حوزه خصوصی در امر جنسی: تفاوت میان نسخه‌ها

# خصوصی بودن: این عنصر از امور ذاتی حوزه خصوصی است. استیذان فرزندان و غلامان در سه زمان از شبانه‌روز؛ <ref>. سوره نور، آیه 58.</ref> پرهیز از روابط جنسی در اتاقی که بچه‌ای در آن خوابیده است<ref>. کلینی، الکافی، 1365ق، ج5، ص500، ح2.</ref> و مواردی از این دست در ادبیات دینی نشان از اهمیت خصوصی بودن، ابهام و اختفای امر جنسی دارد.  

# آزادی از محدودیت‌های حقوقی و اجتماعی: افراد در حوزه خصوصی خود از محدودیت‌های حقوقی و اجتماعی، آزادی نسبی دارند و قوانین، درباره کنش‌های حوزه خصوصی افرد را مورد بازخواست قرار نمی‌دهد. البته این به‌معنای آزادی مطلق نیست و نسبی بودن به این نکته اشاره دارد که انسان در هر حال در معرض حق و تکلیف است و در حوزه‌های خصوصی نیز تکالیفی دارد که تخطی از آن می‌تواند پیامدهای مادی یا معنوی یا حتی اجتماعی داشته باشد.  

# استقلال در تصمیم‌گیری: افراد در حوزه خصوصی اراده و اختیار لازم در تصمیم‌گیری دارند و به این دلیل، پیامدهای تصمیم فرد هم به خود او مربوط است.  

# عدم دخالت دیگران: به‌دلیل اختصاصی بودن این حوزه، افراد دیگر حق دخالت و نظارت بر این حوزه را ندارند. کنش‌گری جنسی مادامی که در حوزه خصوصی بوده و در معرض رویت دیگر افراد جامعه نباشد، دیگران دخالتی در آن نداشته و حتی حق اظهار نظر و افشای آن را ندارند. از این جهت است که در آموزه‌های دینی، چشم‌پوشی از انحراف جنسی توصیه شده و اثبات جرائم جنسی در نهایت مشکل است. در اسلام با وجود آنکه برای جرم‌هایی مانند قتل، شهادت دو نفر لازم است، <ref>. خمینی، تحریرالوسیله، 1379ش، ج2، ص498.</ref> زنا به‌عنوان جرم جنسی، با شهادت چهار شاهد عادل به اثبات می‌رسد<ref>. خمینی، تحریرالوسیله، 1379ش، ج2، ص427.</ref> و اگر کسی چنین تهمتی به دیگری بزند و یا افشا کند و نتواند چهار شاهد بر مدعای خود بیاورد، باید حد قذف بخورد.<ref>. سوره نور، آیه 4.</ref>

# محرمانه بودن: کنش جنسی به‌دلیل ماهیت آن و خصوصیت غیور بودن انسان به ‌لحاظ فطری، ذاتا محرمانه است. مگر اینکه تحت تاثیر فضای اجتماعی مدرن، حیا و غیرت و عفت کم‌رنگ شده یا مورد غفلت قرار گیرد. در ادبیات دینی، توصیه می‌شود که مخفی بودن رابطه جنسی را از حیواناتی مثل کلاغ یاد بگیرید.<ref>. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، 1414ق، ج1، ص482، ح1394.</ref> حتی در قرآن نیز امور جنسی با استفاده از تعابیر کنایی مطرح شده است.<ref>. کلینی، کافی، 1365ق، ج5، ص555، ح5.</ref> نهی از گفت‌وگو در مورد عرصه خصوصی زن و شوهر در میان زنان<ref>. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، 1414ق، ج4، ص3، ح4968.</ref> و نهی از پرس‌وجو در مورد روابط جنسی دیگران، <ref>. کلینی، کافی، 1365ق، ج5، ص565، ح41.</ref> همه بر این امر اشاره دارند که عفت و حیا در این موضوع باید محفوظ بماند و تخطی از آن، صیانت فضای عمومی را مختل خواهد کرد.

* قرآن کریم.

* آزاد ارمکی، غلامرضا، جامعه‌شناسی خانواده ایرانی، تهران، سمت، 1386ش.

* اسکندری، مصطفی، حکومت اسلامی و حریم خصوصی، پژوهشگاه‌اندیشه سیاسی اسلامی، نشر دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، 1390ش.

* خمینی، سید روح الله، تحریرالوسیله، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1379ش.

* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سیدجعفر شهیدی، تهران، دانشگاه تهران، 1373ش.

* زحیلی، وهبه، الفقه الاسلامی و ادلته، دمشق، دارالفکر، 1418ق.

* سروش، محمد، مبانی حریم خصوصی، تهران، سمت، 1393ش.

* شریعتی، سوسن، «جامعه هیز یعنی چه؟»،  روزنامه اعتماد، شماره 1603، 10 بهمن 1386ش.

* شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، تصحیح و تعلیق علی‌اکبر غفاری، اسلامی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چ3، 1414ق.

* صادقی فسایی و اقبالی، ابوالفضل، «خوانش گفتمانی از مناقشات امر جنسی در ایران»،  زن در فرهنگ و هنر، دورة 12، شمارة 1، 1399ش.

* عباسپور، ابراهیم، «فراتحلیل کیفی مقالات علمی ناظر بر آسیب‌های جنسی در ایران»،  فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی، موسسه امام خمینی، بهار 1401ش.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح و تعلیق علی‌اکبر غفاری، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چ4، 1365ق.

* گاردنر، ویلیام، جنگ علیه خانواده، ترجمه معصومه محمدی، قم، پژوهشکده زن و خانواده، 1386ش.