای شبکه خانوادگی، از نظر حقوق، وظایف، تعهدات و هنجارهای رفتاری میان اعضا با قواعدی عرفی یا قانونی اداره می‌شود.<ref>جعفری دهقی، «خویشاوندی»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، 7 دی 1398</ref> | ||
==آثار روابط خویشاوندی== | ==آثار روابط خویشاوندی== | ||
از نگاه اسلام قرابت و خویشی خانوادگی که بر مبنای نسب، سبب و رضاع باشد دارای اثر شرعی و حقوقی است. | از نگاه اسلام قرابت و خویشی خانوادگی که بر مبنای نسب، سبب و رضاع باشد دارای اثر شرعی و حقوقی است. | ||
توارث<ref> | توارث<ref> سوره نساء، آیه1؛ سوره انفال، آیه75</ref> و حرمت [[ازدواج]] با برخى اشخاص ازجمله آثار قرابت نسبی وسببی است.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج4، ص312</ref>خویشان رضاعى در حرمت ازدواج مانند خویشان نسبى‌اند.<ref>جلالی‌زاده، مبادى و اصطلاحات علم فقه،1387ش، ص201؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج3، ص 53</ref>تأثیر قوانین خویشاوندی در اسلام بر آرامش و افراد، پایداری خانواده واجتماع انکار نشدنی است. | ||
روابط خویشاوندى بر زندگی دنیوی و اخروی انسان، اثر | روابط خویشاوندى بر زندگی دنیوی و اخروی انسان، اثر میگذارد. از مجموع روایات مربوط به صله رحم می‌توان دریافت که ارتباط با خویشاوندان از حیث فردی، موجب طولانى شدن عمر، مانع بلاها و باعث جلوگیرى از مرگ ناخوشایند، عامل سلامتى، رفع فقر، زیاد شدن روزى، آبادى خانواده‌ها و شهرها می‌شود. | ||
همچنین صله رحم به شرط رعایت اصول، به افراد آرامش و نشاط مى‌بخشد و همچنین در تأمین مهمترین نیازهای روحی و روانی انسان کاربرد دارد. از جمله در تأمین احساس نیاز به امنیت، احساس ارزشمندی، جلوگیری از کمرویی و کاهش استرس و تنیدگیها نقش بسزایی دارد.<ref>[https://lib.eshia.ir/10258/81/6 دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6]</ref> | |||
انسان‌ها در زندگى خویش با | انسان‌ها در زندگى خویش با استرسها و فشارهای روانی کوچک و بزرگ رو به رو می‌شوند. رفتارهاى حمایتى از طرف خانواده، دوستان و خویشاوندان در مقابله با این مسائل و دفع آسیبها، نقش بسزایی دارد. روابط خویشاوندى بخشی از حمایت اجتماعى را برای افراد تأمین مى‌کند. این روابط، زمینه برون‌ریزى عاطفى را، که در حصول آرامش روانى مهم است، فراهم مى‌کند. زمینه‌هاى افسردگى‌ها بر اثر این روابط، تا حدى کاهش مى‌یابد. | ||
از | از آنجا که مقابله با استرسها در سلامت جسمانى و روانى انسان اثر دارد و روابط خویشاوندى در مقابله با تنیدگى‌ها به انسان کمک میکند، بنابراین تا حدی مى‌توان چگونگى تأثیر صله رحم در طولانى شدن عمر و سلامت انسان را تبیین کرد.<ref>[https://lib.eshia.ir/26432/1/88 کوثری، بهداشت روانى خانواده، ص88]</ref> | ||
در متون دینی | در متون دینی هم‌بستگی اجتماعی، نظارت اجتماعی، افزایش جمعیت، فقرزدایی، کسب موقعیت اجتماعی و برخورداری از حمایت خویشان از کارکردهای اجتماعی برقراری اصولی روابط خویشاوندی شمرده شده است. | ||
<ref>[https://lib.eshia.ir/10258/81/6#_edn51 دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، | <ref>[https://lib.eshia.ir/10258/81/6#_edn51 دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6]</ref> | ||
==آثار قطع روابط خویشاوندی== | ==آثار قطع روابط خویشاوندی== | ||
قطع ارتباط با خویشاوندان در اسلام نکوهش شده و دستور داده شده مسلمانان از قطع رحم بپرهیزند. | قطع ارتباط با خویشاوندان در اسلام نکوهش شده و دستور داده شده مسلمانان از قطع رحم بپرهیزند. | ||
