| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
===عـفاف در كردار (عـفت رفتار)=== | ===عـفاف در كردار (عـفت رفتار)=== | ||
* عفاف | * عفاف در نگاه | ||
يکی از تمايلاتی که به‌طور فطری در انسان وجود دارد، گرايش به [[جنس]] مخالف است، از اين‌رو در اسـلام تاكيد فراوانی در مورد كنترل نگاه شده‌است. از امام علی (ع) روايت است که چشم راهبر(پيام رسـان) دل اسـت<ref>تـميمی آمدی، غـرر الحكم و درر الكلم، ص60</ref> و نیزامـيرالمؤمنين علی (ع) در حديثی كوری چشم را از چشم چـرانی بـهتر دانسته‌اند.<ref>تـميمی آمدی، غـرر الحكم و درر الكلم، ص60</ref> هم‌چنین امام صادق (ع) می‌فرمايد که نگاه بعد از نگاه (به حرام) شهوت را در دل می‌روياند و همين برای هلاك صاحب آن كافی اسـت.<ref>صدوق، من لايحضره الفقيه، ج4، ص18</ref> | يکی از تمايلاتی که به‌طور فطری در انسان وجود دارد، گرايش به [[جنس]] مخالف است، از اين‌رو در اسـلام تاكيد فراوانی در مورد كنترل نگاه شده‌است. از امام علی (ع) روايت است که چشم راهبر(پيام رسـان) دل اسـت<ref>تـميمی آمدی، غـرر الحكم و درر الكلم، ص60</ref> و نیزامـيرالمؤمنين علی (ع) در حديثی كوری چشم را از چشم چـرانی بـهتر دانسته‌اند.<ref>تـميمی آمدی، غـرر الحكم و درر الكلم، ص60</ref> هم‌چنین امام صادق (ع) می‌فرمايد که نگاه بعد از نگاه (به حرام) شهوت را در دل می‌روياند و همين برای هلاك صاحب آن كافی اسـت.<ref>صدوق، من لايحضره الفقيه، ج4، ص18</ref> | ||
حاصل بحث آن‌كه از آن‌جا كه عامل اصلی و اوليه بسياری از انحرافات، نگاه حرام است، لذا خداوند در سوره نور<ref>آيات 30 و 31</ref> اولين دستوری كه در زمينه عفاف می‌دهد، حفظ نـگاه و پرهـيز از چـشم‌چرانی است. به خاطر اهميت فوق‌العاده اين موضوع، در روايات مـعصومان (ع) احاديث مختلفی هم در مدح و تشويق كسانی كه در نگاه خود عفت را دارند و هم ذم افراد چشم‌چران بيان شده است. | حاصل بحث آن‌كه از آن‌جا كه عامل اصلی و اوليه بسياری از انحرافات، نگاه حرام است، لذا خداوند در سوره نور<ref>آيات 30 و 31</ref> اولين دستوری كه در زمينه عفاف می‌دهد، حفظ نـگاه و پرهـيز از چـشم‌چرانی است. به خاطر اهميت فوق‌العاده اين موضوع، در روايات مـعصومان (ع) احاديث مختلفی هم در مدح و تشويق كسانی كه در نگاه خود عفت را دارند و هم ذم افراد چشم‌چران بيان شده است. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
* عفاف در زينت و آرايش | * عفاف در زينت و آرايش | ||
آيين مقدس اسلام كه بـرنامه جـامع سـعادت و | آيين مقدس اسلام كه بـرنامه جـامع سـعادت و كاميابی بشر است به موضوع زيبایی و زيبا دوستی و آرايش و پيرايش توجه مخصوص دارد و پيروان خود را به زيبایی و آرايش و اسـتفاده از نـعمت‌ها تـوصيه می‌كند، تا يكی از خواهش‌های طبيعی بشر يعنی جمال دوستی وی ارضاء شود. امام باقر (ع) مـی‌فرمايد که شايسته نيست [[زن]] خود را به زيور آرايش ندهد، لااقل بايد گردن‌بندی به گردن بياويزد.<ref>کليني، کافی، ج5، ص509</ref> امام صادق (ع) نـيز تـأكيد كرده‌اند كه وقتی خداوند به بنده‌اش نعمتی عطا می‌كند، دوست دارد آن را ببيند، چـرا كه خـداوند زيباست و زيبایی را دوست دارد.<ref>کليني، کافی، ج6، ص439</ref> | ||
در اسلام | در اسلام پوشيدن لبـاس زيبـا، مـسواك زدن، شانه و روغن زدن به مو، معطر بودن، انگشتر بـه دست كردن و آراستن خود به هنگام عبادت و معاشرت با مردم در مسجد يا محيط [[خانواده]] و اجـتماع از مستحبات مؤكد است. بنابراين مـنظور از عـفاف در زينـت اين نيست كه انـسان از زينـت بهره نبرد و آراستگی را كنار نهد؛ بلكه بايد توجه شود كه اين امر به زياده‌روی و افراط نـگرايد و از حـد شـايسته و اعتدال خود كه اسلام مشخص كرده، تجاوز نـكند. اگـر اين غـريزه از حـد و مـرز شـرعی خود تجاوز كند، آتش شهوت را شعله‌ور ساخته و دام شيطان را برای انسان می‌گستراند. علامه طباطبایی در اين‌باره بیان می‌فرمایند که كمتر فسادی در عالم ظاهر می‌شود و كمتر جنگ خونينی است كه نسل‌ها را قـطع و آبادی‌ها را ويران سازد که نتيجه اسراف و افراط در استفاده از زينت‌ها و زرق نبوده باشد، زيرا انسان طبعاً اين‌طور است كه وقتی از جاده اعتدال بيرون شد و پا از مرز خود بيرون گذاشت، مشكل می‌تواند خود را كنترل كند.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج8، ص102</ref> | ||
* عـفاف در خـوردن | * عـفاف در خـوردن | ||
