عفاف: تفاوت میان نسخه‌ها

دایره معنای عفاف گسترده است، اما مصداق روشن عفاف در تعامل میان [[زن]] و [[مرد]] مطرح می‌شود و منظور از آن داشتن [[حجاب]] اسلامی، مهار کردن نگاه و پرهیز از خودنمایی در برابر نامحرمان و ارتباط [[جنسی]] با آنان است و این اختصاص به [[زنان]] ندارد، بلکه امری درونی است که شامل [[مردان]] هم می‌شود. البته چون [[زنان]] مظهر زیبایی، جمال و جاذبه هستند، حفظ عفت از آنان بیش‌تر انتظار می‌رود.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ج5، ص18</ref>

«العفّه حصول حاله‌ للنفسِ‌ تمنعُ بها عن غلبه الشهوه و أصله الإقتصار علي تـناول الشـيء القـليل»: عفت حـالت‌ درونـی و نفسانی است كه توسط آن از غلبه شهوت‌ جلوگيری می‌شود و اصل آن، اكتفا‌ به‌ بهره‌‌مندی كم از چيزی است‌.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ص573</ref>  

خودداری از آن‌چه که زیبا و شایسته نیست، خودداری از حرام‌ها و طمـع‌هـای پست.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج9، ص252</ref>  

خودداری از آن‌چه زیبا و شایسته نیست تعف و تعفّف.<ref>فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج3، ص177</ref>

عفاف و عـفت از اصـطلاحاتی است كه در علم اخلاق از آن بحث‌ می‌شود‌ و علمای اخلاق در تعريف آن گفته‌اند که عفت آن است كه قـوه‌ شـهويه در خوردن و [[نكاح]] (امور‌ [[جنسی]]) از حيث كم و كيف مطيع و فرمان‌بر عقل باشد و از آن‌چه عقل نهی می‌كند‌، اجتناب‌ كنـد و اين هـمان حـد اعتدال‌ است‌ كه‌ عقل و شرع پسنديده‌ است‌.<ref>مجتبوی، علم اخلاق اسلامى، ج2، ص15</ref>

شهيد‌ مطهری در تعریف عفاف بیان می‌کند که عفاف و پاکدامنی يك حالت نفسانی است؛ يعنی رام بودن‌ قوه‌ شهوانی تحت حكومت عقل و ايمان، تحت‌ تأثير‌ قوه شهوانی نبودن‌ و شره‌ نداشتن.<ref>مطهری، مسئله حجاب، ص152‌</ref>  

عفت در حقيقت كنترل شهوت است و شهوت در لغـت يك مـفهوم عام دارد كه هرگونه‌ خواهش‌ نفس و ميل و رغبت به لذات مادی را‌ شـامل‌ می‌شود‌. اما‌ شهوت يك مفهوم‌ خاص‌ هم دارد كه هـمان شـهوت [[جنسی]] است. بنابراين عفت نيز دو مفهوم دارد؛ يك مفهوم عام‌ كه‌ عبارت‌ است از خويشتن‌داری در برابر هرگونه تمايل‌ افراطی نفسانی و مفهوم‌ خاص‌ آن خودداری از تـمايلات افـراطی جـنسی است. غالباً در روايات و كتب اخلاق منظور از عـفت، خـويشتن‌داری در خوردن و امور جنسی است كه برترين عبادات شمرده شده و به آن‌ بسيار تأكيد شـده است؛ چنان‌كه امام باقر (ع) فرموده‌اند که عفت شکم و پاکدامنی بهترين عبادت است‌.<ref>کليني‌، کافی، ج2، ص1</ref>.