مراد از قطع رحم، قطع ارتباط با بستگان، ترک رسیدگی به آنان و امتناع از رفع نیازهای ضروری ایشان در حالت توانگری است. | مراد از قطع رحم، قطع ارتباط با بستگان، ترک رسیدگی به آنان و امتناع از رفع نیازهای ضروری ایشان در حالت توانگری است. همچنین رفتارهای ناشایست با خویشاوندان و آزردن فامیل با گفتار و رفتار جزء قطع رحم به حساب میآید. قهر کردن، جواب سلام ندادن، ترش‌رویى، شرکت نکردن در مجالس، کمک نکردن در گرفتاری‌ها، گله‌هاى نابه‌جا، عیادت نکردن به هنگام بیماری و دوری کردن از بستگان از دیگر مصادیق قطع رحم به شمار میروند.<ref>[https://lib.eshia.ir/10258/81/6#_edn51 دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6]</ref> | ||
در قرآن کریم خداوند بزرگ، کسانی را که با خویشاوندان خود قطع رابطه می‌کنند، مورد لعن و نفرین قرار داده است.<ref>بقره، | در قرآن کریم خداوند بزرگ، کسانی را که با خویشاوندان خود قطع رابطه می‌کنند، مورد لعن و نفرین قرار داده است.<ref>سوره بقره، آیه27؛ سوره رعد، آیه25؛ سوره محمد، آیات22 ـ 23</ref>برخی آثار سوء نبود روابط خویشاوندی و قطع رحم در دنیا انسان را قبل از مجازات در آخرت گرفتار مى‌کنند. از جمله پیامدهای اجتماعی نبود روابط خویشاوندی، تضعیف پیوندها و از هم‌گسیختگى روابط و تعلقات اجتماعى است. | ||
بخشی از پیامدهای سهمگین قطع رحم که در منابع اسلامی ذکر شده عبارتند از: | بخشی از پیامدهای سهمگین قطع رحم که در منابع اسلامی ذکر شده عبارتند از: | ||
محرومیت از بهشت <ref>عاملى، وسائل الشیعه، | محرومیت از بهشت <ref>حر عاملى، وسائل الشیعه، 1409ق، ج15، ص217</ref>، محرومیت از الطاف الهی <ref>مجلسی، بحارالانوار، بیتا، ج74، ص114</ref>، کوتاهی عمر<ref>کلینى، کافی، 1429ق، ج2، ص346</ref>، محرومیت از رحمت الهی<ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص282</ref>، عدم استجابت دعا <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص274</ref>، زوال نعمت <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص275</ref>، مجازات در دنیا <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص267</ref>، نزول بلایا<ref>کلینى، کافی، 1429ق، ج2، ص346</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* قرآن کریم | * قرآن کریم | ||
* امامى، سید حسن، حقوق مدنى، تهران، اسلامیه، بیتا. | * امامى، سید حسن، حقوق مدنى، تهران، اسلامیه، بیتا. | ||
* بستان(نجفی)، خانواده در اسلام، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1390ش. | * بستان(نجفی)، حسین، خانواده در اسلام، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1390ش. | ||
* جعفری دهقی، | * جعفری دهقی، محمود و مهرداد عربستانی، «خویشاوندی»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: 7 دی 1398ش. | ||
* جلالى زاده، جلال، مبادى و اصطلاحات علم فقه، تهران، احسان، 1387ش. | * جلالى زاده، جلال، مبادى و اصطلاحات علم فقه، تهران، احسان، 1387ش. | ||
* حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، 1409 ق. | * حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، 1409 ق. | ||
* دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، کتابخانه مدرسه فقاهت. | |||
* دهخدا، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش. | * دهخدا، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش. | ||
* راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دارالقلم، 1404ق. | * راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دارالقلم، 1404ق. | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
* قرشى، على اکبر، قاموس قرآن، ج3، تهران، چاپ ششم، 1371ش. | * قرشى، على اکبر، قاموس قرآن، ج3، تهران، چاپ ششم، 1371ش. | ||
* کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، قم، دار الحدیث، 1429ق. | * کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، قم، دار الحدیث، 1429ق. | ||
* | * کوثری، یدالله، بهداشت روانی خانواده، کتابخانه مدرسه فقاهت. | ||
* مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، نشریه معرفت، ج80، قم، کتابخانه مدرسه فقاهت، مرداد1383ش. | |||
* مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، دارالرضا، بی تا. | * مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، دارالرضا، بی تا. | ||
* مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، | * محسنی، محمد آصف، قانون احوال شخصیه شیعه، کابل-افغانستان، حوزه علمیه خاتم النبیین ص، چاپ اول، 1388ش. | ||
* مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، کتابخانه مدرسه فقاهت. | |||
* مروج، حسین، اصطلاحات فقهى: شامل 6500 واژه و اصطلاح فقهى از طهارت تا دیات، قم، بخشایش، 1379ش. | * مروج، حسین، اصطلاحات فقهى: شامل 6500 واژه و اصطلاح فقهى از طهارت تا دیات، قم، بخشایش، 1379ش. | ||
* معزی ملایری، اسماعیل، جامع أحادیث الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، ص1373ش. | * معزی ملایری، اسماعیل، جامع أحادیث الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، ص1373ش. | ||
* نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | * نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | ||
* هاشمى شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، موسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهمالسلام، مرکز پژوهش‌هاى فارسى الغدیر، قم، 1426ق. | * هاشمى شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، موسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهمالسلام، مرکز پژوهش‌هاى فارسى الغدیر، قم، 1426ق. | ||
* یزدی، سید مصطفی محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، مرکز نشر علوم اسلامی، | * یزدی، سید مصطفی محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، 1379ش. | ||
* یزدی، سید مصطفی محقق داماد، قواعد فقه، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ دوازدهم، 1406ق. | |||
[[رده: ویکی‌جنسیت]] | |||
[[رده: ویکی‌جنسیت | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۵
خویشاوندی؛ پیوندی بین افراد بر پایه‌ی همخونی، زناشویی، شیرخوارگی و فرزند-خواندگی.
خویشاوندی شبکه‌ای از روابط اجتماعی است که بر پایه‌ی ارتباطات سببی، نسبی یا حقوقی استوار است و دارای اسباب، عناوین(مصادیق) و آثار ویژهای است. پیوند خویشاوندى، مسئولیّت میآفریند و موجب پیدایش حقوق معینی برای خویشاوندان است.
معنای لغوی خویشاوندی
خویشاوندى از لحاظ لغوی به معنای قرابت، نسبت، خویشی آمده است.[۱]. خویشاوندان نیز به بستگان و نزدیکان گفته می‌شود.[۲]
معنای اصطلاحی خویشاوندی در فقه
خویشاوندى در فقه به نسبت خانوادگی پدید آمده از راه نسب، سبب یا شیرخوردن اطلاق می‌شود. این عنوان در فقه اسلامی در باب‌هایى هم‌چون نکاح و ارث به‌کار رفته است.[۳] خویشاوندی در قرآن به ارحام تعبیر شده است. مقصود از رحم؛ محل رشد جنین و جمع آن ارحام است. رحم به معناى گفته شده در قرآن همیشه جمع آمده است. [۴] به قوم و خویش از آن جهت، رحم و ارحام گفته شده که آنها از یک رحم خارج شدهاند. یعنى ریشهی همه یک رحم است.[۵] ذو رحم یعنى صاحب قرابت و ذوى الارحام یعنى صاحبان قرابت.[۶] در متون دینی مشتقات دو واژه‌ی رَحِم و قرابت، مانند «ارحام»، «اولوالارحام»، «اولوالقربی»، «ذوی‌القربی»، «اقربون» حاکی از مفهوم خویشاوندی هستند.[۷] بر این اساس اسلام ارتباط با اقوام خویشان را به عنوان صله رحم یاد کرده که زیباترین شکل پیوند و ارتباطات انسانى است، ارتباطی که تأمین‌کننده و تکمیل‌کننده بعد عاطفى انسان است. [۸]
اسباب خویشاوندی
اسباب پیوند و ارتباط میان خویشاوندان از اینقرار است:
- نسب
خویشاوندان نسبى کسانی هستند که از طریق تولد با یکدیگر نسبت خانوادگى پیدا می‌کنند. ولادتی که ناشى از نکاح صحیح، ملک یمین و یا آمیزش به شبهه باشد. [۹] نسب قانونى و شرعی عبارت است از خویشاوندى طفل به پدر و مادرى که در حین انعقاد نطفه بین آنان نکاح صحیح اعم از دائم و موقت موجود بوده است و یا خویشاوندى مذکور را قانون محترم شناخته باشد، مانند نسب حاصل از وطى به شبهه. [۱۰]
