| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==اقتدار مرد در خانوادۀ ایرانی== | ==اقتدار مرد در خانوادۀ ایرانی== | ||
در ایران تا پیش از مشروطه، پدر در راس هرم قدرت و مورد اطاعت و احترام اعضای خانواده بود و | در ایران تا پیش از مشروطه، پدر در راس هرم قدرت و مورد اطاعت و احترام اعضای خانواده بود و بهتنهایی تصمیمگیری کرده و اعضای خانواده را وادار به انجام آن میکرد. با ورود مدرنیته و عواملی چون کشف حجاب، تحصیل فرزندان در خارج و اشتغال در ادارههای دولتی، پدر این جایگاه را از دست داد.<ref>. صفری و ظاهری عبدوند، «بررسی تاثیر مدرنیته بر جایگاه پدر/شوهر در خانواده ایرانی»، 1396ش، ص33 و 35؛ شفیعزاده و همکاران، «تحلیل تاثیر تحول ساختار قدرت خانواده بر حق ولایت»، 1398ش، ص169-170.</ref> بهاعتقاد برخی پژوهشگران، جامعه ایران که تا دهۀ 1360ش، بر محور تفکر مردسالارانه بوده، در دهه 1390ش بهسمت تفکر زنسالارانه و سپس کودکسالاری سوق یافته است.<ref>. پیشقدم و همکاران، «واکاوی زباهنگ مردسالاری و زنسالاری در فرهنگ ایرانی»، 1399ش، ص110.</ref> | ||
آمارهای چند دهۀ گذشته، نشانگر تحول اساسی در جایگاه زنان در جامعه و خانواده و کاهش اقتدار مردان است. در پیمایش 1374ش، 60% افراد، مردان را در جامعه، مهمتر میدانستند.<ref>. عبدی، مقدمهای بر پژوهش در جامعهشناسی خانواده در ایران، 1393ش، ص103.</ref> همچنین فقط 20% خانوارهای تهرانی، پدر را تصمیمگیرندۀ اصلی معرفی کرده‌اند.<ref>. گودرزی، ارزشها و نگرشهای فرهنگی-اجتماعی شهروندان تهران، 1390ش، ص54.</ref> بهلحاظ سنّی، 70. 5% افراد مسن و 59. 6% افراد بین 15-24 سال، پدر را تصمیمگیرندۀ اصلی خانوادۀ خود معرفی کرده‌اند.<ref>. آزاد ارمکی، جامعهشناسی خانواده ایرانی، 1384ش، ص73-74.</ref> | آمارهای چند دهۀ گذشته، نشانگر تحول اساسی در جایگاه زنان در جامعه و خانواده و کاهش اقتدار مردان است. در پیمایش 1374ش، 60% افراد، مردان را در جامعه، مهمتر میدانستند.<ref>. عبدی، مقدمهای بر پژوهش در جامعهشناسی خانواده در ایران، 1393ش، ص103.</ref> همچنین فقط 20% خانوارهای تهرانی، پدر را تصمیمگیرندۀ اصلی معرفی کرده‌اند.<ref>. گودرزی، ارزشها و نگرشهای فرهنگی-اجتماعی شهروندان تهران، 1390ش، ص54.</ref> بهلحاظ سنّی، 70. 5% افراد مسن و 59. 6% افراد بین 15-24 سال، پدر را تصمیمگیرندۀ اصلی خانوادۀ خود معرفی کرده‌اند.<ref>. آزاد ارمکی، جامعهشناسی خانواده ایرانی، 1384ش، ص73-74.</ref> | ||
