نقش تربیتی زن: تفاوت میان نسخه‌ها

تربیت در لغت به‌معنای آموختن، پرورانیدن و پروردن است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه تربیت.</ref>  تربیت هرگونه فعالیتـی است که والدیـﻦ، معلمـان یا هر شخصی، به‌منظور اﺛرگذاری بر شناخت، نگرش، اخلاق و رفتـار فـردی دیگر، بر اساس اهداف از پیش معین‌شده انجام می‌دهند. <ref> [http://ensani.ir/file/download/article/65c73fd2113d5-10314-58-7.pdf امیدی و دیگران، «واکاوی نقش تربیتی زنان در محیط خانواده از منظر فرهنگ اسلامی با تأکید بر دیدگاه امامین انقلاب»، 1402ش، ص100.]</ref> تربیت، شکل یافتن انسان برای محیط زندگی و بهره‌مندی مستمر از ظرفیت‌های انسانی است. <ref>[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3992/7951/103774/%D8%AA%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%AC_%D8%B3%D8%A8%DA%A9_%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C_%D9%88_%D9%86%D9%82%D8%B4_%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA%DB%8C_%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9 فرهاد توسکی، «ترویج سبک زندگی اسلامی و نقش تربیتی زنان»، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.]  </ref> نقش به رفتاری اطلاق می‌شود که دیگران از دارندة یک منزلت معین انتظار دارند، نقش‌های مناسب به‌عنوان بخشی از فراگرد اجتماعی‌شدن، به فرد آموخته شده و سپس ملکة ذهن او می‌شوند.<ref>کوئن، درآمدی به جامعه شناسی، 1381ش، ص57.</ref>  مراد از نقش تربیتی زن، ظرفیت‌ها و مهارت‌های زنانگی در امر تربیت است و مقیاس سنجش موفقیت زن این است که تا چه میزان محیط‌های تربیتی را محل رشد افراد ساخته است. <ref>ک[http://ensani.ir/file/download/article/1602059529-10314-99-261.pdf بیری قمی و معصومی زواریانی، «نقش تربیتی زن در جامعه اسلامی»، 1398ش، ص113.]</ref>

==ظرافت‌های زنانگی و نقش‌های تربیتی==

==خودشکوفایی و ایفای نقش‌های تربیتی==

انسان با تشکیل خانواده، شخصیتی تازه یافته و به زندگی خود معنا می‌دهد. معناداری زندگی بنیادی‌ترین عنصر است که به انسان انگیزة تلاش می‌دهد، لذا افراد مجرد بیشتر دچار نبود تعادل روحی و ناآرامی‌های روانی می‌شوند.  زن با تشکیل خانواده، دومین عرصة رشد را تجربه می‌کند.  ایفای نقش‌های تربیتی از یک طرف زنان را ملزم می‌سازد که خود را برای ایفای این‌ نقش‌ها آماده سازند و از سوی دیگر، امور تربیتی، آنها را با دسته‌ای از تجارب و مسئولیت‌های جدید روبه‌رو می‌کند که موجب رشد شخصیتی‌شان می‌شوند.  در منابع حدیثی، زن تجلی مهر الهی دانسته می‌شود که راه عبودیتش از مسیر‏ همسری و مادری می‏گذرد.  جهاد زن، بارداری  و خوب شوهرداری کردن دانسته شده است.  بارداری زن همانند روزه‌داری شب‌زنده‌دار است که در راه خدا جهاد می‌کند و هنگامی که فارغ می‌شود، پاداشی فراتر از تصور دارد، آنگاه که شیر می‌دهد، در هر بار مکیدن، پاداش آزاد کردن یکی از فرزندان اسماعیل را کسب می‌کند.