- سبب
قرابت سببى که آن را قرابت با مصاهره یعنی دامادی نیز مى‌گویند، گونهای از خویشاوندى است که در اثر ازدواج، بین هر یک از زوجین با خویشاوندان دیگرى ایجاد مى‌گردد.[۱۱]مانند زن، شوهر، مادر و پدر، هر کدام از آن دو نسبت به دیگرى.[۱۲]
- رضاع
قرابت رضاعى نوعی از خویشاوندى است که بین دو نفر بر اثر شیرخوردن طفلی از زنی که مادر طبیعی و واقعی او نیست، بهوجود میآید. این ارتباط خانوادگی قبل از ظهور اسلام در رسوم قوم عرب وجود داشته و اسلام نیز آن را با مشخص کردن حدود، شرایط و آثارش امضا کرده است. قانون مدنى ایران هم قواعد آن را از فقه امامیّه گرفته است. در قرابت رضاعى، کودکی که شیر زن دیگرى را خورده مرتضع، و زن شیردهنده مرضعه، و شوهر زن صاحب اللّبن نامیده مى‌شود.[۱۳] خویشاوندان رضاعى کسانى هستند که از طریق شیر خوردن با یکدیگر نسبت پیدا مى‌کنند. زنى که کودکى را با شرایطی که خواهد آمد شیر داده، مادرِ بچه و شوهر او پدر وى به شمار مى‌آیند؛ همچنین پدر و مادر آن دو، پدربزرگ و مادربزرگ کودک؛ فرزندان آنها، برادران و خواهران وى و برادران و خواهران آن دو، عمو، دایى، خاله، و عمّه‌ی رضاعى بچه محسوب مى‌گردند.[۱۴]
شرایط ایجاد خویشاوندی رضاعی:
- شیر زن از حمل مشروع حاصل شده باشد.
- شیر مستقیما از پستان مکیده شده باشد.
- نوزاد حداقل یک شبانه روز متوالى و یا پانزده دفعه شیر کامل خورده باشد، بدون اینکه در بین غذاى دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد.
- شیرخوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد.
- مقدار شیرى که طفل خورده است از یک زن و از یک شوهر باشد. [۱۵]
- فرزندخواندگى
فرزندخواندگى که می‌توان آنرا قرابت ادعایی نامید؛ [۱۶]نوعی کار حقوقی است که در طی آن خانواده‌ای سرپرستی یک فرزندی را به عهده میگیرند و در نتیجه آن کار، رابطه فرزندى صورى بین بین خانواده و آن فرزند حاصل می‌شود. از دوران قبل از اسلام مرسوم بوده، حتی بر مبنای آن از یکدیگر ارث میبردند. اکنون نیز بنا به دلایل زیادی هم‌چون ناباروری زوجین یا حس مهرورزی رایج شده است. در زبان عربى به آن فرزند ادعایی، «دعى» گویند. در اسلام فرزندخواندگى نیست و خداوند در قرآن کریم احکام آن را نسخ کرده است. [۱۷][۱۸]
گستره مصداقی مفهوم خویشاوندی
از نظر گستره مصداقی، با توجه به اینکه در منابع دینی حد مشخصی برای خویشاوندی تعیین نشده است، باید به عرف رجوع شود و از آنجا که خویشاوندان در نگاه عرف به خویشاوندان دور و نزدیک تقسیم می‌شوند، می‌توان نتیجه گرفت که نزدیک بودن در صدق مفهوم خویشاوندی دخیل نیست.[۱۹]شبکه خویشاوندان شامل کلیه افرادى است که از طریق خون، ازدواج یا شیرخوارگی با‌هم ارتباط دارند. پدر و مادر و هرچه بالا روند؛ فرزندان دخترى و پسرى و هرچه پایین روند؛ برادران و خواهران و فرزندان آنان؛ عمّه، خاله، عمو، دایى و فرزندان ایشان به عنوان خویشاوندان محسوب می‌شوند. افراد یاد شده بهجز فرزندان عمه، خاله، دایى و عمو از محارم میباشند.[۲۰] روابط اعضای شبکه خانوادگی، از نظر حقوق، وظایف، تعهدات و هنجارهای رفتاری میان اعضا با قواعدی عرفی یا قانونی اداره می‌شود.[۲۱]
آثار روابط خویشاوندی
از نگاه اسلام قرابت و خویشی خانوادگی که بر مبنای نسب، سبب و رضاع باشد دارای اثر شرعی و حقوقی است. توارث[۲۲] و حرمت ازدواج با برخى اشخاص ازجمله آثار قرابت نسبی وسببی است.[۲۳]خویشان رضاعى در حرمت ازدواج مانند خویشان نسبى‌اند.[۲۴]تأثیر قوانین خویشاوندی در اسلام بر آرامش و افراد، پایداری خانواده واجتماع انکار نشدنی است. روابط خویشاوندى بر زندگی دنیوی و اخروی انسان، اثر میگذارد. از مجموع روایات مربوط به صله رحم می‌توان دریافت که ارتباط با خویشاوندان از حیث فردی، موجب طولانى شدن عمر، مانع بلاها و باعث جلوگیرى از مرگ ناخوشایند، عامل سلامتى، رفع فقر، زیاد شدن روزى، آبادى خانواده‌ها و شهرها می‌شود.
