عفاف: تفاوت میان نسخه‌ها

عفاف و [[عـفت]] از اصـطلاحاتي است كه در علم اخلاق از آن بحث‌ مي‌شود‌ و علماي اخلاق در تعريف آن گفته‌اند‌: «عفت آن است كهـ‌ [[قـوه‌ شـهويه]] در خوردن و [[نكاح]] [[(امور‌ جنسي‌)]] از حيث كم و كيف مطيع و فرمانبر عقل باشد و از آنچه عقل نهي مي‌كند‌، اجتناب‌ كنـد و اين هـمان حـد اعتدال‌ است‌ كه‌ عقل و شرع پسنديده‌ است‌» <ref>مجتبوي، علم اخلاق اسلامى ، ج2، ص15</ref> . شهيد‌ مطهري‌ «عفاف» را اينـگونه تـعريف مي‌كند: «عفاف و [[پاکدامنی]] يك حالت نفساني است؛ يعني رام بودن‌ [[قوه‌ شهواني]] تحت حكومت عقل و ايمان، تحت‌ تـأثير‌ [[قـوه شهواني‌]] نبودن‌، شره‌ نداشتن» <ref>مطهري، مسئله حجاب ، ص152‌</ref> . عفت در حقيقت كنترل [[شهوت]] است و [[شهوت]] در لغـت يك مـفهوم عام دارد كه هرگونه‌ [[خواهش‌ نفس]] و [[ميل]] و رغبت بـه [[لذات مـادي‌]] را‌ شـامل‌ مي‌شود‌. اما‌ [[شهوت]] يك مفهوم‌ خاص‌ هم دارد كه هـمان [[شـهوت جنسي]] است. بنابراين [[عفت]] نيز دو مفهوم دارد؛ يك مفهوم عام‌ كه‌ عبارت‌ است از [[خويشتن‌داري]] در بـرابر هـرگونه [[تمايل‌ افراطي‌ نفساني‌]] و مفهوم‌ خـاص‌ آنـ‌ خودداري از [[تـمايلات افـراطي جـنسي]] است. غالباً در روايات وكتب اخلاق منظور از [[عـفت]] ، [[خـويشتن‌داري]] در خوردن و [[امورجنسی]] است كه برترين عبادات شمرده شده و به آن‌ بسيار تـأكيد شـده است. چنانكه امام باقر (ع) فرموده‌اند: «مـَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَفـْضَلَ مـِنْ عِفَّه بَطْنٍ وَ فَرْجٍ» و در روايت ديگري از ايشـان آمـده: «[[عفت]] شکم و [[پاکدامنی]] بهترين عبادت است‌» <ref>کليني‌، کافی ، ج2، ص1</ref>.