Fahime-DehghanNayeri (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Fahime-DehghanNayeri (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
مهر در مقابل استمتاع نبوده بلكه هديه‌ای‌ست كه از طرف مرد اعطاء می‌شود. و لذا از طرف شارع تأكيد اكيد در تسهيل و منع از سخت‏گيرى در اين خصوص شده است و حتى بتعليم سوره قرآن هم اكتفاء گرديده. بمجرد وقوع عقد زن مستحق [[مهريه]] می‌شود ولى استقرار آن موقوف بمواقعه است. پس اگر قبل از دخول مرد فوت شد يا [[زن]] را [[طلاق]] داد زن مستحق نصف مهريه خواهد بود و اين در صورتى است كه مهر تعيين شده باشد و الا متعه خواهد بود. <ref>سجادى، فرهنگ معارف اسلامى، ج‏3، ص: 1969 </ref>
مهر در مقابل استمتاع نبوده بلكه هديه‌ای‌ست كه از طرف مرد اعطاء می‌شود. و لذا از طرف شارع تأكيد اكيد در تسهيل و منع از سخت‏گيرى در اين خصوص شده است و حتى بتعليم سوره قرآن هم اكتفاء گرديده. بمجرد وقوع عقد زن مستحق [[مهريه]] می‌شود ولى استقرار آن موقوف بمواقعه است. پس اگر قبل از دخول مرد فوت شد يا [[زن]] را [[طلاق]] داد زن مستحق نصف مهريه خواهد بود و اين در صورتى است كه مهر تعيين شده باشد و الا متعه خواهد بود. <ref>سجادى، فرهنگ معارف اسلامى، ج‏3، ص: 1969 </ref>
==مهریه در قرآن==
==مهریه در قرآن==
قرآن کریم، مهریه را ابداع و اختراع نکرد، بلکه مهریه را به حالت فطری آن برگردانید. قرآن کریم با لطافت و ظرافت بی‌نظیری می‌فرماید:«وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً»<ref>نساء:4</ref>مقصود این است که مهریه زنان به خود آنها تعلق دارد(نه پدران یا برادران آنها)و عطیه و پیشکشی از جانب شما(مردان) به زنان را به خودشان بدهید.قرآن کریم در این جمله کوتاه به سه نکته اساسی اشاره کرده است: اولا با نام «صَدُقه»(به ضم دال) یاد کرده است که نشانه راستین بودن علاقه مرد است. <ref>محمود بن عمر، الکشاف، ج1، ص470</ref> علاوه بر این راغب اصفهانی علت مفتوح گفتن دال در «صَدقه» را نشانه صدق ایمان دانسته‌است. ثانیا علت ملحق کردن ضمیر «هُن» به این کلمه این است که مهریه به خود زن تعلق دارد نه پدر و مادر او و مهریه مزد بزرگ کردن و شیر دادن و نان دادن به او نیست. ثالثا کلمه «نحلة» تصریح می‌کند که مهریه فقط تقدیم و پیشکش و عطیه و هدیه است.<ref>مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، ص275</ref>
قرآن کریم، مهریه را ابداع و اختراع نکرد، بلکه مهریه را به حالت فطری آن برگردانید. قرآن کریم با لطافت و ظرافت بی‌نظیری می‌فرماید:«وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً»<ref>نساء:4</ref>مقصود این است که مهریه زنان به خود آنها تعلق دارد(نه پدران یا برادران آنها)و عطیه و پیشکشی از جانب شما(مردان) به زنان است که باید به خودشان بدهید.قرآن کریم در این جمله کوتاه به سه نکته اساسی اشاره کرده است: اولا با نام «صَدُقه»(به ضم دال) یاد کرده است که نشانه راستین بودن علاقه مرد است. <ref>محمود بن عمر، الکشاف، ج1، ص470</ref> علاوه بر این راغب اصفهانی علت مفتوح گفتن دال در «صَدقه» را نشانه صدق ایمان دانسته‌است. ثانیا علت ملحق کردن ضمیر «هُن» به این کلمه این است که مهریه به خود زن تعلق دارد نه پدر و مادر او و مهریه مزد بزرگ کردن و شیر دادن و نان دادن به او نیست. ثالثا کلمه «نحلة» تصریح می‌کند که مهریه فقط تقدیم و پیشکش و عطیه و هدیه است.<ref>مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، ص275</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}