همچنین صله رحم به شرط رعایت اصول، به افراد آرامش و نشاط مى‌بخشد و همچنین در تأمین مهمترین نیازهای روحی و روانی انسان کاربرد دارد. از جمله در تأمین احساس نیاز به امنیت، احساس ارزشمندی، جلوگیری از کمرویی و کاهش استرس و تنیدگیها نقش بسزایی دارد.[۲۵]
انسان‌ها در زندگى خویش با استرسها و فشارهای روانی کوچک و بزرگ رو به رو می‌شوند. رفتارهاى حمایتى از طرف خانواده، دوستان و خویشاوندان در مقابله با این مسائل و دفع آسیبها، نقش بسزایی دارد. روابط خویشاوندى بخشی از حمایت اجتماعى را برای افراد تأمین مى‌کند. این روابط، زمینه برون‌ریزى عاطفى را، که در حصول آرامش روانى مهم است، فراهم مى‌کند. زمینه‌هاى افسردگى‌ها بر اثر این روابط، تا حدى کاهش مى‌یابد.
از آنجا که مقابله با استرسها در سلامت جسمانى و روانى انسان اثر دارد و روابط خویشاوندى در مقابله با تنیدگى‌ها به انسان کمک میکند، بنابراین تا حدی مى‌توان چگونگى تأثیر صله رحم در طولانى شدن عمر و سلامت انسان را تبیین کرد.[۲۶]
در متون دینی هم‌بستگی اجتماعی، نظارت اجتماعی، افزایش جمعیت، فقرزدایی، کسب موقعیت اجتماعی و برخورداری از حمایت خویشان از کارکردهای اجتماعی برقراری اصولی روابط خویشاوندی شمرده شده است.
[۲۷]
آثار قطع روابط خویشاوندی
قطع ارتباط با خویشاوندان در اسلام نکوهش شده و دستور داده شده مسلمانان از قطع رحم بپرهیزند. مراد از قطع رحم، قطع ارتباط با بستگان، ترک رسیدگی به آنان و امتناع از رفع نیازهای ضروری ایشان در حالت توانگری است. همچنین رفتارهای ناشایست با خویشاوندان و آزردن فامیل با گفتار و رفتار جزء قطع رحم به حساب میآید. قهر کردن، جواب سلام ندادن، ترش‌رویى، شرکت نکردن در مجالس، کمک نکردن در گرفتاری‌ها، گله‌هاى نابه‌جا، عیادت نکردن به هنگام بیماری و دوری کردن از بستگان از دیگر مصادیق قطع رحم به شمار میروند.[۲۸]
در قرآن کریم خداوند بزرگ، کسانی را که با خویشاوندان خود قطع رابطه می‌کنند، مورد لعن و نفرین قرار داده است.[۲۹]برخی آثار سوء نبود روابط خویشاوندی و قطع رحم در دنیا انسان را قبل از مجازات در آخرت گرفتار مى‌کنند. از جمله پیامدهای اجتماعی نبود روابط خویشاوندی، تضعیف پیوندها و از هم‌گسیختگى روابط و تعلقات اجتماعى است.
