نقاشی بدن: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>'''نقاشی بدن'''</big>؛ طراحی و رنگ‌آمیزی بدن به‌منظور انتقال معانی فرهنگی و سیاسی.<br>

 

نقاشی بدن به دو نوع تجربهٔ سنتی و مدرن تقسیم می‌شود. در نوع سنتی، نقاشی بدن به‌منظور تجسم سنت‌ها، باورها، رسوم و به‌طور کلی، نمادی عینی از زندگی سنتی به کار می‌رفته است. در نوع مدرن، نقاشی بدن شامل استفاده از بدن برای ابراز وجود، کاربردهای سینمایی و تجاری می‌شود؛ اما هدف اصلی در این نوع، تجسم زندگی مردم نیست؛ بلکه در اغلب موارد، اهداف صاحبان رسانه‌ها و سرمایه‌داران را برآورده می‌کند.

نقاشی [[بدن]] شامل دو حوزه «نقاشی بر بدن» و «نقاشی از بدن» است. در مورد اول با [[مدیریت بدن]] تجربه اشخاصی که این کنش را تجربه کرده‌اند، مواجهه صورت می‌گیرد؛ در حالی‌که نقاشی از بدن روی یک سطح کاغذی یا دیگر سطوح مورد نظر است. نقاشی بدن یک آرایش موقت بدن است که در آن بخشی یا تمام بدن یا صورت انسان با رنگ‌هایی مثل خاک رس، حنا یا رنگ نقاشی می‌شود. برای این‌که نقاشی بدن قابل فهم و از آرایش‌های دیگر بدنی متمایز شود، آن را با کاغذ خالی مقایسه کرده‌اند. بدن مانند کاغذی فرض می‌شود که باید ساخته شود و شکل و معنا یابد. در نقاشی بدن فرض بر این است که محصول خلاقانه‌ای تحویل داده شود که توان حل مسئله در ارتباط با واقعیت را داشته باشد.<ref>- DeMello, Inked: Tattoos and Body Art around the World, vol. 1, p. 63.</ref>

نقاشی بدن به عنوان یکی از [[شیوه‌های مدیریت بدن]]، با ویژگیِ تبدیل موقتی انسان به موجودی دیگر همچون حیوان یا روح شناخته می‌شود. اگرچه ظاهر آن مشابه خالکوبی است؛ اما در ماهیت تفاوت دارد؛ خالکوبی معمولاً دائمی است؛ در حالی که نقاشی بدن اغلب کاربردی موقت و گذرا دارد.<ref>- DeMello, Inked: Tattoos and Body Art around the World, vol. 1 , p. 63.</ref>

نقاشی بدن، مشابه پوشیدن لباس، نوعی تجربه اجتماعی و شخصی از بدن است. در نمونه غربی، این پدیده با رواج مدرنیته عمومیت یافته و بازتاب‌دهنده این دیدگاه است که بدن قابل [[مدیریت بدن|مدیریت]]، نیازمند تغییر، قابل کنترل و در نهایت، قابل استفاده همچون اموال است. با این حال، همواره تأکید می‌شود که نقاشی بدن باید تجربه‌ای جسمانی برای استفاده‌کننده نیز به همراه داشته باشد.<ref>- [https://www.researchgate.net/publication/365101719_The_Body_As_Canvas_As_Picture_Bodypainting_and_its_Implications_for_the_Model Jerrentrup, “The Body as Canvas as Picture: Body painting and Its Implications for The Model”, ''International Journal of Cultural and Art Studies'' 4: (47).]</ref>

در این نوع نقاشی، لباس‌هایی مانند بلوز یا شلوار طراحی می‌شوند که به تصورات روزمره از پوشش بدن نزدیکتر هستند و در نگاه اول کاملاً شبیه لباس واقعی به نظر می‌رسند. سبک پین‌آپ‌های دههٔ پنجاه میلادی موضوعی محبوب در این نوع نقاشی است؛ اما سناریوهای دیگری نیز وجود دارند که در آنها لباس زیر و جوراب شلواری نقاشی می‌شوند که با اشکال سنتی این هنر کاملاً متفاوت هستند.<ref>- [https://www.researchgate.net/publication/365101719_The_Body_As_Canvas_As_Picture_Bodypainting_and_its_Implications_for_the_Model Jerrentrup, “The Body as Canvas as Picture: Body painting and Its Implications for The Model”, ''International Journal of Cultural and Art Studies'' 4: (48).]</ref>

در این سبک، آثار هنری خلق می‌شوند که مفاهیم نسبتاً انتزاعی را به تصویر می‌کشند. برای این منظور، بدن اغلب به قسمت‌های کوچک‌تری مانند پشت و سینه تقسیم می‌شود؛ در حالی که نقاشی‌های فیگوراتیو بیشتر به شکل بدن اهمیت می‌دهند و آن را برجسته می‌کنند، این موضوع در مورد تصاویر مفهومی لزوماً صدق نمی‌کند. گاهی اوقات، درک نقاشی‌های مفهومی تنها با دانستن عنوان یا موضوع اثر امکان‌پذیر است. مسابقات نقاشی بدن اغلب بر اجرای خلاقانهٔ مضامین انتزاعی متمرکز هستند. همچنین، در این نوع نقاشی، بدن‌ها به‌گونه‌ای رنگ‌آمیزی می‌شوند که در یک محیط خاص نامرئی به نظر برسند. این تکنیک می‌تواند جنبهٔ سرگرم‌کننده‌ای داشته باشد؛ اما گاهی اوقات پیام ادغام را نیز منتقل می‌کند؛ برای مثال، نقاشی‌های استتار در طبیعت اغلب برای بیان این ایده به کار می‌روند که انسان‌ها بخشی از محیط طبیعی خود هستند و باید با آن هماهنگ باشند.<ref>''- '' [https://www.researchgate.net/publication/288699688_A_Study_on_Body_Painting_according_to_Physical_Types Park, “A Study on Body Painting according to Physical Types”, ''Journal of Fashion Business'' 19: ( 175).]</ref>