گناه اولیه: تفاوت میان نسخه‌ها

گناه اولیه، از دیدگاه‌های مشترک دو آیین مسیحیت و یهودیت است که نقش بیشتر حوا را به‌عنوان یک زن، در گناهکاری موروثی فرزندان آدم، مورد توجه قرار داده است. اسلام در رویکردی متفاوت، نقشی همسان برای آدم و حوا در خوردن میوۀ ممنوعه قائل شده و گناه‌کاری انسان‌ها را بی‌ارتباط با آن می‌داند.  

گناه به­‌معنای نافرمانی<ref>[https://vajehyab.com/amid/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 عمید، فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژۀ گناه.]</ref> و جرم<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87?q=%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87 دهخدا، لغت­نامه، ذیل واژۀ گناه.]</ref> است. گناه اولیه، گناه نخستین، آموزه‌ای مسیحی است که به اولین نافرمانی آدم و [[حوا در ادیان ابراهیمی|حوا]] پس از خلقت اشاره دارد. این آموزه که در عهد عتیق با جزئیات ذکر شده، سال­‌ها بعد توسط پولس برجسته شد و از زمان آگوستین به بعد از آموزه‌­های اصلی مسیحیت به حساب آمد. <ref>غلامی، زن و خانواده در ادیان با رویکرد تطبیقی، 1399ش، ص146.</ref>

در مسیحیت اعتقاد بر این است که نوع بشر وارث گناه نخستین بوده و انسان ذاتا گناهکار است. گناه توسط یک نفر وارد جهان شد و مرگ به­خاطر همین گناه است که برای فرزندان آدم اتفاق می­افتد.<ref>کتاب مقدس، نامه پولس به رومیان، باب پنج، آیه 12.</ref> بر اساس انگاره‌های مسیحی، انسان نمی­تواند دامان خود را از این گناه پاک کند و به‌همین خاطر، خدا برای نجات انسان­ها، فرزندش مسیح را در کالبد انسانی به زمین فرستاد تا قربانی شود و با این کار، انسان­ها از پیامد آن گناه اولیه نجات می‌یابند.<ref>کتاب مقدس، نامه به رومیان. باب 8، آیه 4.</ref> این انگاره در آموزه‌های اسلام، مردود است و هر کس بار اعمال خود را بر دوش می‌کشد.<ref>سوره فاطر، آیه 18.</ref>