بخشی از پیامدهای سهمگین قطع رحم که در منابع اسلامی ذکر شده عبارتند از:
محرومیت از بهشت [۳۰]، محرومیت از الطاف الهی [۳۱]، کوتاهی عمر[۳۲]، محرومیت از رحمت الهی[۳۳]، عدم استجابت دعا [۳۴]، زوال نعمت [۳۵]، مجازات در دنیا [۳۶]، نزول بلایا[۳۷]
پانویس
- ↑ دهخدا، لغتنامه‌ی دهخدا، آنلاین
- ↑ فراهیدی، کتاب‌العین، 1410 ق، ج 3، ص 224
- ↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538؛ مرکز فرهنگ و معارف قرآن،فرهنگ قرآن، ج13، ص 43؛ موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، نشریه معرفت، 1383ش، ج80، ص11
- ↑ سوره لقمان، آیه 34
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، 1404ق، ص347
- ↑ قرشى، قاموس قرآن ، 1371ش، ج3، ص68
- ↑ بستان، خانواده در اسلام، 1390ش، ص140
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص 6
- ↑ امامى، حقوق مدنى، بیتا، ج4، ص2892
- ↑ طاهرى، حقوق مدنى، 1418ق، ج5، ص274؛ مروج، اصطلاحات فقهى، 1379ش، ص539
- ↑ محقق داماد یزدی، بررسى فقهى حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، 1379ش، ص86؛ جلالی‌زاده، مبادى و اصطلاحات علم فقه، 1387ش، ص220
- ↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538
- ↑ محقق داماد یزدی، قواعد فقه، 1406ق، ج 2، ص201
- ↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، 1426ق، ج3، ص538
- ↑ آصف محسنی، قانون احوال شخصیه شیعه، 1388ش، ج1، ص49 محقق داماد یزدی، بررسى فقهى حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، 1379ش، ص69
- ↑ طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان ج 7, ص 366
- ↑ سوره احزاب، آیه33
- ↑ مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج22، صفحه121
- ↑ بستان، خانواده در اسلام، 1390ش، ص141
- ↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج3، ص538
- ↑ جعفری دهقی، «خویشاوندی»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، 7 دی 1398
- ↑ سوره نساء، آیه1؛ سوره انفال، آیه75
- ↑ هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج4، ص312
- ↑ جلالی‌زاده، مبادى و اصطلاحات علم فقه،1387ش، ص201؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، 1426ق، ج3، ص 53
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6
- ↑ کوثری، بهداشت روانى خانواده، ص88
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص6
- ↑ سوره بقره، آیه27؛ سوره رعد، آیه25؛ سوره محمد، آیات22 ـ 23
- ↑ حر عاملى، وسائل الشیعه، 1409ق، ج15، ص217
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، بیتا، ج74، ص114
- ↑ کلینى، کافی، 1429ق، ج2، ص346
- ↑ معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص282
- ↑ معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص274
- ↑ معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص275
- ↑ معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، 1373ش، ج16، ص267
- ↑ کلینى، کافی، 1429ق، ج2، ص346
منابع
- قرآن کریم
- امامى، سید حسن، حقوق مدنى، تهران، اسلامیه، بیتا.
- بستان(نجفی)، حسین، خانواده در اسلام، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1390ش.
- جعفری دهقی، محمود و مهرداد عربستانی، «خویشاوندی»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: 7 دی 1398ش.
- جلالى زاده، جلال، مبادى و اصطلاحات علم فقه، تهران، احسان، 1387ش.
- حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، 1409 ق.
- دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، کتابخانه مدرسه فقاهت.
- دهخدا، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دارالقلم، 1404ق.
- طاهرى، حبیب الله، حقوق مدنى، قم، دفترانتشارات اسلامى، 1418ق.
- طباطبایی، محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 7.
- فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب‌العین، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق.
- قرشى، على اکبر، قاموس قرآن، ج3، تهران، چاپ ششم، 1371ش.
- کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، قم، دار الحدیث، 1429ق.
- کوثری، یدالله، بهداشت روانی خانواده، کتابخانه مدرسه فقاهت.
- مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، نشریه معرفت، ج80، قم، کتابخانه مدرسه فقاهت، مرداد1383ش.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، دارالرضا، بی تا.
- محسنی، محمد آصف، قانون احوال شخصیه شیعه، کابل-افغانستان، حوزه علمیه خاتم النبیین ص، چاپ اول، 1388ش.
- مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، کتابخانه مدرسه فقاهت.
- مروج، حسین، اصطلاحات فقهى: شامل 6500 واژه و اصطلاح فقهى از طهارت تا دیات، قم، بخشایش، 1379ش.
- معزی ملایری، اسماعیل، جامع أحادیث الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، ص1373ش.
- نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا.
- هاشمى شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، موسسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهمالسلام، مرکز پژوهش‌هاى فارسى الغدیر، قم، 1426ق.
- یزدی، سید مصطفی محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، 1379ش.
- یزدی، سید مصطفی محقق داماد، قواعد فقه، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ دوازدهم، 1406ق.