حرمت بدن: تفاوت میان نسخه‌ها

دورکیم از حرمت دینی بدن میان قبائل استرالیا حکایت می‌کند. به‌نظر او توتمیزم شامل عقایدی است که مردم آن را محترم می‌شمردند. طبق این عقاید خالکوبی‌هایی بر روی بدن‌ها انجام می‌شد که نشانهٔ کلان قبیله بود. بدن همهٔ افراد قبیله مطابق نشانهٔ کلان قوم، زینت می‌یافت و همگان دارای هویت یکسان و مشترک می‌شدند. این هویت یکسان کلان را با اعضای قبیله مرتبط می‌ساخت اما از کلان‌های دیگر متمایز می‌کرد. حرمت بدنی یکسان میان همهٔ اعضای قبیله تحقق می‌یافت که فاقد مؤلفهٔ فردگرایی بود.<ref>-پرستش و همکاران، «بررسی جامعه‌شناختی مدیریت ظاهر و هویت فردی در بین جوانان) مطالعه موردی شهر بابلسر)»، 1378ش، ص28.</ref> طبق این روایت دورکیم، حرمت دینی بدن انسان با بدن جسمانی او گره خورده است.<ref>-آزاد ارمکی و غراب، «جایگاه بدن در دین»، 1389ش، ص33.</ref>

نویسندگان غربی مدعی هستند که قدرت انسان در ایجاد تغییرات در زندگی روزمره منوط به مدیریت بدن در طول زمان و مکان است.<ref>- Shilling, The Body and Social Theory, 1993, p23.</ref> فعالیت‌های معطوف به بدن نظیر مسواک‌زدن دندان‌ها، شستن بدن، کوتاه‌کردن ناخن‌ها، آرایش‌کردن یا اصلاح صورت و نظافت پاها در واقع رعایت حرمت بدن و حقوق دیگران است؛ لذا باید مراقبت زنان از بچه‌ها را نیز به‌عنوان یک فعالیت بدنی در این راستا تفسیر کرد.<ref>- Shilling, The Body and Social Theory, 1993, p120.</ref>

{{پانویس}}

{آغاز منابع}}

{{چندستونه}}