اقتدار مرد در خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

اقتدار مرد در خانواده در واکنش به قدرت مطلق تاریخی مرد و متاثر از‌اندیشه‌‏ها و پدیده‏‌های مدرنی چون فمینیسم، اشتغال زنان و افزایش تحصیلات و آگاهی آنان، فردگرایی و بازنمایی‏‌های رسانه‌‏ای از نقش زن‌‏ومرد، تحول یافته است. مرد در جوامع غربی، اکنون حتی حق حضانت یا دیدار فرزند خود را نیز به‏‌سادگی ندارد.  

«اقتدار» در لغت به‎ معنای توانایی انجام کار<ref>. فراهیدی، کتاب العین، 1409ق، ج5، ص113.</ref> و علامت غالب شدن و استیلا<ref>. مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، 1430ق، ج7، ص247.</ref> است. اقتدار در خانواده به‏ معنای توان و اجازۀ تصمیم‏‌گیری دربارۀ امور مختلف خانواده بوده و مهم‏‌ترین مؤلفۀ آن، [[قدرت در خانواده|قدرت]] تصمیم‌گیری در اموری چون تعداد فرزندان، تربیت فرزندان، امور اقتصادی و هزینه‏‌ها و خرید است.<ref>. مهدوی و صبوری خسروشاهی، «بررسی ساختار توزیع قدرت در خانواده»،  1382ش، ص31.</ref> در تحلیل توزیع قدرت در خانواده، اصطلاحاتی چون «پدرسالاری»، «زن‌‏سالاری» و «مادرسالاری» استفاده شده<ref>. بستان، جامعه‌‏شناسی خانواده با نگاهی به منابع اسلامی، 1390ش، ص84.</ref> که هر یک، جایگاه یا قدرت مرد و زن در تصمیم‏‌گیری و مدیریت خانواده را به‏‌صورت خاصی معنا می‏‌کند.<ref>. منادی، مردم‌‏نگاری خانواده، 1394ش، ص50.</ref>‌ اندیشمندان دینی از مفهوم قرآنی «قوّامیت» استفاده کرده‏‌اند که اقتدار در خانواده را هم حق و هم تکلیف مرد می‏‌دانند که در دو بعد قوّامیت شوهر بر زن و ولایت پدر بر فرزند تجلی می‏‌یابد و به‏‌طور کلّی به‏‌معنای سرپرستی، حمایت، محافظت و تشخیص و رعایت مصالح خانواده و اعضای آن توسط مرد (شوهر و پدر خانواده) است.<ref>. مقدادی، ریاست خانواده، 1385ش، ص38-52.</ref> از این منظر، مرد مقتدر در خانوادۀ خود: