| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
او از کودکی به جهان شرق و اسلام علا‌قه‌مند شد و فراگیری زبان عربی را از ۱۵ سالگی آغاز و یک جزء از قرآن را حفظ کرد. چند سال بعد زبان‌های فارسی و ترکی را آموخت.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۸.</ref> | او از کودکی به جهان شرق و اسلام علا‌قه‌مند شد و فراگیری زبان عربی را از ۱۵ سالگی آغاز و یک جزء از قرآن را حفظ کرد. چند سال بعد زبان‌های فارسی و ترکی را آموخت.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۱۸.</ref> | ||
شیمل در | شیمل در ۱۹ سالگی از دانشگاه برلین در رشته زبان‌های شرقی و هنر اسلامی فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۵۱ دکترای خود را در رشته تاریخ ادیان از دانشگاه ماربورگ کسب کرد. <ref>موسوی گیلانی، شرق‌شناسی و مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۶</ref> | ||
* زمینه‌های موردعلاقه و تأثیرگذار | * زمینه‌های موردعلاقه و تأثیرگذار | ||
آنه ماری شیمل از کودکی به عرفان و تصوف علاقه داشت و این موضوع، به اصلی‌ترین محور پژوهش‌های او تبدیل شد؛ تا جایی که خود معتقد بود که تمام زندگی‌اش را وقف تصوف کرده است.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۳۶.</ref> اقبال لاهوری و مولوی، دو شخصیت بسیار محبوب و تأثیرگذار بر شیمل بودند. وی از جوانی با این دو شخصیت آشنا شده بود، آثار متعددی درباره این دو شخصیت تألیف کرده و در دیگر آثارش نیز به مناسبت‌های مختلف از اندیشه‌هایشان یاد کرده است.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۳۷–۴۳</ref> | آنه ماری شیمل از کودکی به عرفان و تصوف علاقه داشت و این موضوع، به اصلی‌ترین محور پژوهش‌های او تبدیل شد؛ تا جایی که خود معتقد بود که تمام زندگی‌اش را وقف تصوف کرده است.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۳۶.</ref> اقبال لاهوری و مولوی، دو شخصیت بسیار محبوب و تأثیرگذار بر شیمل بودند. وی از جوانی با این دو شخصیت آشنا شده بود، آثار متعددی درباره این دو شخصیت تألیف کرده و در دیگر آثارش نیز به مناسبت‌های مختلف از اندیشه‌هایشان یاد کرده است.<ref>خندق‌آبادی، افسانه‌خوان عرفان، ۱۳۸۱ش، ص۳۷–۴۳</ref> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۱: | ||
در اوائل دهه ۱۹۵۰ شیمل سفرهایی به کشور ترکیه انجام داد. او نخستین سخنرانی عمومی خود به زبان ترکی را در سال ۱۹۵۳ در شهر آنکارا انجام داد. اندکی پس از آن، از سوی دانشکده الهیات دانشگاه آنکارا، تصدی ریاست بخش تاریخ ادیان به وی پیشنهاد گردید. در سال ۱۹۶۳ به ایران سفر کرد و علاوه بر دیدار از اصفهان و شیراز، در مؤسسه گوته تهران نیز سخنرانی‌هایی ایراد کرد. در سال ۱۹۶۶ محمدرضا پهلوی وی را به کنگره ایران‌شناسی دعوت کرد. در این سفر وی علاوه بر دیدار از مناطق کوهستانی به منظور بررسی دستاوردهای آموزشی انقلاب سفید از زورخانه هم دیدار کرد.<ref>افشین مسیح پور. «ایران شناسان: آنه ماری شیمل». انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ دسامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲ دسامبر ۲۰۱۵</ref> | در اوائل دهه ۱۹۵۰ شیمل سفرهایی به کشور ترکیه انجام داد. او نخستین سخنرانی عمومی خود به زبان ترکی را در سال ۱۹۵۳ در شهر آنکارا انجام داد. اندکی پس از آن، از سوی دانشکده الهیات دانشگاه آنکارا، تصدی ریاست بخش تاریخ ادیان به وی پیشنهاد گردید. در سال ۱۹۶۳ به ایران سفر کرد و علاوه بر دیدار از اصفهان و شیراز، در مؤسسه گوته تهران نیز سخنرانی‌هایی ایراد کرد. در سال ۱۹۶۶ محمدرضا پهلوی وی را به کنگره ایران‌شناسی دعوت کرد. در این سفر وی علاوه بر دیدار از مناطق کوهستانی به منظور بررسی دستاوردهای آموزشی انقلاب سفید از زورخانه هم دیدار کرد.<ref>افشین مسیح پور. «ایران شناسان: آنه ماری شیمل». انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ دسامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲ دسامبر ۲۰۱۵</ref> | ||
در بهار سال ۱۹۶۷ میلادی، شیمل کار تدریس در دانشگاه هاروارد در حوزهٔ فرهنگ هندی - اسلامی را آغاز نمود و در سال ۱۹۷۰ به درجهٔ استادی رسید. شیمل حدود ۲۵ سال در دانشگاه هاروارد بود و از متون مربوط به عرفان اسلامی گرفته تا ادبیات و شعر فارسی را تدریس کرده است. او در هاروارد، در پی آن بوده است که دانشجویانش را با مبانی فرهنگ اسلامی و اسلام‌شناسی آشنا کند، طوری که دانشجویان دریابند برای درک شعرهای مشرق‌زمین، نیاز به فهم کامل سیر معنویات این گوشه از جهان دارند.<ref>تقی‌زاده، صفدر (مهر و آبان ۱۳۸۴). «دنیای تصویرها در شعر فارسی». بخارا (۴۴): ۳۸۱.</ref> تنها در ترم بهار دو برابر مقدار معمول درس می‌داد. او تقریباً همه ساله پاییز را در پاکستان به‌سر می‌برد. علاقه او به پیامبر اسلام باعث شد تا وصیت کند بر روی سنگ قبرش حدیثی از پیامبر | در بهار سال ۱۹۶۷ میلادی، شیمل کار تدریس در دانشگاه هاروارد در حوزهٔ فرهنگ هندی - اسلامی را آغاز نمود و در سال ۱۹۷۰ به درجهٔ استادی رسید. شیمل حدود ۲۵ سال در دانشگاه هاروارد بود و از متون مربوط به عرفان اسلامی گرفته تا ادبیات و شعر فارسی را تدریس کرده است. او در هاروارد، در پی آن بوده است که دانشجویانش را با مبانی فرهنگ اسلامی و اسلام‌شناسی آشنا کند، طوری که دانشجویان دریابند برای درک شعرهای مشرق‌زمین، نیاز به فهم کامل سیر معنویات این گوشه از جهان دارند.<ref>تقی‌زاده، صفدر (مهر و آبان ۱۳۸۴). «دنیای تصویرها در شعر فارسی». بخارا (۴۴): ۳۸۱.</ref> تنها در ترم بهار دو برابر مقدار معمول درس می‌داد. او تقریباً همه ساله پاییز را در پاکستان به‌سر می‌برد. علاقه او به پیامبر اسلام باعث شد تا وصیت کند بر روی سنگ قبرش حدیثی از پیامبر نگاشته شود . | ||
* زندگی شخصی | * زندگی شخصی | ||
شیمل در تمامی دوران بیست و پنج سال تدریس در هاروارد، زندگی تقریباً درویشانه‌ای داشته است و بر اساس اعتقادات خود هیچگونه به دنبال زندگی مادی مفرحی نبوده است.او تا سن نود سالگی از مادرش نگهداری کرد و [[ازدواج]] نکرد.<ref>تقی‌زاده، صفدر (مهر و آبان ۱۳۸۴). «دنیای تصویرها در شعر فارسی». بخارا (۴۴): ۳۸۱.</ref> شیمل به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، ترکی، عربی، فارسی، فرانسوی و اردو آشنا بود و به برخی از این زبان‌ها آثاری را منتشر کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۰.</ref> | |||
شیمل در تمامی دوران بیست و پنج سال تدریس در هاروارد، زندگی تقریباً درویشانه‌ای داشته است و بر اساس اعتقادات خود هیچگونه به دنبال زندگی مادی مفرحی نبوده است.او تا سن نود سالگی از مادرش نگهداری کرد و ازدواج نکرد.<ref>تقی‌زاده، صفدر (مهر و آبان ۱۳۸۴). «دنیای تصویرها در شعر فارسی». بخارا (۴۴): ۳۸۱.</ref> شیمل به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، ترکی، عربی، فارسی، فرانسوی و اردو آشنا بود و به برخی از این زبان‌ها آثاری را منتشر کرد.<ref>شونبورن، بازتاب اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۰.</ref> | |||
او در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۳م درگذشت و در شهر بُن آلمان با حضور نزدیک هفتصد نفر از مسلمانان و مسیحیان کشورهای مختلف به خاک سپرده شد.<ref>وایدنر، اشتفان، آشنایی از آن سوی افق، ۱۳۸۲ش، ص۲۳ و ۲۴.</ref> بر روی سنگ قبر او این عبارت با خط نستعلیق نقش بسته است: «النّاس نِیامٌ فَإذا ماتوا انتَبَهوا» (مردم خواب هستند و وقتی مردند بیدار می‌شوند). <ref>این جمله منتسب به پیامبر اسلام ورام، مسعود ابن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، بی‌تا، ج۱، ص۱۵۰. | او در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۳م درگذشت و در شهر بُن آلمان با حضور نزدیک هفتصد نفر از مسلمانان و مسیحیان کشورهای مختلف به خاک سپرده شد.<ref>وایدنر، اشتفان، آشنایی از آن سوی افق، ۱۳۸۲ش، ص۲۳ و ۲۴.</ref> بر روی سنگ قبر او این عبارت با خط نستعلیق نقش بسته است: «النّاس نِیامٌ فَإذا ماتوا انتَبَهوا» (مردم خواب هستند و وقتی مردند بیدار می‌شوند). <ref>این جمله منتسب به پیامبر اسلام ورام، مسعود ابن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، بی‌تا، ج۱، ص۱۵۰. | ||
و امام علی شریف الرضی، محمد ابن حسین، خصائص الائمه، ۱۴۰۶ق، ص۱۱۲. | و امام علی شریف الرضی، محمد ابن حسین، خصائص الائمه، ۱۴۰۶ق، ص۱۱۲. | ||
است.</ref> | است.</ref> | ||
* دین | * دین | ||
همیشه از او سؤال می‌کردند که آیا مسلمان است یا خیر. در چنین مواردی آنه‌ماری شیمل ترجیح می‌داد که جواب طفره‌آمیز بگوید. مثلاً می‌گوید کسانی که مطمئن نیستند که آنها آیا مسلمان درستکار هستند یا خیر واقعا می‌توانند مسلمانان درستکاری باشند.<ref>https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D8%B4%DB%8C%D9%85%D9%84</ref> | همیشه از او سؤال می‌کردند که آیا مسلمان است یا خیر. در چنین مواردی آنه‌ماری شیمل ترجیح می‌داد که جواب طفره‌آمیز بگوید. مثلاً می‌گوید کسانی که مطمئن نیستند که آنها آیا مسلمان درستکار هستند یا خیر واقعا می‌توانند مسلمانان درستکاری باشند.<ref>https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D8%B4%DB%8C%D9%85%D9%84</ref> | ||
