| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
===عـفاف در گفتار (عفت كلام)=== | ===عـفاف در گفتار (عفت كلام)=== | ||
کلام عفيف | کلام عفيف کلامی است که هم از نظر محتوا و هم از نظر شيوه بيان قرين عفت بـاشد. آوا و آهـنگ صـدا به هنگام سخن گفتن بايد به گونه‌ای باشد كه ادب و عفت رعايت شود. يكی از نـمادهای بـی‌عفتی در گفتار، سخن گفتن با ناز و عشوه با نامحرمان است. از ديدگاه قرآن هرگونه كلامی كه همراه با ناز و غمزه و تغيير صدا باشد و زمـينه گـناه را فراهم كند، ممنوع و از حوزه عفت خـارج است. | ||
توصيه ديگر اسـلام در سـخن گفتن اين است كه | |||
توصيه ديگر اسـلام در سـخن گفتن اين است كه صـدای خـود را به هنگام صحبت كردن بالا نبريم. يكی از توصيه‌های لقمان حكيم به پسرش اين است كه صدای خـود را كوتـاه كند. علاوه بر آهنگ كلام، مـحتوا و درون مـايه سخن نيز بايد قـرين عفت باشد. يك نوع از بـی‌عفتی گرفتار، سخن ركيك و زشت است كه در منابع اسلامی و روايات بسيار مذمت شده است. پيامبر اكرم (ص) در اين‌باره می‌فرمايد که خداوند بهشت را بر انسان بد زبان فحاشی كه برايش مهم نيست چه می‌گويد و چه می‌شنود، حرام كرد.<ref>مجلسي، بحارالانوار، ج74، ص46</ref> | |||
===عفاف در انديشه (عفت فكر)=== | ===عفاف در انديشه (عفت فكر)=== | ||
